Bijna 6 maanden stilte op deze website, ik was vooral bezig met innerlijke zelfontdekking en ik had het niet echt nodig om te delen, omdat de ontdekkingen meestal erg persoonlijk waren.
Zoals ik reeds gezegd heb op deze blog, ik ben geen dokter, geen wetenschapper, geen intellectueel… en ik ga zeker niet zeggen dat wat hier geschreven staat, de ultieme waarheid is en de manier waarop het moet gebeuren. Ik ben gewoon een eenvoudig levend wezen dat zelf dingen heeft ontdekt die ik de eerste 35 jaar van mijn leven niet voor mogelijk hield.
Omdat het zo veel van mijn problemen heeft opgelost, vaak heel eenvoudig is, vind ik het meer dan normaal dat ik mijn positieve ervaring via deze blog deel en voor iedereen toegankelijk maak. Ik ben helemaal geen schrijver, nu voelde het zo goed om te doen dat ik de blog ben begonnen en misschien kan het ook andere mensen helpen op hun reis, net zoals de info me geholpen heeft. Natuurlijk begrijp ik heel goed dat iedereen op zijn of haar eigen reis is en de informatie meeneemt die hem of haar op dat moment zal helpen.
Ik probeer zelf mijn waarheid te vinden door gewoon logisch na te denken en het zelf uit te proberen. Dit begint vaak met informatie van inspirerende mensen om me heen, of bekende citaten waarin ik zelf vind dat er misschien meer waarheid in zit dan ik denk. “Geloof niets, waar je het ook leest of wie het ook gezegd heeft, het maakt niet uit of ik het gezegd heb, tenzij het akkoord gaat met je eigen reden en je eigen gezond verstand,” zei de Boeddha.
Mijn motto in het leven is, “Wees elke dag gewoon de beste versie van mezelf en wees de verandering die ik wil zien in alle aspecten van de wereld” (citaat, Mahatma Gandhi).
Om dit elke dag te laten gebeuren, moet ik natuurlijk dingen in mijn leven veranderen: “Als ik niets verander, verandert er niets…“.
Ik heb wel gemerkt dat de blog en de informatie niet zo goed vindbaar is voor derden. Dus het hing altijd in mijn hoofd, is de blog en informatie duidelijk genoeg, toegankelijk genoeg … en mijn antwoord was altijd, nee. In mijn zoektocht om het makkelijker, duidelijker en toegankelijker te maken, kwam het bij me op, laten we er een boek van maken.
Dus hier ben ik heel blij om de eerste versie hiervan te delen, om over de hele wereld te verspreiden voor degenen die het nodig hebben. Natuurlijk sta ik ook meer dan open voor alle feedback en opmerkingen die jullie over dit onderwerp hebben.
Ik voel me vandaag beter dan ooit, op alle aspecten van mijn leven.
Veel leesplezier en ik hoop dat het u en uw naasten kan helpen om u nog beter te voelen.
Ook al heb je goede bergschoenen, snowboardschoenen… gebruik de daarvoor bestemde sneeuwraketten. Zorg dat ze aan de achterkant los zitten, zodat het voorste deel draait, net als bij langlaufski’s. Je kan zulke sneeuwraketten kopen, nu kosten ze gemakkelijk 150€ tot 200€, ik ging ze eerder huren, was 7€ voor een halve dag en 10€ voor een hele dag. Onderschat de waarde van sneeuwraketten niet, ook al stap je alleen op groene of blauwe pistes. Zelf ga ik ook nooit zwaarder dan blauwe pistes naar boven stappen, omdat er soms al stukken rood in zitten, die het vrij steil maken. Doe op die steile stukken vooral kleine stapjes, heb geduld, kijk naar wat er vlak voor je gebeurt, doe het stapje voor stapje en zorg dat je niet op je adem stapt net als bij het lopen. Ik raad echt aan om alleen aan de zijkant te stappen (beschouw jezelf als een gevaar voor afdalende skiërs en stap dus voor jou en hun veiligheid) van ski pistes, want als het eenmaal steil is en de sneeuw is niet afgedamd, kan het echt moeilijk worden om vooruit te komen. Neem water mee voor onderweg, kleed je niet te warm (vooral als je je eigen uitrusting draagt; skis, snowboard…), en zorg voor spullen tegen de zon (zonbescherming). Want zweten, hitte en zon leveren gegarandeerd leuke resultaten op.
