Wat ik tot nu toe heb ontdekt, of ik het nu leuk vind of niet, is dat de relatie met de ouders echt een enorme invloed heeft. Wat ik ook aan therapie of zelfwerk doe, bijna overal komt de eerste vraag: “Hoe was, is mijn relatie met mijn ouders?”.
Zij zijn inderdaad de oorsprong van veel dingen die me soms belemmeren om mezelf verder te ontdekken. Daarmee bedoel ik niet dat het hun schuld is, zeker niet, het is gewoon iets waar ik me bewust van moet zijn. Wat betekent dat sommige ontdekkingen gewoon meer van mezelf vragen, door wat ik werd aangeleerd.
Het belangrijkste wat ik in deze ontdekking vond, was dat ik allereerst mijn ouders moet kunnen vergeven, van de moeilijkheden die ik voel en die mogelijk verband houden met mijn relatie met hen. Geloof me echt, elke ouder wil het beste voor zijn kind(eren) en zal doen wat op dat moment binnen zijn macht ligt.
Ja, maar als ik in hun plaats was, zou ik dit of dat hebben… Dat is het juist, ik ben niet in hun plaats, ik heb de dingen niet ervaren of gekend zoals zij ze gekend hebben. Ik kan mezelf dus helemaal niet in hun plaats stellen. Wat ik wel kan doen is, wanneer de situatie met mijn kind(eren) zich voordoet, ermee omgaan zoals ik denk dat er mee omgegaan moet worden. En me daarvan bewust zijn is al een uitdaging en laat staan ze dan ook nog eens veranderen.
Met deze kennis, liefdevol zijn naar de ouders, en mocht ik ze nog steeds dingen verwijten, dan vergeef ik ze onmiddellijk. Het heeft niets met hen te maken, het heeft gewoon te maken met hoe ik het accepteer en ik in de ultieme positie ben om het te veranderen als ik dat wil.
Het is niet omdat ik voel dat ik niet genoeg van iets hebt gehad dat ik dit niet mag geven;
Aandacht, dat ik ze geen aandacht moet geven.
Liefde, dat ik ze geen liefde zou moeten geven.
Knuffels, dat ik ze geen knuffels zou moeten geven.
…
‘Wees de verandering die ik in de wereld wil zien’ – Mahatma Gandhi.
Ouders willen gewoon van hun kind(eren) zien dat ze effectief de beste versie van zichzelf zijn. Door hen te tonen wat ik voelde dat ik miste, of hen ernaar vragen of erover te praten, toon ik zelfkennis en bouw ik bruggen die in de meeste levens waarschijnlijk nooit zullen gebeuren.
Verwacht niets, vergeef en wees dankbaar want ook dat is een deel van mij, zonder die ervaring was ik nooit wie ik nu ben.
Bijna een jaar geen nieuwe berichten, betekent dat dat er sindsdien niets is gebeurd? Of is er zoveel gebeurd dat er gewoon geen tijd was? Eerder het tweede, hoewel tijd gemaakt kan worden, vond ik ook dat ik er niets zinnigs over kon delen, ik zat ‘in het oog van de storm ́.
Tot nu toe heb ik vooral geschreven over hoe dieper je in jezelf kunt kijken, hoe meer je zult ontdekken over jezelf, en hoe meer je ontdekt over jezelf, hoe meer schoonheid je zult zien.
De dag dat je weet dat alles in jou zit, dat jij de schepper van alles bent, dat is wat ik zou zeggen, als de dag dat je leven echt begint.
Iets waar ik vrij snel achter kwam was dat met alle verbazingwekkende ontdekkingen die ik over mezelf heb gedaan, zolang ik het allemaal voor mezelf houd en er niemand anders bij betrek, het me dieper in mezelf brengt en het allemaal heel leefbaar is.
Maakt dat alles meteen kristalhelder? Mmh laten we zeggen dat het klaarder wordt….
En dan de vraag die bij alles gesteld wordt, lost het al je problemen op? Nou veel van de persoonlijke dingen wel, nu in contact met anderen, of het nu familie, vrienden, collega’s, klanten zijn… komen er wel vlug andere problemen naar boven.
De grootste moeilijkheid na deze ontdekkingen was om ze in perspectief te plaatsen met anderen en vooral om in mijn eigen centrum te blijven. Zolang ik alleen ben gaat dit vrij gemakkelijk, maar als ik in contact kom met anderen is er iets meer voor nodig.
