Ik heb het gevoel dat iedereen op een bepaald moment in zijn leven wel worstelt met zijn gewicht. In deze vaak moeilijke tijden, heb ik keer op keer geprobeerd een aantal adviezen op te volgen die ik van over de hele wereld heb gekregen of gekocht had. Typische was dit; minder eten, beperkt eten, een zeer vastberaden patroon volgen … waren allerlei manieren die ik heb geprobeerd. Het beste wat ze voor mij konden doen was het gewicht voor een zeer korte periode weg houden. Op lange termijn heeft niets voor mij gewerkt.
Met wat ik nu weet over voeding, vind ik deze resultaten meer dan normaal. Het voedsel dat ik vroeger als voedsel zag, is een commercieel product, gemaakt om perfect te voldoen aan mijn smaakvoorkeuren en laat me er ten volle naar verlangen. Dit is een commercieel model, geen gezondheidsmodel voor mijn lichaam. Het is puur gebaseerd op winst en zorgt ervoor dat ik er de maximale hoeveelheid van consumeer.
Omdat het zo gemaakt is, is het natuurlijk erg moeilijk te weerstaan. Als er een product is dat me hongerig maakt, perfect past bij mijn smaak, mijn honger een beetje tempert en dan sterker terugkomt om er meer van nodig te hebben. Dat is precies wat eten voor mij deed in het verleden!
Dan hoef ik alleen maar uit deze vicieuze cirkel te komen, nu helaas heeft het me 35 jaar gekost om dat te beseffen. Door deze ontdekking hier te delen, hoop ik de periode te verkorten voor iedereen die er naar op zoek is. Als ik het blijf eten, zal ik er naar blijven verlangen, verwacht hier geen uitzonderingen. Nu wat als ik stop, met dit zogezegd voedsel te eten en het vervang door een volledig plantaardige voeding? Dat is precies wat ik heb gedaan!
Het resultaat? Wel het beste resultaat dat veel mensen waarschijnlijk zoeken, ik ben naar mijn ideale gewicht gegaan (persoonlijk gevoel gecombineerd met BMI) en dit vooral met, geen beperkingen meer, ik eet zoveel als ik wil (tot ik me fysiek vol voel), ik proef veel beter en ik weet wanneer ik honger heb of vol zit.
Mijn begrip van geld toen ik opgroeide, was dat het, het belangrijkste was om te hebben om te overleven. Als ik het geld heb, kan ik alles overleven en kan ik alles kopen wat ik nodig heb of waar ik van droom. Het was alsof het de wereld aan mijn voeten bracht.
Ik ben nooit rijk geweest, ik ben nooit arm geweest, ik heb altijd gehad wat ik nodig had, en in sommige omstandigheden zelfs wat ik wilde, dus ik ben erg dankbaar voor dat alles en misschien is dat al een definitie van rijk.
Zodra ik begon te werken, zou er een nieuwe relatie met geld ontstaan. Moest zoveel mogelijk geld hebben om grote dingen te kunnen doen die allemaal geld kosten, sommige zelfs veel geld. Het kopen van een appartement, een auto, een motor, een huis, vakanties, kleren, allerlei soorten elektronica…
De lijst was onbeperkt en het voelde echt alsof hoe meer ik had, hoe gelukkiger ik zou zijn. Op het moment zelf was het altijd geweldig als ik iets nieuws had, op de lange termijn voelde het als de gebruikelijke dingen. Als alles wat nieuw was op de lange termijn altijd aanvoelde als het gebruikelijke, dan zou ik natuurlijk in een vicieuze cirkel terechtkomen. Een vicieuze cirkel van altijd meer willen en meer geld nodig hebben.
Toen ik mijn eetgewoonten veranderde, werden sommige dingen me duidelijk. In de wereld waarin ik nu leef, zal ik geld nodig hebben om te overleven, zeker, nu misschien niet zo veel als ik geloof nodig te hebben. Er is misschien ook geen verband met mijn geluk en de dingen die ik bezit.
Vandaag leef ik met veel minder dan vroeger, liefdadigheids ondersteuning is een deel van mijn maandelijkse uitgaven, naast het huis, heerlijk eten en strikt noodzakelijke dingen, probeer ik mijn uitgaven te beperken. Wat ik heb ontdekt is dat ik vandaag met veel minder leef, veel gelukkiger dan vroeger.
Vandaag heeft mijn geluk te maken met dingen die er toevallig zijn en die geen geld kosten. Mindfulness, minimalisme… zijn allemaal grote dingen die daaraan bijdragen. Met de manier waarop ik vandaag de dag naar de wereld kijk, moet ik helaas concluderen dat geld meer dingen heeft gebroken dan dat het heeft opgelost.
Nu, soms denk ik dat we beide kanten van het verhaal moeten leven om het te begrijpen. Ik denk niet dat ik me kan voorstellen hoe het zou zijn zonder geld als ik het altijd had en nog steeds heb. Dus ik heb waarschijnlijk niet veel krediet om hierover te praten. Nu ben ik echt blij dat ik uit de vicieuze cirkel van het willen van meer bezittingen en het nodig hebben van meer geld om deze bezittingen te krijgen, ben uitgeraakt.
Allemaal dankbaarheid voor het leven dat ik kan leiden en de tekenen die het me geeft.
“Als je niet gelukkig bent voor wat je al hebt, wat maakt dat je denkt dat je gelukkig zult zijn met meer.” – Maddy Malhotra
Toen ik me begon te realiseren hoeveel leed ik in de wereld aan het creëren was, leek het me een morele plicht om dat lijden te stoppen voor alles waar ik me van bewust ben. Het is duidelijk dat ik me, voordat ik mijn eetgewoonten veranderde, totaal niet bewust was van het vele lijden dat ik aan het creëren was.