Van de ervaringen die ik in Frankrijk heb opgedaan, deed ik ongeveer 1000m hoogtewinst in 2 uur.
Waarom ?
Deels heeft het vooral te maken met de snelheid van het leven, die veel natuurlijker is en wat ik hier al heb uitgelegd. Voor een deel brengt het ons ook terug naar de basis, waardoor we al het andere achteraf vaak veel meer gaan waarderen. De grootste ontdekkingen die ik hierin deed hadden vooral te maken met de invloed van mijn geest hierin. Eigenlijk is het gewoon de ene voet voor de andere zetten en heel vaak is het mijn mentaal dat het moeilijk maakt. Aah nog zo ver, aah zo langzaam, aah zo eentonig, aah zo zwaar…zijn allemaal dingen waar het mentaal vooral gevoelig voor is.
Wat ontdek je ?
Eigenlijk is het te beschouwen als een soort meditatie. Ik ben eigenlijk helemaal in stilte (ik raad echt aan om het zonder muziek of andere afleidingen te doen) en concentreer me na elke stap die ik zet. Ik ontdek hoe mijn mentaal in alles meespeelt. Als ik bijvoorbeeld heel ver vooruit kijk, zie hoe ver het nog is, hoe langzaam ik eigenlijk ga, merk ik dat het heel moeilijk is. Als ik dan gewoon recht vooruit kijk in de sneeuw bij elke stap die ik in het moment zet, merk ik dat ik na een tijdje ineens veel verder ben dan ik dacht. Dat is eigenlijk precies de werking van mijn mentaal, hoe minder informatie het heeft, hoe meer ik de werkelijkheid kan beschouwen zoals die is. Hoe meer informatie mijn mentaal heeft, hoe meer het me allerlei verhalen gaat voorschotelen, hoe minder, hoe meer ik mijn realiteit leef.
Ik waardeer de stap voor stap van kleine stapjes, de mijn mentaal licht houden, accepteren wat is en uiteindelijk realisaties doen die ik in het geheel voor onmogelijk had gehouden.
Ik ben één van de mensen die sociale media zagen ontstaan, en langzaam zagen worden tot wat het nu is. In 2002 van Friendster, Myspace, Second Life, LinkedIn … tot Facebook, Twitter en alle andere die daarna ontstonden. Ik moet toegeven, ik heb er veel geprobeerd, maar kwam altijd tot de conclusie dat ze me persoonlijk niets opbrachten. Het enige waarin ze heel goed slagen is stille tijd voor mezelf, heel snel en onmerkbaar absorberen en snel voorbij laten gaan. Aangezien tijd voor mezelf vrij kostbaar is, ben ik altijd heel hard op mijn hoede geweest voor deze platforms.
Linkedin is waarschijnlijk de enige die ik nog echt gebruik en soms raadpleeg, nu is dat volledig op en voor het werk. De laatste echt zware voor mij was Facebook, waarvan mijn ervaring en afscheid hier te lezen is. Nu een dik jaar later is het dus een goed moment om eens te kijken of het een goede beslissing was.
Moeilijk te zeggen of het een goede beslissing is eigenlijk, wat ik wel kan zeggen is dat ik niets mis en er totaal geen heimwee naar heb. Ik zal waarschijnlijk wel na een jaar netjes zijn afgekickt. Natuurlijk, zoals te lezen is in mijn ervaring ermee, bracht het vanaf het begin niet wat ik ervan verwachtte. Zoals ik al zei in mijn Facebook ervaring, werd het voor mij tijd om me er niet langer door te laten afleiden en mijn tijd volledig te wijden aan echte ontmoetingen, waaraan ik altijd de voorkeur heb gegeven.
Inmiddels ben ik, waarschijnlijk omdat het universum het zo wil, regelmatig mensen tegengekomen van wie ik vroeger op Facebook prachtige familiefoto’s zag, die het bij het laatste contact moeilijker hadden dan de foto deed vermoeden. Ik zag al vrij snel dat mensen die zowel het positieve als het negatieve posten tot een zware minderheid behoren.