Eigenlijk lijkt het ook allemaal steeds sneller te gaan door het contact met anderen. In mijn eentje zou ik er heel lang over doen om diezelfde inzichten en gevoelens te ontdekken. In mijn volgende posts zal ik het hebben over wat de ontdekkingen bij mij, vooral in relatie met anderen, mij nog meer over mezelf hebben laten ontdekken.
Bijna 6 maanden stilte op deze website, ik was vooral bezig met innerlijke zelfontdekking en ik had het niet echt nodig om te delen, omdat de ontdekkingen meestal erg persoonlijk waren.
Zoals ik reeds gezegd heb op deze blog, ik ben geen dokter, geen wetenschapper, geen intellectueel… en ik ga zeker niet zeggen dat wat hier geschreven staat, de ultieme waarheid is en de manier waarop het moet gebeuren. Ik ben gewoon een eenvoudig levend wezen dat zelf dingen heeft ontdekt die ik de eerste 35 jaar van mijn leven niet voor mogelijk hield.
Omdat het zo veel van mijn problemen heeft opgelost, vaak heel eenvoudig is, vind ik het meer dan normaal dat ik mijn positieve ervaring via deze blog deel en voor iedereen toegankelijk maak. Ik ben helemaal geen schrijver, nu voelde het zo goed om te doen dat ik de blog ben begonnen en misschien kan het ook andere mensen helpen op hun reis, net zoals de info me geholpen heeft. Natuurlijk begrijp ik heel goed dat iedereen op zijn of haar eigen reis is en de informatie meeneemt die hem of haar op dat moment zal helpen.
Ik probeer zelf mijn waarheid te vinden door gewoon logisch na te denken en het zelf uit te proberen. Dit begint vaak met informatie van inspirerende mensen om me heen, of bekende citaten waarin ik zelf vind dat er misschien meer waarheid in zit dan ik denk. “Geloof niets, waar je het ook leest of wie het ook gezegd heeft, het maakt niet uit of ik het gezegd heb, tenzij het akkoord gaat met je eigen reden en je eigen gezond verstand,” zei de Boeddha.
Mijn motto in het leven is, “Wees elke dag gewoon de beste versie van mezelf en wees de verandering die ik wil zien in alle aspecten van de wereld” (citaat, Mahatma Gandhi).
Om dit elke dag te laten gebeuren, moet ik natuurlijk dingen in mijn leven veranderen: “Als ik niets verander, verandert er niets…“.
Ik heb wel gemerkt dat de blog en de informatie niet zo goed vindbaar is voor derden. Dus het hing altijd in mijn hoofd, is de blog en informatie duidelijk genoeg, toegankelijk genoeg … en mijn antwoord was altijd, nee. In mijn zoektocht om het makkelijker, duidelijker en toegankelijker te maken, kwam het bij me op, laten we er een boek van maken.
Dus hier ben ik heel blij om de eerste versie hiervan te delen, om over de hele wereld te verspreiden voor degenen die het nodig hebben. Natuurlijk sta ik ook meer dan open voor alle feedback en opmerkingen die jullie over dit onderwerp hebben.
Ik voel me vandaag beter dan ooit, op alle aspecten van mijn leven.
Veel leesplezier en ik hoop dat het u en uw naasten kan helpen om u nog beter te voelen.
Als mensen, denk ik dat we een enorme aantrekkingskracht hebben voor alles wat eenvoudig en snel gaat. Dit is heel duidelijk te zien in de reclame waar we mee gebombardeerd worden; snel resultaat, heel eenvoudig, voor iedereen toegankelijk, goedkoop … en het is altijd de oplossing. Soms vraag ik me echt af, als ik weer zo’n reclame zie, geloven mensen dat echt nog? Gezien het feit dat alles in de consumentenmarkt draait om vraag en aanbod, vermoed ik inderdaad dat er nog steeds mensen zijn die het geloven, anders zou het aanbod er niet zijn.
Vaak is elke oplossing echter maar voor één specifiek probleem, en dus ben ik vaak gedwongen om verschillende dingen te kopen voor de grote variatie aan problemen die ik heb. Ik denk dat iedereen zich afvraagt: is er geen oplossing die al je problemen oplost? Ik heb er één ontdekt, deel hem hier graag en kan alvast aankondigen dat hij helemaal gratis is, geen consumentenmarkt voor mij dus. Gewoon iets wat ik wil delen en hopelijk andere mensen mee kan inspireren.
