Behoor ik tot de laatste generatie die nog min of meer vrij en zonder gelddruk kan leven, als we zo doorgaan vrees ik er een beetje voor…
Eerst wil ik kort ingaan op de relatie, kind, ouder. Wanneer ouders kinderen krijgen, is dat een keuze waarbij de ouders 50% inbreng hebben. Het kind heeft ook 50% inbreng in de keuze om bij die ouders te komen. Het is dus niet zoals ik eerst dacht, dat de kinderen volledig de verantwoordelijkheid en creatie van de ouders zijn. Toen ik eenmaal begreep (na heel wat gesprekken en therapieën) dat zowel de ouders 50% hebben, als het kind 50%, wordt de relatie gemakkelijker, en is het voldoende om als ouder alles te doen zodat het kind een dak boven zijn hoofd heeft, warmte en eten. Onder deze omstandigheden is het dan de bedoeling dat het kind zich ontwikkelt tot de beste versie van zichzelf. Blijf ik in het denkpatroon dat het alleen de verantwoordelijkheid van de ouders is, dan begin ik vrij snel een kopie van mezelf te maken, want dat is het enige dat ik echt ken en waarvan ik het resultaat zie.
Als kind had ik een dak boven mijn hoofd, warmte en eten. In die omstandigheden ging ik zorgeloos naar school. Op mijn 16e deed ik vakantiebaantjes, ik kreeg ook elke week wat geld van mijn ouders en met dat geld kon ik mijn eigen ervaringen opdoen en keuzes maken. Ik kon op reis gaan, ik kon sparen, ik kon feesten… het was allemaal extra. In het slechtste geval viel ik terug op de basis, dak boven mijn hoofd, warmte en eten. Voor sommigen hoorde ik wel uitzonderingen, waar ze bijvoorbeeld vanaf een bepaalde leeftijd huur moesten betalen om thuis te blijven, of hun eigen kleren moesten kopen… Nu was dat niet echt als een druk, de ouders bedoelden dit vaak als een levensles om zelfstandiger met geld en de waarde ervan om te gaan.
Dus zolang ik thuis woonde, was er geen druk om te gaan werken om te overleven, de druk was alleen om andere ervaringen op te kunnen doen. Ervaringen die natuurlijk heel leuk zijn, nu kan ik ook zonder ze leven, ze zijn een extraatje in mijn levensontwikkeling. Soms brachten ze ook de creativiteit in mij naar boven om dezelfde ervaringen te kunnen hebben met minder of zonder geld. Dus zijn we gaan werken, niet voor dezelfde levenservaring, maar om meer verschillende, meer onafhankelijke dingen te hebben of te kunnen ervaren. Dus op 20-jarige leeftijd had ik alle keuzes gratis in handen, ik had geen verplichtingen.
Toen mijn kinderen van de 6e klas naar de 1e klas van de middelbare school gingen, kwam de vraag om een mobiele telefoon. Op zich had ik niets tegen de telefoon, ik had wel een beetje moeite met het feit dat we een abonnement voor ze zouden moeten kopen waar ze waarschijnlijk de rest van hun leven aan vast zouden zitten. Om de één of andere reden wilde ik die keuze niet voor hen maken. Gelukkig was er op dat moment een oplaadbare simkaart zonder abonnement, dat leek me de beste oplossing. Nu kwamen ze al snel terug dat ze niet genoeg 4G beltegoed hadden, en al snel werd die oplaadbare simkaart een abonnement. Ik voelde me er helemaal niet goed bij, ik wilde die richting niet op voor mijn kinderen. Op een gegeven moment wilde ik ze niet meer buitensluiten van de omgeving waarin ze leven en besloot ik dat ze hun ervaring ermee zouden beleven, dus gaf eraan toe.
Dat jaarlijkse mobiele abonnement werd al snel applicaties voor hun smartphone, nieuwe smartphone omdat de oude met alle apps niet snel genoeg meer is of snel leeg raakt, een abonnement om online PlayStation te spelen, Spotify-abonnement, Netflix-abonnement … En als dit neutrale abonnementen waren zou ik er waarschijnlijk geen probleem mee hebben, nu ik weet dat al deze aanbieders miljarden uitgeven om abonnees verslaafd te maken aan hun voorstel en ze er zo lang mogelijk aan te binden. Ik word er misselijk van om dit toe te staan bij mijn kinderen. Nu ben ik blijkbaar de enige die zich hier zorgen over maakt, en dus doorbreek ik mijn resistentie en geef ik toe.
Zoals ik al eerder zei, wil ik mijn kinderen niet uitsluiten van de omgeving waarin zij leven, dus heb ik besloten hen hun ervaring ermee te laten beleven en ervan uit te gaan dat therapie- of afkickcentra hen in de toekomst over deze verslaving heen kunnen helpen en hen in staat zullen stellen zonder gelddruk voor dergelijke dingen te leven als zij dat wensen. Hetzelfde geldt ook als bijvoorbeeld kinderen in hun jeugd verslaafd zijn geraakt aan bepaalde medicijnen of doktersbezoeken, ik hoop ook dat zij daar op dezelfde manier overheen kunnen komen.
En dan komt de volgende stap, zeg zonder CST (Covid Safe Ticket) kan ik als jeugd niet veel, ik denk dat ik me dan toch maar moet laten vaccineren?