Natuurlijk begreep ik al snel dat om vlees op mijn bord te krijgen, melk te drinken, kaas te eten… dieren moeten lijden. Ik moet toegeven dat ik me veel beter voelde, wetende dat ik de dieren niet meer liet lijden voor mijn eten, het voelde als een verlossing.
Na die stap besefte ik dat ik slechts een deel van het lijden wegneem.
Het is een grote stap, nu niet de enige.
Een andere belangrijke pijler in het algemeen in het lijden van levende wezens, komt met mijn kleren of manier van winkelen.
Hier zijn het niet alleen de dieren die lijden, maar ook de mensen die vaak mishandeld worden en in vreselijke omstandigheden moeten werken omdat ik mijn hippe kleren tegen de laagst mogelijke prijs kan kopen.
De tragedie op 24 april 2013 in Rana Plaza, toen een gebouw van acht verdiepingen in Bangladesh instortte, waar meer dan 1.100 mensen die in dienst zijn van kledingfabrieken werden opgesloten en gedood, is echt een klap in het gezicht van wat ik voortdurend negeer. Alsook wat mijn over- en verkeerde consumptie met deze wereld doet.
Is dit waar ik mijn geld aan wil uitgeven? Is dit wat ik op mijn geweten wil hebben na een dagje winkelen?
Mijn zielsverwant kon het ook niet accepteren en besloot om haar eigen bedrijf volledig in deze richting te starten, L’Envol du Colibri.
Ze bieden biologische, ethische en eerlijke kleding en accessoires aan voor mannen en vrouwen.
Zo kunnen mensen hun koopgedrag in de winkel voortzetten, zonder het lijden van levende wezens.
Voor mij was het allemaal heel duidelijk, psychologisch kon ik geen geld meer geven aan een bedrijf dat geen respect heeft voor alle levende wezens op aarde.
Vanaf die dag zouden de kleren die ik zou kopen ‘ETHISCH‘, ‘FAIR TRADE‘ en ‘BIO ORGANISCH‘ zijn.
Ik moet toegeven dat de reis niet gemakkelijk was, niet alles was gemakkelijk te vinden.
In feite zijn de meeste ervan alleen maar verkrijgbaar via een webshop.
Toch is het zeer waarschijnlijk dat als ik zoek en blijf zoeken, ik op een dag iets zal vinden.
Geleidelijk aan is mijn kleerkast getransformeerd, al mijn oude kleren zijn stap voor stap naar het goede doel gegaan en hier is een lijst met mannenmode die ik sindsdien heb gekocht en kleren waar ik echt van hou, vol met liefde!
Voor ondergoed zijn er verschillende merken boxers die ik heb geprobeerd, nu de boxers van A-Dam zijn echt de top voor mij. Ze zijn ontworpen in Nederland, de XL past perfect bij mij, de kwaliteit is erg goed en hun creativiteit is groot, van kleur tot kleine boodschappen erin verwerkt.
Vanwege mijn blote voeten doe ik zelden kousen aan, als ik er draag heb ik alleen nog deze van Living Crafts, natuurlijk textiel, ecologie & fairness als topprioriteit en een lange levensduur in plaats van snelle mode. Ecologische overtuiging is meer dan een natuurminnend bedrijf.
In jeans, gaat er niets boven Mud Jeans – Fair Trade, Ethisch, gerecycled en circulaire fashion jeans., met een biologische, ethische, fairtrade trui van ArmedAngels en schoenen van VEJA – transparantie, organisch materiaal, fairtrade sourcing.
Vakantie, ik hou van water, ik hou van het strand, ik hou van de zon… Ik voelde me gewoon niet meer op één lijn met mijn conventionele zwemkleding en gaf het aan het goede doel. Ik was erg blij dat ik gerecyclede, ethische, fair trade geweldige zwemkleding van Thinking MU vond.
T-shirt ‘LOVE all animals’ van Mercy For Animals en short van prAna. prAna-citaat: Van de boerderij tot de fabriek en onze kasten, we hebben allemaal een kans om onze impact op het milieu te verminderen. Begin met het stellen van vragen over je kleding op dezelfde manier als je vraagt over het voedsel dat je eet, en je kunt helpen om de manier waarop de kleding wordt gemaakt fundamenteel te veranderen.
T-shirt met mijn favoriete groente ‘KALE’ van het merk VGTL. Uit biologisch katoen, geen GMO, fairwear foundation, ILO (International Labor Organisation), gecertificeerd GOTS… kortweg geen compromis, eco-verantwoordelijk en omdat het nog steeds beschouwen van dieren als exploiteerbare hulpbronnen geen ecologische en ethische zin heeft.
Als kind werd mij altijd verteld om zonnebrand te vermijden, anders was het gegarandeerd huidkanker. Ik zou dus veel industriële zalven op mijn huid moeten smeren om me te beschermen tegen de zon, een pet op mijn hoofd en zeker een zonnebril voor mijn ogen.
Met mijn veranderde eetgewoonten hebben de geweldige mensen die ik sindsdien heb ontmoet, het feit dat ik mijn lichaam veel beter voel en wat het van nature nodig heeft, enkele veranderingen aangebracht in die kennis. Ik begon me te realiseren dat de groenten en fruit die ik lekker vond, het meeste zonlicht kregen. Waarom zou het goed zijn voor de één en slecht voor de ander?