Als ik kijk naar het pad dat ik de afgelopen 10 jaar heb afgelegd en hier heb neergeschreven, zijn het allemaal buitengewone ontdekkingen en ervaringen die geen geld kosten. Hier worden ze kort chronologisch opgesomd:
Al deze ontdekkingen en ervaringen zijn gratis, en elk op zich vrij eenvoudig te integreren. Natuurlijk niet allemaal samen, nu zijn degenen die je het meest aanspreken waarschijnlijk het meest interessant om mee te beginnen en als de tijd rijp is, kunnen anderen worden toegevoegd.
Zijn dit de oplossingen die al je problemen oplossen, ze leidden tot mijn begrip ervan. Moeten we dit allemaal doen om de oplossing te zien, ik weet het niet, bij mij was het zo, nu is iedereen anders en misschien hebben anderen dit allemaal niet nodig om dezelfde oplossing te zien.
In ‘Waar was ik naar op zoek?’ 10 jaar geleden, schreef ik ‘Voor mezelf begon een ontdekkingsreis naar minder stress, een betere verbinding met mezelf en anderen, en gewoon een mooiere en gelukkiger manier van leven!’
En eigenlijk moet ik zeggen dat ik er nu, 10 jaar later, echt ben. Wat is nu die eenvoudige snelle oplossing voor al je problemen die ik ontdekte? Dat al je problemen door jezelf zijn gecreëerd en dus door jezelf kunnen worden opgelost. Ohw ohw Steven, dat is een beetje te simpel en daar heb ik niet zoveel aan!
Ik heb ontdekt dat hoe ik mijn leven leef en ervaar, volledig afhangt van hoe ik zelf op alles reageer. Iets waar ik geen energie aan gaf, ging simpelweg en makkelijk aan me voorbij, en iets waar ik wel warm voor liep en dus veel energie aan gaf, maakte mijn leven tot een zware opgave.
Waar ik energie aan geef en waar ik geen energie aan geef, kies ik helemaal zelf. Nu zullen velen waarschijnlijk zeggen: als ik haast heb bij de kassa in een winkel en iemand steekt me voor, dan kan ik daar behoorlijk kwaad over worden en kan ik er niets aan doen. Als je echt diep naar binnen kijkt en denkt dat je er niets aan kunt doen, dat het gewoon is zoals het is, dan is er inderdaad geen snelle oplossing voor al je problemen.
Aan de andere kant, als je instaat bent om jezelf af te vragen op het moment dat iemand je voor gaat in die situatie, wat dat met je doet en waarom je je zo voelt, als je dan eerlijk kunt antwoorden, ontdek je misschien wonderbaarlijke dingen. Om nu eerlijk te kunnen antwoorden en uit mijn hoofd te komen, moest ik wel alle bovenstaande wegen bewandelen. Het antwoord moet er een zijn vanuit het hart, als het er één is vanuit het intellectuele hoofd, is het nog geen snelle oplossing voor al je problemen.
Op het moment dat je begrijpt dat alles in jezelf zit, dat jij de schepper bent van zowel al je problemen als al je oplossingen, is dat het pad dat een snelle oplossing biedt voor al je problemen. Nu, zoals ik al zei, op het moment dat je erover nadenkt, is het niet de juiste richting. Wanneer je automatisch voelt dat het leven zich niet door jou, of tegen jou, maar voor jou afspeelt, dan is dat het moment waarop magie kan beginnen. Ik wens het ieder ten volle toe. Mogen alle levende wezens op aarde vrede, liefde en harmonie ervaren!
Schrijven is iets waar ik 10 jaar geleden helemaal niet aan gedacht zou hebben, ik had er totaal geen belangstelling voor en nog minder zou ik gedacht hebben dat ik het zou kunnen. Ik ga nu niet zeggen dat ik het kan, nu heb ik het wel gedaan, ik ben tot de actie overgegaan. Als ik veranderingen in mijn dieet heb aangebracht zijn er enorm veel positieve dingen die ik heb ontdekt en er zijn veel meer dingen die ik ben gaan doen waarvan ik vroeger ‘nooit’ gezegd zou hebben. Nu wil ik, zoals met veel positieve dingen die ik ontdek, ze aan zoveel mogelijk andere mensen laten weten. Ik praat er hartstochtelijk over en probeer iedereen stiekem te overtuigen.