Nou kinderen, helaas bestaat er vandaag de dag geen vaccin om zo’n CST te verkrijgen. Ja, maar hoe hebben die in Vlaanderen die al 81% hebben (bron: https://covid-vaccinatie.be/nl) dat dan gedaan? Wel, zij hebben in de testfase een experimentele vloeistof bij zich laten inspuiten. Momenteel ziet de testfase er niet al te dramatisch uit, nu zal aan het einde van de testfase alles worden geëvalueerd en ook een eerste schets worden gemaakt van de neveneffecten op korte termijn (op lange termijn zullen we het pas weten als we het hebben doorgemaakt). Dit verklaart waarom de bijsluiter van deze vloeistof zo lang is, geschreven is in taal die maar weinig mensen begrijpen, en zo goed als alle verantwoordelijkheid afwijst voor degenen die het maken.
Kom op, het is maar een spuitje en het is nog gratis ook.
Gewoon een injectiespuit, zoals ik al zei, een experimentele vloeistof in de testfase, waarvan de gevolgen op korte en lange termijn nog niet bekend zijn. Dit dan inspuiten bij jonge mensen, die vrijwel geen last van COVID-19 hebben, de meesten voelen het maximum als een gewone griep, ben ik de enige die het meer dan logisch vindt om bezorgd te zijn over de onbekende gevolgen op korte en lange termijn van een dergelijke actie? Dit vooral gezien voor die jonge mensen die injectie gezondheid wijs niets verandert, integendeel.
- Wat als het effectief hun DNA beschadigt terwijl ze zich nog moeten voortplanten?
- Wat als het hun immuunsysteem beschadigt en hen dwingt om volgende injecties te nemen als ze willen dat hun immuunsysteem normaal werkt? Zonder volgende injecties zal hun immuunsysteem nooit herstellen.
- Wat als ze op de langere termijn ontdekken dat deze vloeistof enorme onomkeerbare beperkingen op hun lichaam heeft gelegd?
- …
Blijkbaar ben ik de enige die zich hier zorgen over maakt en onze huidige aanpak onaanvaardbaar en amateuristisch vindt.
En dan komt gratis, ja vandaag is het gratis (het voelt zelfs als een reclame staaltje in de winkel, zo van probeer dit eens uit), nu is het niet echt gratis, regeringen hebben enorme aantallen gekocht met het belastinggeld van de mensen. Nu de regering dit heeft gedaan, moeten ze kunnen aantonen waarom ze zoveel budget hebben uitgegeven en waarom ze zoveel doses hebben gekocht, zo niet dan zal het zeker tegen hen gebruikt worden bij de volgende verkiezingen. Het begon ook met 1 spuit, toen 2 spuiten, toen een booster… je weet wel, allemaal normale protocollen die ze ons laten geloven, waar houdt dit nu op? Vroeger zaten we vaak meer dan decennia op 1 spuit, nu de laatste 2 jaar zijn we van de decennia verbazingwekkend snel overgegaan naar 12 maanden, naar 6 maanden, naar 3 maanden… als het nieuwe normaal.
Als een hele bevolking elke 3 maanden of zelfs sneller een spuit (of zelfs meerdere) moet nemen, wie gaat dat dan allemaal betalen, de regering (zelfs al is dit zo, dit is en blijft de normale burger die betaald)? Vergeet dat maar, op een gegeven moment zal dit als een verplichting op ieder individu worden afgewenteld. De farmaceutische industrie ziet het graag gebeuren en heeft vele miljoenen over om dit project te sponsoren. Om kinderen die in de beste gezondheid verkeren te laten geloven (vooral hun ouders) dat ze zonder die spuit niets waard zijn en een gevaar voor de samenleving.
Vandaag vind ik het moeilijk om aan kinderen uit te leggen dat zij, om te kunnen leven, in de toekomst zullen moeten betalen voor een spuitje dat niets voor hen zal veranderen. Ik heb al zo vaak gehoord dat we voor onze kinderen een zo goed mogelijke toekomst moeten creëren. Ben ik de enige die daar nog een beetje bezorgd over is? Ben ik de enige die zich daar zorgen over maakt? Ben ik de enige die denkt dat het veel beter kan?
Stop deze waanzin, zet politieke en financiële belangen nu eens opzij, we hebben het over de toekomst van onze kinderen, van onze planeet. We kunnen niet zo egoïstisch zijn en zeggen dat dit onze zaken niet zijn. Laat kinderen weer vrij, zodat ze zich volledig kunnen ontwikkelen tot de beste versie van zichzelf, want deze fucked up plek gaat hen en hun liefde echt harder nodig hebben dan wat dan ook.
Hou vol lieve kinderen, blijf vooral wie je bent en doe wat voor jou goed voelt. Ik denk dat het hoogtepunt van onwetendheid en het ontwaken van de mensheid nabij is. Het is altijd jammer dat het zo lang duurt, maar soms hebben we veel tijd nodig om iets te begrijpen (de snelheid van de natuur). Dat keuzes onder invloed van geld ons niet naar de wereld brengen waar we van dromen, is helaas nog niet voor morgen.
Dream big!
#COVID19 #liefde #kinderen
Recente reacties