Ik denk dat we het allemaal wel kennen, uitgenodigd voor een BBQ of een feestje bij iemand en bij aankomst zie ik wat vroeger een mooie tuin voor me was. Een perfect groen gras, geen onkruid, alles super schoon, een zwembad, een klein sportveld, een groot terras… “Wow” ! En daar begint het probleem.
Waarom “Wow”? Gewoon omdat mijn visie op schoonheid volledig vervormd was. Alles wat de natuur produceert is mooi er is geen make-up, verf of chemische producten nodig, de natuur en het leven is schoonheid. Het “IS” gewoon.
Toen ik van Leuven naar Beauvechain verhuisde, liet ik me er ook volledig aan vangen. Ik wilde en zou een tuin hebben. Dit was het land toen ik aankwam, helaas vrij sterk beïnvloed door de industriële landbouw die er tot dan toe plaatsvond.
Wat dit na een tijdje gaf.
En waar ik dit van gemaakt heb.
Waarom heb ik dit gedaan, deels voor de “Wow” natuurlijk.
Wat is die “Wow” dan? Waarschijnlijk een teken van, je hebt het allemaal uitgedokterd, je bent succesvol, je bent geslaagd in het leven. Tot 6 jaar geleden zou ik, “natuurlijk” gezegd hebben. Vandaag kijk ik er een beetje anders tegenaan, en ik zou zeggen, echt?
Ik ben tot de conclusie gekomen dat om een tuin als deze te hebben, ik;
- Veel geld heb uitgegeven aan gazon graantjes.
- Veel werk om het in goed uitzicht te houden.
- Veel geld uitgegeven aan onderhoudsproducten en kunstmest.
- Veel geld uitgegeven aan pesticiden om onkruid te vermijden of verwijderen.
- Alles wat in mijn bodem leeft (en waarschijnlijk ook indirect wat erop loopt) gedood met de pesticiden.
- Elke week moet ik het gras afrijden (of nog meer geld uitgeven om zo’n automatische grasmaaier te kopen).
- …
Dat alles voor die “Wow”? Nee, natuurlijk niet, het is ook voor de kinderen om er in te spelen en regelmatig een BBQ te kunnen houden voor de vrienden. Ik vond dat wij er veel deden, 3 à 4 op een jaar met vrij veel mensen. Kunnen de kinderen niet spelen en de BBQ gedaan worden zonder dat perfect groen gras, geen onkruid, alles super schoon, een zwembad, een klein sportveld, een groot terras…? Meer dan waarschijnlijk. Ik weet nog dat we als kinderen ergens vastzitten met volwassenen voor een bepaalde periode. Het kostte ons niet veel moeite om een spel te bedenken om ons te vermaken. Dus spelen en BBQ kon gebeuren zonder die “Wow”, die “Wow” is puur voor mijn eigen ego.
Nu is er naast die “Wow” nog een ander negatief fenomeen, dat na het Dutroux-tijdperk vrij sterk is toegenomen. Als ouder wil ik dat mijn kinderen alles hebben waar ze mee willen spelen in mijn tuin. Zwembad, voetbaldoel, basketbalring, speeltuin, glijbaan… geweldig hé, ze hebben alles in de tuin en kunnen veilig spelen. Maar wees voorzichtig met spelen, want die bomen en bloemen zijn van een uitzonderlijke soort en kosten veel geld. 100% mee eens en dat hoort bij de realiteit. Het minste wat ik op dat moment moet doen is alle kinderen uit de buurt in mijn tuin welkom heten. Maar dat doe ik vaak niet, ik ga selectief te werk. En juist daarom is het geen goed idee dat elk individu zijn tuin zo inricht. Kinderen leren niet met elkaar praten, omgaan met conflicten, omgaan met onenigheden, omgaan met delen…
Dit is echt de taak van de gemeenschappelijke buitenspeelplaatsen, om kinderen samen te brengen en ze elkaar, hun sterke en hun zwakke punten te laten ontdekken. Met ieder in zijn tuin, met zijn ervaringen, met zijn bezittingen…creëer ik gewoon een wereld waarin kinderen alleen aan hen denken en heel zelden of helemaal niet aan de anderen. Is dit de individualistische wereld die we voor onze kinderen willen en is dit de wereld waarin we denken dat ze gelukkig zullen zijn?
Dus ik moet hard werken, om veel geld te verdienen, om vergif te kunnen kopen met dat geld dat alles doodt en mijn tuin er goed laat uitzien? Een tuin waar alles om te spelen aanwezig is, maar die zelden openstaat om met anderen te delen? Een tuin waar ik mijn kinderen leer, dat geluk veel geld oplevert zodat je veel bezittingen kunt hebben? Op een wereld die we delen met alle levende wezens, maar waar ik mijn deel volledig en alleen voor mijzelf wil hebben? Vroeger was het heel normaal voor mij, vandaag vind ik het alle gekheid op een stokje!
Mijn tuin is lang gras en bamboes geweest voor wat privacy (omdat harde panelen met de wind wel eens durven weg vliegen in Beauvechain).
Ondertussen is mijn tuin een beetje veranderd, en als je wilt weten hoe ik stap voor stap ben geëvolueerd naar een tuin vol met leven, blijf dan deze blog zeker volgen.
#natuur #connectie #bewust
Geef een reactie