Nogal ironisch nietwaar, een week nadat ik gezegd heb welke boeken ik gelezen heb, zeggen dat ik ermee stop…
De meeste boeken die ik gelezen heb zijn altijd een zoektocht geweest naar meer informatie en mijn waarheid. In het boeddhisme wordt deze manier “cintāmayā paññā” genoemd, kennis die verkregen wordt door boeken te lezen, erover na te denken, en er zelfs zin aan te geven. Ik ontdekte dat het misschien niet de ware kennis is. Want de hulpmiddelen die de logica toepast om na te gaan of de aldus verworven kennis waar is of niet, zijn niet waterdicht. Logica heeft haar beperkingen.
Hiermee wil ik niet zeggen dat boeken niet goed voor mij zijn. Ze helpen me op een bepaald moment om mijn ogen te openen, om me bepaalde dingen of standpunten te doen inzien … nu brengen ze me niet tot mijn ultieme waarheid. Soms kan ik voor sommige onderwerpen zo in beslag genomen worden, dat ik maar blijf lezen en lezen over een bepaald onderwerp, zonder echt enige vooruitgang te boeken of tevreden te zijn met mijn kennis.
Soms vergaar ik mijn kennis door wat het boeddhisme “sutamayā paññā” noemt. Kennis opgedaan door naar anderen te kijken of luisteren. Dit is kennis uit de tweede hand. Ik zie iemand iets eten, zijn ogen stralen, hij heeft een grote glimlach op zijn gezicht en ik neem aan dat wat hij eet wel lekker moet zijn. Nu kan men geen echt begrip hebben zonder het zelf te ervaren.
Dit bracht mij tot wat het boeddhisme “bhāvanāmayā paññā” noemt, kennis die een deugdzaam mens op ervaringsniveau verwerft en wijsheid wordt genoemd. Van de drie soorten “paññā” hecht de Boeddha veel belang aan “bhāvanāmayā paññā.” Dit is ook wat ik op mijn pad heb mogen ervaren.
Het begon met nieuwsgierigheid en ik begon boeken te lezen over het onderwerp voeding. Hierdoor kreeg ik “cintāmayā paññā”. Ik begon ook anderen over voeding te ondervragen, hun informatie logisch te interpreteren, en op deze manier verkreeg ik “sutamayā paññā”, het is pas toen ik zelf met de dingen aan de slag ging en begon te ontdekken, dat mijn echte waarheid naar boven kwam: “bhāvanāmayā paññā”.
Zo ging ik van onderwerp naar onderwerp, van voeding, relaties, communicatie, mindfulness, slaap, zelfontwikkeling, rituelen, verband tussen lichaam en geest, beweging, waarheid, liefde, geloof… waardoor ik me uiteindelijk realiseerde dat dit alles in mij zat, dat ik er alleen niet naar op zoek was. Of niet op de juiste plaats.
Ik ontdekte dat ik gelukkig altijd na een tijd uit een bepaald schema stapte (niet bleef lezen, niet bleef zoeken…) om de volgende stap te zetten…. Soms kan ik inderdaad wat langer blijven hangen voor bepaalde onderwerpen, en voor andere ga ik meteen naar “bhāvanāmayā paññā”.
Voor mijn eigen zelfontwikkeling heb ik kunnen vaststellen dat dit het belangrijkste is. Dingen beginnen te doen, dingen beginnen te ervaren…. Vandaag ben ik op een punt gekomen dat ik niet meer echt hard op zoek ga naar informatie. En zulke boeken die me op een bepaald punt op mijn pad wel geholpen hebben, vandaag geen dingen meer zijn van datgene waar ik naar op zoek ben.
Op de weg naar mijn innerlijke wijsheid was “Een kalme geest – Shoukei Matsumoto (978-94-013-0466-5)” het laatste boek dat op mijn pad kwam. Ik koop altijd boeken bij een plaatselijke onafhankelijke boekhandel in Namen (ik probeer ook de plaatselijke handel te steunen voor de internationale handel). Ik zei dat ik dit Nederlandse boek niet op hun website kon vinden, en vroeg of ik het toch kon bestellen. Ze legde me uit dat dit normaal is en dat ze alleen in de winkel verbinding kunnen maken met de Nederlandse database.
Terwijl ze het aan het bestellen was, dook plotseling het boek op dat mij door een liefdevolle vriend was aangeraden, en dat heb ik er maar meteen bij besteld. Ik ga dus steeds meer op dit soort natuurlijke impulsen vertrouwen in plaats van altijd maar informatie te zoeken. Ik begreep dat ik mezelf echt kan verdrinken in alles wat ik zoek, nu omdat ik het niet ervaar heb ik er niet veel aan.
Natuurlijk lees ik nog wel, alleen ben ik gestopt met lezen en zoeken naar een enorm aantal onderwerpen. Ik zoek niets meer bij het lezen, en als ik dat soms wel doe, probeer ik niet eindeloos op te gaan in het zoekproces.Vandaag heb ik moeten besluiten dat zo ongeveer alles, zo niet alles, wat ik gelezen heb, ik al wist. En voor wat ik nog niet wist, moet ik oppassen dat het mijn geloof niet aantast van wat ik misschien nog zal aanvaarden.
Alles wat ik nodig heb zit al in me.
Geloof in grootsheid. Want wat ik geloof is wat ik word.
#ervaring #cintāmayāpaññā #sutamayāpaññā #bhāvanāmayāpaññā
Geef een reactie