Ik hoorde dat als ik mijn lichaam met slecht voedsel voedt, het in mijn bloed terechtkomt en een zonnebrand dit residu van het slechte voedsel uit mijn lichaam haalt. Hetzelfde als bij puistjes of andere reacties op mijn huid. Ik ben geen dokter en ik heb geen medische opleiding gehad, dus ik neem een verklaring niet als vanzelfsprekend. Ik neem het gewoon mee naar mijn eigen persoonlijke ervaring en kijk of er enige waarheid in zit voor mij.
Wat ik wel kan zeggen is dat ik zeker het gevoel heb dat mijn bloed schoner is dan 5 jaar geleden voor mijn veranderde eetgewoonten en ja, ik krijg nog steeds zonnebrand. Ik moet zeggen dat ik het gevoel heb dat er zonnebrand komt als het te veel voor mijn huid is en mijn lichaam me zegt dat ik het moet bedekken. Als ik me goed voel en luister, kan ik gewoon net voor de zonnebrand doen wat ik moet doen.
Een andere regel die ik onlangs heb gehoord is dat als mijn schaduw kleiner is dan ik, ik mezelf moet bedekken. Heel vaak, als ik onderweg ben, beweeg, niets heb om me te bedekken en toch doorga, zijn de enige momenten waarop de zonnebrand zich voordoet. Het is dus niet dat ik het niet wist. Ik heb het gevoel dat het te warm wordt voor mij persoonlijk.
Als ik mezelf op die momenten in de schaduw zet, krijg ik geen zonnebrand. Als ik om een of andere reden niet in staat zou zijn om dat te doen en mezelf toch verbrand, dan voelt de koude douche daar echt goed voor. Vroeger herinnerde ik me wat een nachtmerrie het was als ik een warme douche nam en het water op mijn zonnebrand zou vallen…aahwww.
Dit is nu helemaal weg met de koude douches, eigenlijk voelt het heel goed, en na het drogen doe ik er gewoon wat pure aloë vera op, om het op te frissen en te genezen.
Nu, over het algemeen, luister ik naar mijn lichaam en pas het volgende toe:
Zodra er zon is probeer ik er zo veel mogelijk tijd in door te brengen (ook al is het in februari/maart nog niet zo’n warme zon, maar zo past mijn lichaam zich aan en maakt Vitaminen D aan).
Zodra ik het te warm of te veel voor mijn lichaam voel, bedek ik het of zoek ik de schaduw op (op het strand bijvoorbeeld doe ik geen crème aan, maar ga ik wel regelmatig onder de parasol zitten).
Dit geldt ook voor mijn hoofd, dat ik waarschijnlijk nog sneller dan mijn lichaam bedek.
Ik draag alleen een zonnebril als er sneeuw gereflecteerd wordt (op een skivakantie) anders draag ik hem nooit en geniet ik van de energie en de signalen die de zon aan mijn lichaam geeft.
Zoals ik hier uitleg, is het doen van activiteiten op blote voeten echt een nieuwe ontdekking voor mij. Nu gaat het niet altijd zoals ik hoop en ik denk dat het belangrijk is om ook de negatieve ervaringen te delen, zodat sommige dingen misschien kunnen worden vermeden voor andere. (Hoewel we allemaal ervaren wat we moeten doormaken, niet? Ook al is het soms moeilijk te accepteren.). Helaas heb ik met sommige van deze leuke ontdekkingen (zoals blote voeten) geen grenzen en moet ik vaak achteraf de gevolgen dragen. In het begin deed ik alles heel geleidelijk zoals de mensen in de barefoot winkel in Brussel me hadden uitgelegd.
Nu alles goed ging, ging ik steeds verder en buiten het basketbal deed ik bijna alles op blote voeten of in barefoot schoenen. Ook om een beter contact met de grond te hebben, heb ik alle zolen van mijn barefoot schoenen verwijderd. Het voelde allemaal geweldig en ik voelde echt dat mijn enkels, knieën en benen ook veel sterker werden.
Vlak voor de corona lock-down kreeg ik een mallet vinger en waarschijnlijk heb ik mijn frustratie verwerkt door hevig te blijven trainen. Tijdens de lockdown en 6 weken rust die ik normaal gesproken met de vinger had moeten nemen, liep ik elke 2 dagen 7 tot 10 km in mijn barefoot schoenen zonder zool, deed elke dag minstens 20 minuten yoga en een been/sprong training van 20 minuten, allemaal op blote voeten in de tuin.
Toen de vinger na 6 weken voorbij was, ben ik begonnen met daarbovenop ongeveer 100 basket shots te nemen per dag, meestal ook op blote voeten in de tuin. Na 2 weken begon ik echt pijn te krijgen in mijn polsen en achillespezen. Mijn pols had waarschijnlijk te maken met het feit dat door mijn mallet vinger ik mijn andere pols overbelast en niet goed gebruikte. Hiervoor ben ik naar de osteopaat gegaan die dit weer op zijn plaats heeft gezet en daarna heb ik het rustig aan gedaan en heb ik het laten genezen.
De achillespezen daarentegen werden steeds slechter. ’s Ochtends voelen ze erg stijf en zelfs het stappen begon moeilijk te worden. De achillespees kreeg dus echt volledige rust en allerlei massage, rek- en versterkende oefeningen. Terugkijkend leer ik hieruit dat ik met de mallet vinger echt de activiteiten met beide handen had moeten minimaliseren om niet te overbelasten of verkeerde bewegingen te maken. Iets dat steeds zeer moeilijk is voor mij.