De meeste mensen plaatsen alleen het positieve, om dat vervolgens bij het eerste echte contact te bevestigen. Ja, bij mij is alles perfect! Als je nu die foto niet ziet, of die info niet hebt en met een meer nieuwsgierige insteek contact maakt, kon ik vaak vaststellen dat er in elk leven spijtig genoeg, leed en moeilijkere periodes aan te pas komen. Waarom praten we daar niet over? Het zou ons allemaal een gevoel van betrokkenheid geven, niet?
Natuurlijk praten we er wel over, als het andermans echte diepe shit is, om te consolideren dat het bij ons toch niet zo erg is. Wat dat betreft kijken we maar al te graag naar het nieuws. Maar als het om onder onze neus gaat, naar onze eigen feiten luisteren we liever niet. Doen liever alsof er niets aan de hand is, zetten liever een mooie foto van ons op Facebook om te laten zien hoe goed we het doen.
Dus als ik terugkijk op dit jaar, moet ik concluderen dat het me vooral een meer realistische liefdevolle kijk op het leven heeft gegeven. Ik voelde echte verbinding terug in gesprekken en niet oordelend waar ik vooral met mezelf bezig was op basis van de info die ik had gezien (en die social media mij voorschotelde).
Vandaag de dag zou ik niet weten wat ik er nog te zoeken heb. Specifiek info over een event of bedrijf misschien, nu zeer vaak zijn er wel andere manieren om die info te vinden. En als er iets is wat ik echt merk, is dat ik veel meer leer in de stille momenten met mezelf, dan in die momenten dat ik Facebook open en even scroll.
COVID heeft me enorm veel geleerd, gek eigenlijk dat we soms door zo’n ellendige toestand heen moeten, om bepaalde dingen in te zien. Ik heb ontdekt hoeveel geweldige mensen er in mijn omgeving wonen, in welke prachtige natuur ik leef, hoe graag ik in stilte in mezelf kijk en hoezeer ik ook kan genieten van diepe gesprekken.
Diepe gesprekken en direct contact met mensen is iets wat mij veel positieve energie oplevert. De lange lockdown tijd tijdens COVID, is iets wat me dit enorm deed beseffen. Toen deze beperkingen eenmaal waren opgeheven, merkte ik hoe hard ik zocht naar retraites of plaatsen die contact en diepgaande gesprekken konden bieden.
Ik kon het, het beste verwoorden als het ingaan op mijn innerlijke natuur. Mezelf kritisch maken en openstellen voor de gevoelens, emoties en verlangens die naar boven komen als je in contact bent met andere mensen. Ik merkte dat sommige mensen hier heel open voor staan, nu dat er ook een enorm aantal zijn die hier liever niet naar gaan kijken en gewoon doorgaan zoals ze bezig zijn.
Wanneer ik mensen tegenkwam met wie ik een begin van een diepgaand gesprek had, had ik altijd de neiging hen bij mij thuis uit te nodigen om die gezellige tijd voort te zetten. Nu ons huis niet zo groot is, durfde ik dat nooit te doen omdat dit echt zou gebeuren in de ruimte waar de rest van het gezin woont. Ik zou hen betrekken, bij wat eigenlijk mijn verlangens zijn.
Ik heb veel nagedacht over samen woonprojecten, ons huis uitbreiden met een loft zodat mensen in hun ruimte konden verblijven in ons huis… verschillende richtingen heb ik verkend, nu was het telkens moeilijk om daar de juiste oplossing in te vinden. Ik zag ook dat in de zomer, wanneer ik zulke gesprekken op ons terras voerde, het weer of de kou er soms invloed op had en moeilijker maakte.
Dit bracht me tot een gulden middenweg, die wel het meest direct klikte, en ons huis wat nauwer met onze tuin kon verbinden, een “veranda”. Een veranda die helemaal aan het huis vastzit, en waar het huis van binnenuit niet is veranderd. Het kan dus echt gezien worden als een extra ruimte bij ons huis, maar niet in directe open verbinding met het huis. Dus ja hier kan een gesprek volledig los van het dagelijks ritme plaatsvinden, zonder de rest van de huiselijke sfeer aan te tasten.