Over dat overtuigen heb ik geleerd dat misschien 50% wel bij mij ligt, er ligt ook 50% bij de ander. En als de ander er niet naar vraagt, er niet nieuwsgierig naar is of het niet wil weten, is er helaas geen kans op overtuiging. Een teleurstelling als ontdekking, nu een waarheid die ik volledig begrijp. Dus in plaats van dit alles in ieders gezicht te duwen, heb ik ervoor gekozen deze blog te beginnen, en het beschikbaar te maken voor iedereen die er naar op zoek is. Wie er niets over wil horen laat ik met rust, en voor wie er meer over wil weten of er met mij over wil praten staat de deur open. Het ideale compromis voor mij, om het gevoel te hebben dat ik het beste doe van wat ik kan. Schrijven bracht me deze mogelijkheid.
Jamaar Steven, je hebt niet meer geschreven sinds eind februari van dit jaar, niet goed bezig dus! Dit heeft alles te maken met de ontdekkingen die ik heb gedaan. Tot vorig jaar was ik nog bezig met een enorm aantal externe zaken, waarvan ik het meer dan logisch vond om ze te delen met de wereld en degenen die er baat bij zouden kunnen hebben. Ik heb het over verschillende voedingsmiddelen, media in het algemeen, gevoelens over mezelf… allemaal externe veranderingen, nu is het na mijn Vipassana-ervaring vorig jaar en mijn onderhoudende dagelijkse ritueel dat ik meer en meer bezig ben met mijn interne wereld. Ik wist dat er al kracht in mezelf zat nu dat die zo sterk was, was alleen het Vipassana-retraite dat me dit kon laten zien.
De positieve richting die dit voor mijzelf heeft aangenomen heb ik hier proberen uit te drukken, nu kun je die eigenlijk alleen zelf voelen, en daar zijn geen woorden voor. Vandaar dat ik ook minder de behoefte had om deze dingen op te schrijven en hier te plaatsen. Wat ik nu wel wil zeggen is dat ik niet gestopt ben met schrijven. Ik ben in mijn dagboek blijven schrijven, en heb ook verhalen geschreven over hoe ik situaties of ervaringen met anderen heb beleefd, en die dan al dan niet te delen met deze personen als ik dat intuïtief aanvoelde.
Natuurlijk probeer ik met meditatie mijn leven helderder te zien, nu ben ik ook alleen maar een man van het Westen (waar niet echt geleerd is om naar binnen te kijken) en soms kunnen andere technieken mij meer helderheid in mijn waarheid brengen. Schrijven is er één van, over welk onderwerp dan ook, het brengt rust en bezinning. Hopelijk kan het dat voor jou ook brengen! Mochten er onderwerpen zijn die ik volgens jou zou moeten delen, laat het me dan zeker weten, ik zal blijven zoeken naar hoe ik een beter mens kan zijn voor alle levende wezens op aarde! Laat schrijven de kunst zijn van je expressie.
Ook al heb je goede bergschoenen, snowboardschoenen… gebruik de daarvoor bestemde sneeuwraketten. Zorg dat ze aan de achterkant los zitten, zodat het voorste deel draait, net als bij langlaufski’s. Je kan zulke sneeuwraketten kopen, nu kosten ze gemakkelijk 150€ tot 200€, ik ging ze eerder huren, was 7€ voor een halve dag en 10€ voor een hele dag. Onderschat de waarde van sneeuwraketten niet, ook al stap je alleen op groene of blauwe pistes. Zelf ga ik ook nooit zwaarder dan blauwe pistes naar boven stappen, omdat er soms al stukken rood in zitten, die het vrij steil maken. Doe op die steile stukken vooral kleine stapjes, heb geduld, kijk naar wat er vlak voor je gebeurt, doe het stapje voor stapje en zorg dat je niet op je adem stapt net als bij het lopen. Ik raad echt aan om alleen aan de zijkant te stappen (beschouw jezelf als een gevaar voor afdalende skiërs en stap dus voor jou en hun veiligheid) van ski pistes, want als het eenmaal steil is en de sneeuw is niet afgedamd, kan het echt moeilijk worden om vooruit te komen. Neem water mee voor onderweg, kleed je niet te warm (vooral als je je eigen uitrusting draagt; skis, snowboard…), en zorg voor spullen tegen de zon (zonbescherming). Want zweten, hitte en zon leveren gegarandeerd leuke resultaten op.