Voor de achillespezen denk ik dat het simpelweg omzetten van 41 jaar normale schoenen in blote voeten in één jaar tijd, geen goed idee was. Ook al vond ik het kei leuk en zag ik nog vele andere voordelen. Voor het hardlopen en zeker voor de intensieve been/spring training had ik sportschoenen moeten blijven dragen.
Het voelde zo natuurlijk aan dat ik me niet kon voorstellen dat 41 jaar schoenen dragen zo veel invloed zou hebben, maar het heeft het wel voor mij. Thuis op blote voeten lopen, barefoot schoenen voor dagelijks gebruik…allemaal geen probleem naar mijn mening en zeker een aanrader… Op blote voeten lopen en beginnen met barefoot schoenen te sporten, toch wel voorzichtig mee zijn. Ik ben zelden gekwetst, ik ben er erg dankbaar voor en er zijn zeker dingen die ik leer van deze mentaal moeilijke momenten.
En dan nu echte rust, misschien wat fietsen of zwemmen, maar geen andere gekke activiteiten. Ik moet zeggen dat ik hier niet aan gewend ben en dat ik altijd gewend ben om een omweg te maken om toch activiteiten te kunnen doen. De pezen dwingen me op dit moment om geen activiteiten te doen en misschien is het tijd dat ik daar naar luister.
Als ik er ooit volledig van genezen ben, wat ik hoop, zal ik zeker een bericht schrijven voor degenen die dit bericht nog niet gelezen hebben of die, net als ik, dachten dat het hen niet zou overkomen. We leren allemaal van onze fouten, hopelijk.
En als iemand een goed advies heeft over het genezen van achillespezen, weze meer dan welkom!
Een geweldig boek waar ik nog steeds niet weet wat ik ervan moet denken. Het luisteren naar deze podcast van Rich Roll heeft mij ertoe aangezet het boek te kopen.
Vanwege het nogal specifieke taalgebruik had ik besloten om het in het Nederlands, mijn moedertaal, te lezen, heel uitzonderlijk voor mij. Dit bleek al snel een goede keuze, want het boek staat vol met mooie citaten, woordspelingen die allemaal voor interpretatie vatbaar zijn.
Hier is mijn top 6 die echt uitblonk voor mij en misschien moedigen ze je ook wel aan om het boek te lezen.
“Elke gewelddaad op de wereld begint met een gewelddadig verlangen in iemands hoofd, dat de rust en het geluk van die persoon zelf al verstoort voordat het de rust en het geluk van een ander verstoort” – Yuval Noah Harari
“Een oude wijze man kreeg ooit de vraag wat hij had geleerd over de zin van het leven. ‘Nou,’ zei hij, ik heb geleerd dat ik op aarde ben om andere te helpen. Ik ben er alleen nog niet achter waarom die anderen hier zijn.’” – Yuval Noah Harari
“Voor mensen die niet geloven in grote ketenen, toekomstige nalatenschappen of collectieve epossen, is het veiligste en karigste verhaal waartoe ze zich kunnen wenden misschien de romantiek. Die streeft niet verder dan het hier en nu.” – Yuval Noah Harari
“Als we bereid zijn zoveel moeite te doen om vreemde culturen, onbekende diersoorten en verre planeten te leren kennen, is het misschien ook de moeite waard om net zo hard te werken aan het doorgronden van onze eigen geest.” – Yuval Noah Harari
“Technologie is niet per se slecht. Als je weet wat je wilt in je leven, kan technologie je helpen dat te bereiken. Maar als je niet weet wat je wilt, kan de technologie maar al te makkelijk doelen voor je gaan verzinnen en je leven overnemen. Vooral als de technologie mensen beter gaat doorgronden, zul je misschien gaan merken dat jouw leven steeds meer in dienst staat van de technologie in plaats van andersom. Heb je al die zombies gezien die over de straat dwalen met hun blik strak op hun smartphone gericht? Denk je dat zij de technologie beheersen, of beheerst de technologie hen?” – Yuval Noah Harari
“Misschien vind je het wel prima om je over te leveren aan de algoritmen en die van alles voor jou en de rest van de wereld te laten beslissen, als ze dat zo goed kunnen. Als dat zo is, maak je dan niet druk en ga er gewoon lekker voor zitten, want dan hoef je niets te doen. De algoritmen zorgen voor alles. Maar als je nog een beetje de controle wilt houden over je eigen bestaan en de toekomst van het leven op aarde, dan zul je harder je best moeten doen dan het algoritmen, Amazon en de regering, en moet je zorgen dat je jezelf leert kennen voordat zij dat doen.” – Yuval Noah Harari
Ik maakte waarschijnlijk deel uit van een van de laatste generaties die zonder al te veel schermen opgroeiden. Toen ik begon te werken, kreeg ik mijn eerste mobiele telefoon. Het klonk geweldig, ik zou de hele tijd bereikbaar zijn. Met die start ontwikkelden schermen zich tot zeer zware hersenstimulatie producten, verslavend speelgoed en vooral om de lege momenten in te vullen die vroeger de momenten waren waarop grote leuke ideeën ontstonden. Als ik deze schermen vandaag de dag zie, lijkt het alsof ze zo hard deel uitmaken van het leven dat mensen zonder hen, in paniek zouden kunnen raken. In feite ben ik erg bang voor mijn kinderen en hun potentiële afhankelijkheid van schermen in de toekomst. Het maakt me bang als ik mensen zie lopen met de kinderwagen of met de hond, en tegelijkertijd aan de telefoon. Echt waar? Niet voor een seconde zonder telefoon?