Voor een algemeen sociaal contact zijn er heel wat mogelijkheden in Beauvechain, en waarvoor “Théâtre des 4 Mains” mijn voorkeur geniet. Anderzijds, voor een dieper gesprek, waar we praten, luisteren, niet oordelen, en waar we vooral onszelf verder ontdekken door interactie met de ander, is iedereen welkom in “Inner Nature“.
Een plek midden in de natuur, die ons in staat stelt om vanuit de natuurlijke buitenkracht, de innerlijke kracht die in ieder van ons zit, waar te nemen. Dus voor iedereen die zin heeft in zo’n praatje, wees welkom en laten we samen ontdekken wat het universum ons leert om de beste versie van onszelf te zijn. Je kunt altijd contact opnemen via het contactformulier.
Nu ik al meer dan 8 jaar geen producten van dierlijke oorsprong meer eet, kom ik vaak in een situatie terecht waarin mensen mij voorstellen om dergelijke producten te eten en ik ze heel vriendelijk en dankbaar afwijs. Als ik dan mijn levensstijl uitleg, krijg ik heel vaak als antwoord: “Ooh maar ik eet ook veel minder vlees dan vroeger“, alsof er een soort rechtvaardiging nodig is. Zelf respecteer ik ieders keuze op elk moment, en hoewel ik het betreur dat iedereen nog niet op de hoogte is van bepaalde feiten over producten van dierlijke oorsprong, accepteer ik volledig de situatie waar iedereen in zit, hoe kan het ook anders, het is een situatie waar ik 10 jaar geleden ook in zat.
Vaak bovenop het veel minder vlees dan vroeger, wordt ook vaak verwezen naar, en “we eten vooral kip“. Alsof kip alles goed maakt en veel beter is, is dat zo? Er zijn inderdaad steeds meer onderzoeken over rood vlees waaruit blijkt dat ze niet goed zijn voor de gezondheid. Nu, zoals ook hier wordt uitgelegd, is de informatie die we voorgeschoteld krijgen niet altijd degene waar we 100% op kunnen vertrouwen.
Helaas zijn bijna alle activiteiten op deze planeet gekoppeld aan geld. Wie geld zegt, zegt verkoop, wie verkoop zegt, zegt marketing, wie marketing zegt, zegt lobbyen. Lobbyen waarbij boodschappen worden verspreid die een bepaalde industrie ten goede komen. De boodschap van schadelijk rood vlees verspreiden, komt zeker ten goede aan de kippenvlees industrie. Betekent dit dan ook dat kippenvlees minder schadelijk is, niet echt, misschien is daar gewoon nog geen onderzoek naar gedaan.
Dus om een eerlijk antwoord te krijgen, zullen we in een andere richting moeten kijken. Wat we wel weten is hoe fantastisch en complex het lichaam is opgebouwd uit ontelbare cellen. Cellen die allemaal maar één doel hebben, overleven. Om te overleven zijn cellen tot veel in staat. Zo weten we uit ervaring dat cellen langer kunnen overleven op verschillende soorten voeding. Je zit vast in een cel met niets van voeding, als je de hongerdood nadert, kan inderdaad een stukje kip ervoor zorgen dat dit nog even wordt uitgesteld. Nu komt daar ontremd waarschijnlijk het belangrijkste: “het is niet omdat het de cel wat langer laat overleven dat het daarom goed is voor de cel“.
Er is duidelijk een verschil, tussen iets dat de cel duidelijk zijn beste prestaties geeft, en iets dat de cel alleen maar in leven houdt. Ik heb deze test zelf gedaan om te ontdekken waar mijn 45 jaar oude lichaam het beste op presteert, en de resultaten zijn te lezen op mijn website, en ik blijf voortdurend verder onderzoeken in die richting.
Vlees heeft bij mij aangetoond dat het mijn prestaties niet verhoogt en zeker niet verbetert. Persoonlijk ga ik ook niet als ik honger heb, een kip pakken en die even rauw op eten. De appel of peer aan de boom lijkt me een natuurlijkere intuïtie. Als ik dan toch een kip eet, denk ik ook dat dit best een kip is die gewoon in de natuur rondloopt en zich voedt met natuurlijke producten die in de natuur te vinden zijn. Wat dat betreft denk ik dat soms als er echt niets anders voorhanden is, de kip waarschijnlijk niet zo schadelijk is om op te overleven.