Van de ervaringen die ik in Frankrijk heb opgedaan, deed ik ongeveer 1000m hoogtewinst in 2 uur.
Waarom ?
Deels heeft het vooral te maken met de snelheid van het leven, die veel natuurlijker is en wat ik hier al heb uitgelegd. Voor een deel brengt het ons ook terug naar de basis, waardoor we al het andere achteraf vaak veel meer gaan waarderen. De grootste ontdekkingen die ik hierin deed hadden vooral te maken met de invloed van mijn geest hierin. Eigenlijk is het gewoon de ene voet voor de andere zetten en heel vaak is het mijn mentaal dat het moeilijk maakt. Aah nog zo ver, aah zo langzaam, aah zo eentonig, aah zo zwaar…zijn allemaal dingen waar het mentaal vooral gevoelig voor is.
Wat ontdek je ?
Eigenlijk is het te beschouwen als een soort meditatie. Ik ben eigenlijk helemaal in stilte (ik raad echt aan om het zonder muziek of andere afleidingen te doen) en concentreer me na elke stap die ik zet. Ik ontdek hoe mijn mentaal in alles meespeelt. Als ik bijvoorbeeld heel ver vooruit kijk, zie hoe ver het nog is, hoe langzaam ik eigenlijk ga, merk ik dat het heel moeilijk is. Als ik dan gewoon recht vooruit kijk in de sneeuw bij elke stap die ik in het moment zet, merk ik dat ik na een tijdje ineens veel verder ben dan ik dacht. Dat is eigenlijk precies de werking van mijn mentaal, hoe minder informatie het heeft, hoe meer ik de werkelijkheid kan beschouwen zoals die is. Hoe meer informatie mijn mentaal heeft, hoe meer het me allerlei verhalen gaat voorschotelen, hoe minder, hoe meer ik mijn realiteit leef.
Ik waardeer de stap voor stap van kleine stapjes, de mijn mentaal licht houden, accepteren wat is en uiteindelijk realisaties doen die ik in het geheel voor onmogelijk had gehouden.
Ik ben één van de mensen die sociale media zagen ontstaan, en langzaam zagen worden tot wat het nu is. In 2002 van Friendster, Myspace, Second Life, LinkedIn … tot Facebook, Twitter en alle andere die daarna ontstonden. Ik moet toegeven, ik heb er veel geprobeerd, maar kwam altijd tot de conclusie dat ze me persoonlijk niets opbrachten. Het enige waarin ze heel goed slagen is stille tijd voor mezelf, heel snel en onmerkbaar absorberen en snel voorbij laten gaan. Aangezien tijd voor mezelf vrij kostbaar is, ben ik altijd heel hard op mijn hoede geweest voor deze platforms.
Linkedin is waarschijnlijk de enige die ik nog echt gebruik en soms raadpleeg, nu is dat volledig op en voor het werk. De laatste echt zware voor mij was Facebook, waarvan mijn ervaring en afscheid hier te lezen is. Nu een dik jaar later is het dus een goed moment om eens te kijken of het een goede beslissing was.
Moeilijk te zeggen of het een goede beslissing is eigenlijk, wat ik wel kan zeggen is dat ik niets mis en er totaal geen heimwee naar heb. Ik zal waarschijnlijk wel na een jaar netjes zijn afgekickt. Natuurlijk, zoals te lezen is in mijn ervaring ermee, bracht het vanaf het begin niet wat ik ervan verwachtte. Zoals ik al zei in mijn Facebook ervaring, werd het voor mij tijd om me er niet langer door te laten afleiden en mijn tijd volledig te wijden aan echte ontmoetingen, waaraan ik altijd de voorkeur heb gegeven.
Inmiddels ben ik, waarschijnlijk omdat het universum het zo wil, regelmatig mensen tegengekomen van wie ik vroeger op Facebook prachtige familiefoto’s zag, die het bij het laatste contact moeilijker hadden dan de foto deed vermoeden. Ik zag al vrij snel dat mensen die zowel het positieve als het negatieve posten tot een zware minderheid behoren.
De meeste mensen plaatsen alleen het positieve, om dat vervolgens bij het eerste echte contact te bevestigen. Ja, bij mij is alles perfect! Als je nu die foto niet ziet, of die info niet hebt en met een meer nieuwsgierige insteek contact maakt, kon ik vaak vaststellen dat er in elk leven spijtig genoeg, leed en moeilijkere periodes aan te pas komen. Waarom praten we daar niet over? Het zou ons allemaal een gevoel van betrokkenheid geven, niet?