Ik ben altijd sceptisch geweest tegenover technologie, ik dacht dat het grote uitvindingen waren, nu als ze me niet van dienst waren, zouden ze niet nuttig zijn in mijn ogen. Wat is van dienst zijn? Dat kan natuurlijk op verschillende manieren worden geïnterpreteerd…
Het feit dat ik ergens naartoe kan bellen, leek me niet erg nuttig. Er is de e-mail en sms, dus de mogelijkheid om contact op te nemen met iemand om een afspraak te maken, zonder tijdsdruk, leek me veel nuttiger. Aangezien ik een telefoon heb, moet ik altijd verbonden zijn. Hoe helpt het me als ik altijd verbonden ben? Dat doet het niet, dus daar houdt het voor mij op. Ik zal verbonden zijn als het me dient en wanneer ik kies.
Als ik op de bus wacht, niet met mensen om me heen praat, niet dat moment van rust neem, niet zie wat er gebeurt en gewoon achter mijn scherm ga zitten, is dat in mijn voordeel?
Als ik verslaafd zou zijn aan mijn scherm zou ik zeggen, natuurlijk helpt het me, het vult de lege momenten, ik kan niet zonder… Is dat geen teken van een gevaarlijke verslaving? Voor mij wel. Mijn veranderende eetgewoonten hebben me dit alles doen inzien en ik heb er absoluut afstand van genomen.
Mijn telefoon is er goed voor;
Bellen of contact opnemen met iemand en ideaal om deze daarna te ontmoeten.
Een kalender, om mijn geest te bevrijden van de dingen die ik misschien moet doen om in deze multitasking wereld te leven.
Het maken van wat interessante aantekeningen in plaats van dit te doen op het kleine papieren notitieboekje.
Een camera om mooie momenten vast te leggen op een moment dat het goed voelt.
En sinds kort ook een zoektocht naar een locatie, al moet ik zeggen dat ik nog steeds liever de mensen in de buurt om een routebeschrijving vraag.
Wanneer deze handige technologie voor de bovengenoemde taken (en waarschijnlijk ook andere die ik vergeten ben) een gevaarlijke richting opgaat, tegen mijn normale gedrag in, dan gebruik ik die technologie niet.
Soms is het voor als ik me verveel, als ik eenzaam ben, als ik verlegen ben, als ik geïrriteerd ben… Ik duik gewoon met mijn hoofd in het scherm, zoek naar grappige dingen, lach en alles is opgelost. Ik herinner me dat mensen hier ook sigaretten voor gebruiken. Is dit beter? Voor de lichamelijke gezondheid waarschijnlijk, voor de geestelijke gezondheid, niet zo zeker.
Nu, kijkend naar hoe het me dient, moet ik tot een trieste conclusie komen;
Het moment dat mijn creativiteit het beste zou werken is als ik me verveel.
Ik zoek naar vrienden of de gemeenschap als ik eenzaam ben.
Ik zou dingen uitproberen om meer zelfvertrouwen te krijgen, over mezelf te leren en minder verlegen te zijn.
Ik zou een situatie onder ogen zien en proberen er zo goed mogelijk mee om te gaan als ik me slecht voel.
…
Het is geweldig dat de telefoon de oplossing is voor dit alles, nietwaar?
Is het echt de oplossing?
En als dat zo is, betekent het dat ik niet zonder kan leven. Ik ken een aantal merken die van dat idee houden en het sterk aanmoedigen. Ze geven zelfs miljarden om dit speelgoed zo te maken.
Ik hou niet van dat idee, als het zo gaat, betekent het voor mij een leven zonder technologie. Als het mijn leven echt makkelijker kan maken, zal ik het gebruiken, zo niet, dan heb ik er geen interesse in.
Dit is interessant en je weet niet hoe je moet beginnen?
Welke concrete stappen om van de telefoonverslaving af te komen, van makkelijk naar misschien wel meer uitdagend. Als ze allemaal makkelijk zijn, is er waarschijnlijk geen verslaving, geweldig!
Alleen applicaties op mijn telefoon die mijn leven echt makkelijker en beter maken.
Schakel alle meldingen uit, naast het bellen (en sms’en).
Maak speciale tijd in de dag (bijvoorbeeld 2 keer), week… om te controleren op meldingen in de applicaties. Ik beslis wanneer te controleren, niet de telefoon die meldingen in mijn gezicht duwt.
Maak alleen verbinding met wifi of mobiele data wanneer ik beslis, anders laat ik het uitstaan. Mijn batterij houdt van mij, mijn mobiele netwerkprovider zal verplicht zijn om mij iets minder te factureren.
Zet de telefoon een tijdje helemaal uit, minstens 2 uur voor het slapen gaan en meer als ik kan. Ik vertrouw erop dat het echte nieuws dat naar mij toe zal moeten komen, zijn weg naar mij zal vinden.
Nu, deze schermen zijn ontworpen om het leven zo zwaar op te vullen, dat het leven voorbij gaat zonder dat het wordt gerealiseerd. Het is een keuze, op zoek naar een scherm of het leven?
Leef vrij, geniet van het leven, laat de technologie je dienen en zo niet, laat het waar het is.
Sinds ik voor het eerst over COVID-19 hoorde en vandaag de proporties zie die dit aanneemt, is er een vraag die ik mezelf blijf stellen; “Wat leren we hiervan en hoe komen we er sterker uit?” Ik zie wel maatregelen op korte termijn, zoals afstand houden, geen direct contact, een mondmasker dragen… nu hoop ik dat dit niet het nieuwe normale wordt en dat we wat langer kijken dan onze neuzen lang zijn, vind je niet?
