Zoals je hier waarschijnlijk al hebt gelezen, hou ik van sport!
Lopen, zwemmen, yoga, snowboarden … om een diepere band met mezelf te krijgen en dat geweldige gevoel na een training.
Basketbal, voetbal… om dat super gevoel van samenwerken te hebben en dat geweldige moment van plezier samen.
Sinds ik in 2014 ben begonnen met het veranderen van mijn voeding, heb ik niet minder gesport. Integendeel, ik heb de sportactiviteit die ik eerder heb gedaan verhoogd, heb meer plezier gehad, heb minder blessures opgelopen en voelde me veel beter in wat ik wel en niet kon doen.
Mijn individuele sporten zoals lopen, zwemmen… hebben zeker een link met de meer teamgerichte sporten zoals basketbal, voetbal… Natuurlijk als ik ergens in een team speel wil ik de beste versie van mezelf zijn, en weet ik dat ik er alles voor gedaan heb. Dus voor mij kan ik zeggen dat me op peil houden, zeker verband houdt met teamsporten.
Nu met de lockdown, en voor de meeste teamsporten is het seizoen voorbij. Ik zou kunnen zeggen, in plaats van de vakantie die in juni begint, begint het in april en ga ik in augustus weer aan de slag. Dat is iets wat ik niet doe, zelfs op vakantie blijf ik veel sporten.
Waarom?
Eigenlijk zijn dit in mijn geval voornamelijk mentale (en ook wel wat gevoelsmatige) redenen.
1. Ik voel me gewoon beter als ik regelmatig sport. Er wordt gezegd dat er endorfine, serotonine en dopamine vrijkomen, die er direct toe bijdragen dat ik me goed voel. Ik weet niet of het die stoffen zijn bij mij, ik weet wel dat ik me na het sporten beter voel.
2. Blijkbaar kan sporten ook het immuunsysteem versterken. Ik weet niet of het dat effectief doet. Wat ik wel weet is dat als ik me niet 100% voel en een mogelijke ziekte voel aankomen, ik er door het sporten vaak sneller en efficiënter overheen kom. Het heeft dus wel wat medische krachten voor me…die misschien in deze tijden gebruikt kunnen worden.
3. Met de leeftijd heb ik ook gemerkt, dat het lichaam me alles geeft wat ik nodig heb. Als ik niets doe, geeft het me een lichaam om niets te doen. Als ik veel activiteiten doe, geeft het me een lichaam om veel activiteiten te doen. De overgang van het ene naar het andere, moet geleidelijk en met aanpassing van de voeding gebeuren. Als ik dit te abrupt doe, liggen de blessures om de hoek. Met deze kennis van mijn lichaam is het voor mij gewoon makkelijker om een bepaald activiteitenniveau te behouden en zoals in punt 1 gezegd, daar bovenop geeft het me een goed gevoel.
4. Nu ik in een situatie als deze zit, waar niets van de toekomst duidelijk is, kan ik me echt afvragen waarom ik nog steeds aan sport doe. Ik had bovendien een blessure aan mijn hand, wat normaal gesproken een reden te meer is om in de stoel te gaan zitten. Zoals gezegd in punt 1 en 2, voel ik me graag goed en heb ik wat zelfrespect. Toen mijn omgeving me de vraag stelden, ging ik ook wat verder en ontdekte dat een deel ook te maken heeft met een gevoel van voldoening. Van kracht van wat ik allemaal kan. Een gevoel van kunnen omgaan met dingen (ongeacht geslacht, leeftijd…) die echt goed voelen en hoop geven voor de toekomst.
Ik ben een keer met de kinderen naar de Grand Canyon in Amerika geweest, waar ik een kort gesprek had met een pas gepensioneerde man die op een steen stond te puffen. Hij vertelde me dat hij zijn hele leven had gewerkt, zonder verlof te nemen om dit soort uitstappen nu te doen. ‘Now we enjoy, you see’, ‘Enjoy!!!’ om 100m te doen moet je 5 pauzes nemen en de klok in de gaten houden om te zien dat je op tijd terug bent. Mijn hoop voor de toekomst (en ik begrijp dat ik het helemaal mis kan zijn) is iets anders dan dit, zeker als het op uithouding aankomt.
Ik blijf dus sporten, uit respect voor mijn lichaam, voor het gevoel dat ik er van krijg en omdat het hoop geeft voor een actieve toekomst.
Sport je nog steeds? En zo ja, waarom?
#sport #hoop
Geef een reactie