Natuurlijk praten we er wel over, als het andermans echte diepe shit is, om te consolideren dat het bij ons toch niet zo erg is. Wat dat betreft kijken we maar al te graag naar het nieuws. Maar als het om onder onze neus gaat, naar onze eigen feiten luisteren we liever niet. Doen liever alsof er niets aan de hand is, zetten liever een mooie foto van ons op Facebook om te laten zien hoe goed we het doen.
Dus als ik terugkijk op dit jaar, moet ik concluderen dat het me vooral een meer realistische liefdevolle kijk op het leven heeft gegeven. Ik voelde echte verbinding terug in gesprekken en niet oordelend waar ik vooral met mezelf bezig was op basis van de info die ik had gezien (en die social media mij voorschotelde).
Vandaag de dag zou ik niet weten wat ik er nog te zoeken heb. Specifiek info over een event of bedrijf misschien, nu zeer vaak zijn er wel andere manieren om die info te vinden. En als er iets is wat ik echt merk, is dat ik veel meer leer in de stille momenten met mezelf, dan in die momenten dat ik Facebook open en even scroll.
COVID heeft me enorm veel geleerd, gek eigenlijk dat we soms door zo’n ellendige toestand heen moeten, om bepaalde dingen in te zien. Ik heb ontdekt hoeveel geweldige mensen er in mijn omgeving wonen, in welke prachtige natuur ik leef, hoe graag ik in stilte in mezelf kijk en hoezeer ik ook kan genieten van diepe gesprekken.
Diepe gesprekken en direct contact met mensen is iets wat mij veel positieve energie oplevert. De lange lockdown tijd tijdens COVID, is iets wat me dit enorm deed beseffen. Toen deze beperkingen eenmaal waren opgeheven, merkte ik hoe hard ik zocht naar retraites of plaatsen die contact en diepgaande gesprekken konden bieden.
Ik kon het, het beste verwoorden als het ingaan op mijn innerlijke natuur. Mezelf kritisch maken en openstellen voor de gevoelens, emoties en verlangens die naar boven komen als je in contact bent met andere mensen. Ik merkte dat sommige mensen hier heel open voor staan, nu dat er ook een enorm aantal zijn die hier liever niet naar gaan kijken en gewoon doorgaan zoals ze bezig zijn.
Wanneer ik mensen tegenkwam met wie ik een begin van een diepgaand gesprek had, had ik altijd de neiging hen bij mij thuis uit te nodigen om die gezellige tijd voort te zetten. Nu ons huis niet zo groot is, durfde ik dat nooit te doen omdat dit echt zou gebeuren in de ruimte waar de rest van het gezin woont. Ik zou hen betrekken, bij wat eigenlijk mijn verlangens zijn.
Ik heb veel nagedacht over samen woonprojecten, ons huis uitbreiden met een loft zodat mensen in hun ruimte konden verblijven in ons huis… verschillende richtingen heb ik verkend, nu was het telkens moeilijk om daar de juiste oplossing in te vinden. Ik zag ook dat in de zomer, wanneer ik zulke gesprekken op ons terras voerde, het weer of de kou er soms invloed op had en moeilijker maakte.
Dit bracht me tot een gulden middenweg, die wel het meest direct klikte, en ons huis wat nauwer met onze tuin kon verbinden, een “veranda”. Een veranda die helemaal aan het huis vastzit, en waar het huis van binnenuit niet is veranderd. Het kan dus echt gezien worden als een extra ruimte bij ons huis, maar niet in directe open verbinding met het huis. Dus ja hier kan een gesprek volledig los van het dagelijks ritme plaatsvinden, zonder de rest van de huiselijke sfeer aan te tasten.
Voor een algemeen sociaal contact zijn er heel wat mogelijkheden in Beauvechain, en waarvoor “Théâtre des 4 Mains” mijn voorkeur geniet. Anderzijds, voor een dieper gesprek, waar we praten, luisteren, niet oordelen, en waar we vooral onszelf verder ontdekken door interactie met de ander, is iedereen welkom in “Inner Nature“.
Een plek midden in de natuur, die ons in staat stelt om vanuit de natuurlijke buitenkracht, de innerlijke kracht die in ieder van ons zit, waar te nemen. Dus voor iedereen die zin heeft in zo’n praatje, wees welkom en laten we samen ontdekken wat het universum ons leert om de beste versie van onszelf te zijn. Je kunt altijd contact opnemen via het contactformulier.