In deel 1 ben ik vooral op eten ingegaan, in deel 2 op vervuiling, in deel 3 op fossiele brandstoffen, in deel 4 op snelheid en vandaag in het laatste deel 5, is het de beurt aan samenleving.
Als je deel 1 niet hebt gelezen, is het niet slecht om de tekst onder “Om te beginnen wil ik graag schetsen waar mijn informatie over COVID-19 vandaan komt, niet onbelangrijk in het verhaal” te lezen, om een duidelijker beeld te krijgen van mijn visie.
Voor mij persoonlijk zijn er weinig dingen die me storen of echt lastig zijn aan de lockdown van COVID-19. In plaats van 2 dagen thuis te werken, werk ik 5 dagen thuis, verspil ik geen tijd meer in het verkeer en maak ik geen onnodige uitstapjes.
Natuurlijk helpt het om in de natuur te wonen, vrijheid te hebben en er tijd in te kunnen doorbrengen. Nu alles rustiger is heb ik ook meer tijd om voor mezelf te zorgen via yoga, meditatie, tuinieren, sporten… En dit alles in een omgeving met vrouw, kinderen en huisdieren, ik zie het zelfs als zeer positief. Het enige wat ik echt mis in deze situatie is de maatschappij. Het contact met familie, vrienden, mensen om ons heen… die menselijke warmte en knuffels.
Zonder maatschappij en direct contact vind ik het echt heel moeilijk. Het is net als toen ze aan het begin van COVID-19 zeiden, dat je je gezicht niet mag aanraken. Bedankt voor de tip man, nu dat is zo natuurlijk bij mij, dat het onmogelijk is te vermijden. Menselijk contact en knuffels behoren tot dezelfde soort voor mij. Het lijkt ook dat het niet echt een prioriteit is, de overheid ligt er tenminste niet wakker van.
In het algemeen maken we allemaal deel uit van een of andere groep of gemeenschap. Of het nu gaat om sport, geloof, interesse… het is een plek waar het leven net iets leuker is en gedeeld wordt met andere gelijkgestemde. Dit is het enige wat ik echt mis vandaag.
In de maatschappij heeft iedereen zijn eigen authentieke plaats, zoals wij zijn. Het is niet altijd gemakkelijk om deze plek te vinden, soms lijkt het alsof we er niet bij horen, nu is de plek er voor elk levend wezen op deze aardbol. Blijf zoeken als je ze nog niet gevonden hebt.
Ik vraag me af hoe mijn maatschappij, gemeenschap, overheid… zal reageren op deze COVID-19 situatie en een betere toekomst voor mij van zal maken. Als iedereen dit zegt, komen we natuurlijk niet ver. Ik denk dat het nu meer dan ooit, de tijd is om het initiatief te nemen en een voorbeeld te zijn voor uw maatschappij, gemeenschap, overheid… met gewoon uw visie op de toekomst.
De mijn is in ieder geval duidelijk en kan hier worden gelezen (is in het Frans, nu kan je rechtsklikken en vertalen naar het Nederlands selecteren): “Beauvechain en 2030”.
Zoals Barack Obama ooit zei: “Wij zijn degene waar we op gewacht hebben. Wij zijn de verandering die we zoeken.”
Misschien wel zelf, geen vlees meer eten? (niet zo moeilijk hoor, lees hier maar…)
Voor voeding, zoek naar natuurlijke programma’s voor een beter immuunsysteem.
Denk aan het planten van bomen in de tuin, als je een tuin hebt, voor kwaliteitsvolle lucht.
Probeer uw persoonlijke vervuiling zo laag mogelijk te houden.
Beperk je bewegingen die niet te voet of op de fiets zijn en denk twee keer na voordat je ze doet.
Stel het elektriciteitsverbruik in vraag.
Stel al het waterverbruik in vraag en kijk of er geen alternatieve manieren zijn om aan water te komen. Ik denk vooral aan regenwater, maar ook aan bepaalde soorten water (afwassen, schoonmaken…) dat hergebruikt kan worden voor toiletten en dergelijke. Denk twee keer na voordat je de kraan openzet.
Breng je afval in kaart en stel het in vraag. Waar er plastic is, controleer of er geen alternatief is zonder plastic.
Koop lokaal.
Wees als consument niet de oorzaak van sneller en meer, wees tevreden met wat je hebt wanneer het je toekomt…
COVID-19 toont ons duidelijk dat er andere manieren zijn, waarom ze niet standaard beginnen toe te passen?
“De man die een berg verzet, begint met het dragen van kleine stenen.”Chinees gezegde
Wie neemt er zelf al zijn persoonlijke acties hieromtrent?
Ik heb er nog geen gehoord, laat ze mij weten. Ik ben echt geïnteresseerd in een betere toekomst dan degene die ik tot nu toe waarneem.
“Stay safe en wees elke dag de beste authentieke versie van jezelf!”
Sinds ik voor het eerst over COVID-19 hoorde en vandaag de proporties zie die dit aanneemt, is er een vraag die ik mezelf blijf stellen; “Wat leren we hiervan en hoe komen we er sterker uit?” Ik zie wel maatregelen op korte termijn, zoals afstand houden, geen direct contact, een mondmasker dragen… nu hoop ik dat dit niet het nieuwe normale wordt en dat we wat langer kijken dan onze neuzen lang zijn, vind je niet?
In deel 1 ben ik vooral op eten ingegaan, in deel 2 op vervuiling, in deel 3 op fossiele brandstoffen en vandaag is het de beurt aan snelheid.