Tegenwoordig loopt er geen kip meer vrij rond in de natuur, ze worden allemaal samengepropt in fokkerijen, gevoed met industrieel voedsel om zo snel mogelijk vet te worden (meer vlees om te verkopen) en krijgen in grote hoeveelheden antibiotica toegediend om het risico op ziektes en een financieel fiasco klein te houden. Dit is de kip die iedereen tegenwoordig op zijn bord krijgt. Een veel te snel vetgemest beestje, vol chemicaliën die vooral de winstgevendheid van de verkoop ten goede komen. Dus voor iets waar ik niet goed op presteer, dat ik maar even kan gebruiken in survival mode, om dit dan ook nog eens in zo’n industriële staat te gaan eten… daar maakt iedereen zijn eigen keuze voor, de mijne is in ieder geval gemaakt.
Ja maar weet je Steven, die industriële kippen, dat is alleen in de Verenigde Staten van Amerika. Echt? Ik woon zelf in Beauvechain, waar in L’Ecluse kippen zitten die een zeer onaangename stank achterlaten. Ooit dacht ik van, daar moet ik eens naar binnen om te kijken wat daar gebeurt, nu is mijn huis een beetje te kostbaar voor mij om dat risico te nemen met de buren. Ze hebben me er onlangs wel mee geholpen door de mest uit dat gebouw buiten op het veld te gaan zetten om open te strooien als bemesting. In die mest zaten minstens 25 dode kippen. Dit zijn degenen die per ongeluk naar buiten zijn gekomen, hoeveel doden worden er verstopt waar we het niet kunnen zien? Waarom zijn er 25 dood? Er leek geen vos of iets dergelijks bij betrokken te zijn…
Ik kan alleen maar concluderen, dat denken dat het niet zo is met ons vlees, hier gewoon een excuus is om de verandering niet door te voeren. Dat is geen probleem, ik heb daar ook gestaan, vroeg of laat wordt de confrontatie te groot.
Kun je accepteren dat dit gebeurt omdat je graag kip op je bord wil hebben?
Als u via een ander standpunt hierover meer wil weten, en wel eens een boek in het Frans leest, kan ik u het boek “Viande” van Noëlle Michel aanbevelen.
Ik ben één van de eersten en zeker niet de laatste die bang is voor de evolutie van de wereld en vooral voor het leven van de generaties die na mij komen. Is die angst terecht, of is het misschien niet allemaal zo erg als ik denk? In deze post ga ik enkele richtingen verkennen die daarop een antwoord zouden kunnen geven.
Kijkend naar mijn eigen denkpatroon, kon ik vaststellen:
ik verbaasd was waarom niet meer mensen dit deden gezien de positieve effecten die ik kon voelen op mijn lichaam en geest.
Als ik dan een beetje analytisch keek naar de punten die ik hierboven beschrijf, moest ik vaak concluderen dat ik tot een minderheid behoor, en de daaropvolgende conclusie is dan snel getrokken: wat is de wereld toch slecht… Kan het beter? Natuurlijk, het kan altijd beter, wanneer ik denk dat het niet meer beter kan, ben ik gewoon ingedommeld en niet meer ontvankelijk voor alle mogelijkheden tot verbetering die zich aan mij aandienen.