Nu ik al meer dan 8 jaar geen producten van dierlijke oorsprong meer eet, kom ik vaak in een situatie terecht waarin mensen mij voorstellen om dergelijke producten te eten en ik ze heel vriendelijk en dankbaar afwijs. Als ik dan mijn levensstijl uitleg, krijg ik heel vaak als antwoord: “Ooh maar ik eet ook veel minder vlees dan vroeger“, alsof er een soort rechtvaardiging nodig is. Zelf respecteer ik ieders keuze op elk moment, en hoewel ik het betreur dat iedereen nog niet op de hoogte is van bepaalde feiten over producten van dierlijke oorsprong, accepteer ik volledig de situatie waar iedereen in zit, hoe kan het ook anders, het is een situatie waar ik 10 jaar geleden ook in zat.
Vaak bovenop het veel minder vlees dan vroeger, wordt ook vaak verwezen naar, en “we eten vooral kip“. Alsof kip alles goed maakt en veel beter is, is dat zo? Er zijn inderdaad steeds meer onderzoeken over rood vlees waaruit blijkt dat ze niet goed zijn voor de gezondheid. Nu, zoals ook hier wordt uitgelegd, is de informatie die we voorgeschoteld krijgen niet altijd degene waar we 100% op kunnen vertrouwen.
Helaas zijn bijna alle activiteiten op deze planeet gekoppeld aan geld. Wie geld zegt, zegt verkoop, wie verkoop zegt, zegt marketing, wie marketing zegt, zegt lobbyen. Lobbyen waarbij boodschappen worden verspreid die een bepaalde industrie ten goede komen. De boodschap van schadelijk rood vlees verspreiden, komt zeker ten goede aan de kippenvlees industrie. Betekent dit dan ook dat kippenvlees minder schadelijk is, niet echt, misschien is daar gewoon nog geen onderzoek naar gedaan.
Dus om een eerlijk antwoord te krijgen, zullen we in een andere richting moeten kijken. Wat we wel weten is hoe fantastisch en complex het lichaam is opgebouwd uit ontelbare cellen. Cellen die allemaal maar één doel hebben, overleven. Om te overleven zijn cellen tot veel in staat. Zo weten we uit ervaring dat cellen langer kunnen overleven op verschillende soorten voeding. Je zit vast in een cel met niets van voeding, als je de hongerdood nadert, kan inderdaad een stukje kip ervoor zorgen dat dit nog even wordt uitgesteld. Nu komt daar ontremd waarschijnlijk het belangrijkste: “het is niet omdat het de cel wat langer laat overleven dat het daarom goed is voor de cel“.
Er is duidelijk een verschil, tussen iets dat de cel duidelijk zijn beste prestaties geeft, en iets dat de cel alleen maar in leven houdt. Ik heb deze test zelf gedaan om te ontdekken waar mijn 45 jaar oude lichaam het beste op presteert, en de resultaten zijn te lezen op mijn website, en ik blijf voortdurend verder onderzoeken in die richting.
Vlees heeft bij mij aangetoond dat het mijn prestaties niet verhoogt en zeker niet verbetert. Persoonlijk ga ik ook niet als ik honger heb, een kip pakken en die even rauw op eten. De appel of peer aan de boom lijkt me een natuurlijkere intuïtie. Als ik dan toch een kip eet, denk ik ook dat dit best een kip is die gewoon in de natuur rondloopt en zich voedt met natuurlijke producten die in de natuur te vinden zijn. Wat dat betreft denk ik dat soms als er echt niets anders voorhanden is, de kip waarschijnlijk niet zo schadelijk is om op te overleven.
Tegenwoordig loopt er geen kip meer vrij rond in de natuur, ze worden allemaal samengepropt in fokkerijen, gevoed met industrieel voedsel om zo snel mogelijk vet te worden (meer vlees om te verkopen) en krijgen in grote hoeveelheden antibiotica toegediend om het risico op ziektes en een financieel fiasco klein te houden. Dit is de kip die iedereen tegenwoordig op zijn bord krijgt. Een veel te snel vetgemest beestje, vol chemicaliën die vooral de winstgevendheid van de verkoop ten goede komen. Dus voor iets waar ik niet goed op presteer, dat ik maar even kan gebruiken in survival mode, om dit dan ook nog eens in zo’n industriële staat te gaan eten… daar maakt iedereen zijn eigen keuze voor, de mijne is in ieder geval gemaakt.
