Tijd en gebeurtenissen die zich voordoen in de tijd, zijn iets heel bijzonders in het leven. Om dit te illustreren, begin ik met de meer dan 2000 jaar oude parabel van de Chinese boer.
Er was eens een oude Chinese boer (塞翁失馬) die in een jaar tijd kleine bedragen spaarde om een nieuw paard te kopen. Een dag nadat de boer het paard had gekocht, liep het weg.
Zijn buurman uitte zijn verdriet, maar de boer zelf was rustig. “Ik hoop dat je over dit slechte nieuws heen komt” zei de buurman.
“Misschien, ik kan niet zeggen of het goed of slecht nieuws is” antwoordde de boer.
De volgende dag keerde het paard uit zichzelf terug naar het huis van de boer, gevolgd door een kudde wilde paarden.
De buren kwamen en schreeuwden het uit: “Wat een geluk voor jou!”
“Misschien, ik kan niet zeggen of het goed of slecht nieuws is,” antwoordde de boer en ging verder met zijn werk.
Terwijl hij probeerde een van de wilde paarden te temmen, viel de zoon van de boer en brak zijn been. De boerin was erg overstuur: “We zullen al ons extra geld moeten uitgeven aan het gebroken been van onze zoon. Wat een vreselijk nieuws”.
Opnieuw antwoordde de boer: “Misschien, ik kan niet zeggen of het goed of slecht nieuws is.”
Een maand later kondigde de koning een oorlog aan tegen het buurland. Verwijzend naar een gebrek aan soldaten, beval de koning alle capabele mannen in het land zonder excuus in het leger te zetten. De zoon van de boer werd gespaard vanwege zijn gebroken been.
“Je hebt geluk dat je zoon niet is opgeroepen. De mijne kwam terug met ernstige verwondingen. Velen waren gehandicapt of gedood.” klaagde de beste vriend van de boer.
Ongegeneerd reageerde de boer: “Misschien kan ik niet zeggen of het goed of slecht nieuws is.”
Vroeger schreef ik negatieve energie toe aan alle gebeurtenissen die zich voordoen, vooral als ze zich niet voordoen zoals ik dat wilde. Het is niet waar! Waarom ik? Waarom nu? … waren dagelijkse kost. Als ik nu, net als de boer, er realistisch over nadenk, kan ik inderdaad nooit zeggen of het positief of negatief is.
Als ik een recent voorbeeld neem voor mezelf, natuurlijk, niets dramatisch of verschrikkelijks, haal het gewoon uit de stroom van het leven om te laten zien dat ik denk dat iedereen dit constant doormaakt.
Vorig jaar augustus had ik voor mezelf besloten dat ik opnieuw zou proberen om een niveau hoger in het basketbal te spelen. Van nul beginnen, alle slechte gewoontes afleren en alle goede gewoontes weer opbouwen. Voor een 40er niet de makkelijkste keuze en in augustus mis ik alle voorbereiding door al geplande vakantie.
In februari van dit jaar (6 maand later) kwam ik eindelijk rustig weer op een bepaald niveau en toen voelde ik ineens in een wedstrijd, het kootje van mijn vinger op 90° staan en kreeg het niet meer gestrekt. Een mallet vinger, en dus een spalk op die vinger gedurende 6 weken, niet bewegen en spalk niet uit doen.
Basket seizoen is gedaan op een moment dat ik er weer echt van begon te genieten. Het is ook mijn linkerhand (en ik ben linkshandig) dus voor de meeste activiteiten zal ik het merken. Ook is het, het beste om er niet te veel water op te krijgen omdat de tape los kan komen en het over het algemeen niet makkelijk te drogen is. Voor het basketbal zal ik tijdens de wedstrijden eerder een administratieve bijdrage doen vanaf nu.
En dan komt corona, het seizoen is voor iedereen voorbij en ik heb niet veel gemist.
Met corona, is één van de dingen waar iedereen op staat, was heel grondig je handen. Euh, met die spalk…
Ondertussen mocht ik deze week na 6 weken de spalk afdoen (ziet er niet uit als vinger na 6 weken), nu kan ik mijn handen weer wassen, rustig wat activiteiten doen en weer wat basket shots nemen. Een ontlading zeker…
En wat volgt er nu?
Dit is slechts een heel klein momentopname, nu ben ik er zeker van dat ik voortdurend zulke momenten meemaak en als ik er aan denk, is het inderdaad heel moeilijk om te denken in termen van goed of slecht, winst of verlies, geluk of ongeluk, voordeel of nadeel…
Vaak is de negatieve energie waar ik gebeurtenissen of tijd aan toe schrijf een verloren energie. Om het in de woorden van Morgan Freeman uit de film Lucy te zeggen: “Wij mensen zijn meer bezig met het hebben, dan met het zijn.“
In ieder geval ben ik veel meer voor mezelf gaan proberen te “zijn” en geen aandacht meer te geven aan negatieve gedachten rond tijd en gebeurtenissen, als ook niet meer rond allerlei bezittingen.
Een nieuwe betekenis komt tot leven door simpelweg te bestaan en te proberen de beste authentieke versie van mezelf te zijn. Ik hoef ook niet diep filosofisch te zijn om te begrijpen dat ik, van waar ik nu ben, het einde van het verhaal dat ik leef niet weet. Ik weet niet welke wendingen er zullen zijn. Het spreekt tot de waarheid dat ik nooit weet welke geschenken er zullen volgen op “slecht nieuws”, en het moedigt me aan om zowel goed als slecht te nemen als gewoon wat er in het leven gebeurt.
“BE NOW” – nu zijn
#nuzijn #leef #basketbal #sport
Geef een reactie