Als je deel 1 niet hebt gelezen, is het niet slecht om de tekst onder “Om te beginnen wil ik graag schetsen waar mijn informatie over COVID-19 vandaan komt, niet onbelangrijk in het verhaal” te lezen, om een duidelijker beeld te krijgen van mijn visie.
Tegenwoordig moet het in bijna elke sector sneller en meer zijn. Dit is de uitdaging voor elk bedrijf, om sneller en meer producten of diensten op de markt te brengen. Ergens is er dus zeker vraag naar dat sneller en meer, anders zou een markt er geen antwoord op geven. Een markt geeft een aanbod als er vraag is.
Dus ieder van ons, als consument, is een deel van de oorzaak van dit sneller en meer. Dan moeten we ons waarschijnlijk afvragen waarom we alles zo snel en er meer van willen. Het heeft zeker niets te maken met lucht en water, want zoals je in deel 2 kunt lezen, kan het ons niet echt schelen. Voor het sneller en meer eten, ja dat is een moeilijke, blijkbaar zijn in deze COVID-19 periode de drive-ins weer opengegaan en het resultaat spreekt voor zich.
Iets wat zo essentieel is in het leven als voedsel, yeah baby, laten we “veel“, het “goedkoopste” nemen en het “snel” laten gaan. “Veel” kan ik emotioneel begrijpen, “goedkoop” is voor iedereen natuurlijk relatief, maar “snel“, waarom is dat goed?
Hoe sneller ik iets doe, hoe meer ik het gevoel heb dat ik meer van kan doen. Ok, ik begrijp het gevoel, maar doe ik eigenlijk meer, of is het gewoon een gevoel? Ik had al voor COVID-19 een betere kijk op mijn persoonlijke situatie om te begrijpen dat het alleen maar een gevoel is. Nu tijdens COVID-19 besefte ik nog meer, dat ik meer en nauwkeuriger dingen gedaan krijg als ik er meer tijd voor neem. Veel dingen zijn ook veel intensiever als ik er meer tijd voor neem.
Nu is er één ding nodig om dit te kunnen waarnemen, we moeten ons ontdoen van de afleidingen, die vooral via beeldschermen in ons leven worden gebracht. En nog iets waar ik op voorbereid moet zijn, de constatatie tussen hoe efficiënt ik ben, en hoe efficiënt ik denk dat ik ben een pijnlijke ontdekking kan zijn.
DE PARADOX VAN ONZE TIJD – Zijne Heiligheid de Dalai Lama
We hebben hogere gebouwen, maar kortere temperamenten…
Bredere snelwegen, maar smallere gezichtspunten.
We geven meer uit, maar we hebben minder.
We hebben grotere huizen, maar kleinere gezinnen.
Meer gemak, maar minder tijd.
We hebben meer graden, maar minder gevoel.
Meer kennis, maar minder oordeelsvermogen.
Meer experts, maar meer problemen.
Meer medicijnen, maar minder welzijn.
We hebben onze bezittingen vermenigvuldigd, maar onze waarden verminderd.
We praten teveel, houden te weinig van, en haten te vaak…
We hebben geleerd hoe we de kost kunnen verdienen, maar geen leven.
We hebben jaren aan het leven toegevoegd, maar geen leven aan jaren.
We zijn helemaal naar de maan geweest en terug…maar heb moeite om de straat over te steken om de nieuwe buurman te ontmoeten.
We hebben de ruimte veroverd, maar niet de innerlijke ruimte.
We hebben de lucht schoongemaakt, maar onze ziel vervuild.
We hebben het atoom gesplitst, maar niet onze vooroordelen.
We hebben hogere inkomens, maar een lagere moraal.
We zijn lang geworden op de kwantiteit, maar kort op de kwaliteit.
Dit zijn de tijden van grote mannen, en een kort karakter;
Steile winsten, en oppervlakkige relaties.
Dit zijn de tijden van wereldvrede, maar binnenlandse oorlogsvoering,
Meer vrije tijd, maar minder plezier; meer soorten voedsel, maar minder voeding.
Dit zijn de dagen van twee inkomens, maar meer echtscheidingen;
Van chique huizen, maar gebroken woningen.
Het is een tijd waarin er veel in de etalage staat, en niets in de voorraadruimte.
Een tijd waarin de technologie deze brief naar je toe kan brengen,
En een tijd waarin je kunt kiezen,
om een verschil te maken… of gewoon op verwijderen te drukken.
“Neem het tempo van de natuur aan: haar geheim is geduld.” ― Ralph Waldo Emerson
COVID-19 toont ons duidelijk dat er andere manieren zijn, waarom ze niet standaard beginnen toe te passen? Welke acties worden er in dit verband ondernomen? Wie neemt er zelf al zijn persoonlijke acties hieromtrent?
Ik heb er nog geen gehoord, laat ze mij weten. Ik ben echt geïnteresseerd in een betere toekomst dan degene die ik tot nu toe waarneem.
Stay tuned voor het laatste “deel 5 – samenleving”.
Sinds ik voor het eerst over COVID-19 hoorde en vandaag de proporties zie die dit aanneemt, is er een vraag die ik mezelf blijf stellen; “Wat leren we hiervan en hoe komen we er sterker uit?” Ik zie wel maatregelen op korte termijn, zoals afstand houden, geen direct contact, een mondmasker dragen… nu hoop ik dat dit niet het nieuwe normale wordt en dat we wat langer kijken dan onze neuzen lang zijn, vind je niet?
In deel 1 ben ik vooral op eten ingegaan, in deel 2 op vervuiling en vandaag is het de beurt aan fossiele brandstoffen.