Ja maar weet je Steven, die industriële kippen, dat is alleen in de Verenigde Staten van Amerika. Echt? Ik woon zelf in Beauvechain, waar in L’Ecluse kippen zitten die een zeer onaangename stank achterlaten. Ooit dacht ik van, daar moet ik eens naar binnen om te kijken wat daar gebeurt, nu is mijn huis een beetje te kostbaar voor mij om dat risico te nemen met de buren. Ze hebben me er onlangs wel mee geholpen door de mest uit dat gebouw buiten op het veld te gaan zetten om open te strooien als bemesting. In die mest zaten minstens 25 dode kippen. Dit zijn degenen die per ongeluk naar buiten zijn gekomen, hoeveel doden worden er verstopt waar we het niet kunnen zien? Waarom zijn er 25 dood? Er leek geen vos of iets dergelijks bij betrokken te zijn…
Ik kan alleen maar concluderen, dat denken dat het niet zo is met ons vlees, hier gewoon een excuus is om de verandering niet door te voeren. Dat is geen probleem, ik heb daar ook gestaan, vroeg of laat wordt de confrontatie te groot.
Kun je accepteren dat dit gebeurt omdat je graag kip op je bord wil hebben?
Als u via een ander standpunt hierover meer wil weten, en wel eens een boek in het Frans leest, kan ik u het boek “Viande” van Noëlle Michel aanbevelen.
Ook al denk ik dat ik daar heel goed in vooruit ga, het blijft een heel zware uitdaging. Alle meditatie-ervaring die ik tot nu toe heb opgedaan helpt me daar heel erg bij. Vooral om mijn eigen gevoelens, reacties en emoties te kunnen observeren. Ook al heb ik vooral in Vipassana speciale technieken geleerd, het blijft een constante leerschool met nieuwe ontdekkingen.
Zolang de dingen positief gaan, of helemaal zoals ik me had voorgesteld, dan is het heel gemakkelijk om te accepteren wat er is. Als de dingen positief gaan, nu niet zoals ik me had voorgesteld, kan het al wat moeilijker zijn om te accepteren en komt soms het “wat als” al naar boven.
Als de dingen nu negatief gaan, en waarschijnlijk niet zoals ik had gehoopt, met misschien een extra factor die het nog moeilijker maakt, dan is het echt zwaar werk om te accepteren.
Hoe moeilijk deze waarheid van het moment ook is, we kunnen het niet veranderen. Wat ik merkte is dat ik vroeger, toen ik veel meer in mijn hoofd zat, helemaal niets accepteerde, eerst de fouten aan andere gaf, aan externe factoren, soms alles aan mezelf wijtte, en dit alles bleef tegenwerken, waarbij ik mezelf soms zelf vastliep, hopeloos.
Het proces van acceptatie werd moeilijk en altijd vertraagd door alle giftige gedachten in mijn hoofd. Alle projecties die niet gingen zoals ik ze had uitgestippeld. Waarom bij mij, waarom nu, waarom hier. Deze vragen spoken nog steeds door mijn hoofd, zelfs vandaag de dag. Ik laat ze toe als ze opkomen, observeer wat ze met me doen, en probeer me vooral terug te brengen in het “nu”.
Ik ben me er terdege van bewust dat het een aangeleerde reactie is om me dingen voor te stellen, vooruit te kijken en te balen als ze zo niet verlopen. Alle mensen die me op mijn pad hebben geholpen met meditatie, mindfulness, tantra en yoga, hebben me bewezen dat ik uit mijn hoofd moet stappen en alleen moet voelen wat er in het “nu” gebeurt. Dat is de enige waarheid voor iedereen.
Nu wees gerust het blijft een uitdaging, de druk van buitenaf om toch het hoofd in te gaan is soms groot (het is geen druk, het is een les om verder te komen in het leven) en veel andere kennis ontbreekt helaas bij de meeste mensen hieromheen. Heel weinig mensen leven echt in het “nu”, en toch is het een waar geschenk aan de mensheid om dat af en toe te kunnen.
Alleen jij kunt de stap zetten om in “volledige acceptatie” in het “nu” te leven, anderen kunnen dat niet voor je doen! Laat je geest tot rust komen door de techniek die voor jou het beste werkt en ervaar wat het “nu” echt te bieden heeft.
Recente reacties