Als je deel 1 niet hebt gelezen, is het niet slecht om de tekst onder “Om te beginnen wil ik graag schetsen waar mijn informatie over COVID-19 vandaan komt, niet onbelangrijk in het verhaal” te lezen, om een duidelijker beeld te krijgen van mijn visie.
Onze manier van leven gebruikt te veel energie, we hebben te veel fossiele brandstoffen nodig en ons voedsel, water en lucht lijden daaronder. Voor de dingen in deel 1 en deel 2 kunnen we vaak de schuld op anderen afschrijven. Nu heeft ieder van ons indirect zijn aandeel erin. Het is ons geweten, dat we wijs maken dat we persoonlijk alles doen wat we kunnen. Doen we dat? En denken we dat we ons bewust zijn van al onze acties?
Ik herinner me dat toen ik nog niet lang werkte, ik tussen de 60.000 en 80.000 km per jaar reed voor het werk en een baas me in zijn kantoor riep en zei: “dit is geen voordeel in natura dat we je geven, dit is goud in kilo’s“. Ik geef toe dat het zo’n gesprek was dat me deed beseffen dat ik inderdaad voor het minste met de auto rijd. Als ik net 100 km had gereden en had gemerkt dat ik iets was vergeten, zou ik helemaal geen creativiteit hebben om een oplossing te vinden, ik zou gewoon terugrijden om het te halen. Klinkt dat bekend?
Vaak zie ik ook zwaar vervuilende fabrieken langs de weg staan en dan zeg ik tegen mezelf: “hoe is het mogelijk dat ze dit nog steeds toestaan?“. Waar ik niet aan denk is dat die fabriek bestaat vanwege de aankopen die ik doe. Ja, maar ik koop geen vrachtwagens, nee maar hoe denk ik dat de dingen die ik in de supermarkt koop daar komen? Maar al te vaak wil ik niet zien dat ik er iets mee te maken heb, nu al te vaak is dit juist een illusie.
Tijdens deze COVID-19 periode, weet ik dat naar de winkel gaan, niet echt iets is om naar uit te kijken. Idealiter doe ik het één keer per week en zorg ik ervoor dat ik alles bij me heb. Als ik iets vergeet, is dat jammer en dat zal het voor volgende week zijn. Hoe komt het dat dit tijdens COVID-19 mogelijk is, en dat we vroeger toch de auto namen om terug te rijden? Dat hangt af van mijn gedachten over winkelen en vergeten.
In deze periode heb ik echt ontdekt dat ik nog eenvoudiger kan leven dan hoe ik al leefde en dat dit ook direct bijdraagt aan het minder verbranden van fossielen.
Hier is een lijst met enkele voorbeelden:
Auto – we hebben 2 auto’s, waarvan er 1 op deze tijden naar buiten komt, 1 of maximaal 2 keer per week om te winkelen. De rest doe ik op de fiets. Natuurlijk is ons leven normaal gesproken een ander ritme dan wat het nu is, nu ik kan eenvoudig zien dat er veel ruimte voor verbetering is.
Fiets – draagtassen kunnen aan de fiets worden bevestigd, of zoals bij mij een aanhanger die tot 90kg kan dragen. Dit kan gebruikt worden om toch al aardig wat mee te nemen. Ik probeer altijd de reflex te hebben om het waar mogelijk met de fiets of te voet te doen.
Elektriciteit – Ik probeer elk verbruik in twijfel te trekken. Vooral licht en verwarming gebruik ik helemaal niet in deze langere en warmere dagen. Ook zijn de meeste apparaten volledig uitgeschakeld met de stekker uit het stopcontact. Wasmachines, wasdrogers, strijkijzers… worden allemaal in vraag gesteld om te zien of er geen alternatieven zijn die minder fossielen verbranden.
Water – Ik probeer elk verbruik in twijfel te trekken en te kijken of er geen alternatieve manieren zijn om eraan te komen. Ik denk vooral aan regenwater, maar ook aan bepaalde soorten water (afwassen, schoonmaken…) dat hergebruikt kan worden voor toiletten en dergelijke. Denk twee keer na voordat je de kraan openzet.
Afval – Ik probeer al mijn afval in kaart te brengen en in vraag te stellen. Overal waar plastic bij is, controleer ik of er geen alternatief is zonder plastic. En raar, maar waar, er is bijna altijd één. Natuurlijk kost het wat meer moeite en is het niet zo vanzelfsprekend, nu na een tijdje de nieuwe aanpak te doen, merk ik al snel dat het eigenlijk enkel een gewoonte is. Nul verspilling zou de standaard moeten zijn en de rest zou extreem duur moeten zijn, zodat we de juiste compensaties voor de natuur kunnen maken.
Kopen – wat koop ik en waar komt het vandaan? En is het niet beter om meer te betalen voor bepaalde groenten of fruit omdat ze van een lokale producent komen? Ik heb meer geld verloren, maar ik verbrand minder fossielen. Mijn keuze is vlug gemaakt.
Bovenstaande punten zijn niet eenvoudig, dat weet ik, nu ze laten wel zien hoe schuldig elk individu is aan het verbranden van fossielen en hoe gewoon we zijn aan het gebruik ervan in onze samenleving. COVID-19 toont ons duidelijk dat er andere manieren zijn, waarom ze niet standaard beginnen toe te passen? Welke acties worden er in dit verband ondernomen? Wie neemt er zelf al zijn persoonlijke acties hieromtrent? Ik heb er nog geen gehoord, laat ze mij weten. Ik ben echt geïnteresseerd in een betere toekomst dan degene die ik tot nu toe waarneem.
Recente reacties