Nu zijn de punten waar mijn radar heel erg voor open staat, waar al mijn aandacht naartoe gaat, juist de punten waar ik veel verandering en verbetering heb aangebracht (de punten die ik hierboven vernoem). Vanuit dat standpunt zal ik altijd punten vinden waar de wereld niet zoveel veranderd is als ik gehoopt zou hebben en zoals ik gedaan heb. Als ik me wat kwetsbaarder opstel, zie ik ook snel dat er punten zijn (met de fiets naar het werk gaan, daklozen onderdak geven…) waarop ik nog niet zo actief ben. Dat zijn de punten waarop er vele anderen zijn die al veel verder zijn dan ik en ook met hun ogen kijken naar mensen zoals ik, omdat de wereld nog niet zo veranderd is als zij hadden gehoopt…
Mijn perceptie van de wereld hangt dus sterk af van de ogen waarmee ik naar de wereld kijk. Als ik dan weet dat ik als mens vooral gevoelig ben voor negatief en dramatisch nieuws. Luister, lees of kijk maar eens naar het nieuws en observeer uw emoties wanneer 2 soorten onderwerpen worden besproken en hoe u daarop reageert. Het 1e soort (weet niet of het nieuws nog steeds zulke dingen laat zien); 150 mensen hebben door meditatie onverklaarbare fenomenen ontdekt die zeer positief voor de mensheid zouden kunnen uitpakken, en het 2e soort; 150 mensen zijn omgekomen door een vliegtuigongeluk, we zullen u de verdere details vertellen.
Als mensen worden we zo aangetrokken tot de 2e soort om een reden die nog niet helemaal begrepen wordt, wat ook verklaart waarom nieuws dit soort onderwerpen gebruikt, omdat ze daar de meeste abonnees mee krijgen. En zoals iedereen weet, waar een vraag is, is een aanbod. Als ik dan weet dat ik de wereld vooral bekijk via dat nieuws en de punten die ik goed doe, ja dan kan mijn kijk alleen maar negatief zijn….
Om de echte wereld te kunnen zien, moet ik mijn blik verruimen. Dit is vooral tot me gekomen door zelfreflectie en openstaan voor verandering, wat vooral versneld werd door mijn 10-daagse vipassana stilteretraite. Het heeft me echt anders naar de wereld doen kijken, en vooral zoveel positieve evoluties laten zien met mogelijkheden die ik voordien gewoon niet zag.
Zou ik willen dat de veranderingen sneller gingen? Zeker, nu heb ik alleen controle over de verandering die mij overkomt, net zoals dat met zovele anderen over de hele wereld gebeurt. Alles is energie en in voortdurende verandering. Een klein zijspoor dat ik ook heb kunnen ontdekken in mijn verdere ontwikkeling is dat het veel gemakkelijker is om je aan te passen wanneer je effectief de andere kant van de medaille hebt ervaren.
Het is gemakkelijk om;
van minder geld te leven als ik rijk ben geweest
minder voedsel te consumeren als ik ooit alles heb kunnen eten wat ik ooit wilde
minder kleren te kopen als men ooit alles heeft kunnen kopen wat men wilde
…
Waar het dus werkelijk op neerkomt is ieders eigen waarheid en ervaring.
Om het met een concreet voorbeeld aan te tonen: op bepaalde plaatsen in de wereld waar de mensen tot nu toe zeer gezond hebben gegeten en nu het Amerikaanse dieet overnemen, is het niet mogelijk om de negatieve gevolgen zonder dat ze de ervaring hebben, aan die mensen uit te leggen. Zij moeten hun ervaring beleven en dan zullen zij in staat zijn om voor zichzelf de beste beslissing te nemen. Zonder die ervaring zal er geen vooruitgang of verandering zijn.
Wetende dat iedereen zijn ervaring beleeft (wat die ook moge zijn), dat er veel positieve initiatieven worden opgezet in deze wereld (ook in de jouwe, daar ben ik zeker van) en dat steeds meer mensen toegang krijgen tot voedsel, warmte (dak boven hun hoofd) en liefde, vanuit dit gezichtspunt is de wereld echt niet zo slecht als ik soms denk.
Betekent dit dat er geen dingen moeten gebeuren voor verbetering, dat zeg ik helemaal niet. Iedereen leeft zijn leven zoals het hoort met de bijdrage die hier gebracht is. Wees een voorbeeld voor wat je zelf wilt veranderen, wees de beste versie van jezelf en inspireer zo vele anderen om ook een deel van dat pad te bewandelen.
Al bijna 10 jaar houd ik mij grondig bezig met gezonde voeding, nog steeds is het heel moeilijk om er een glashelder antwoord op te geven en ik zie ook dat er niet echt anderen zijn die glasheldere antwoorden hebben. Zoals u op mijn website kunt lezen, is één ding dat voor mij gedurende mijn eerste 35 jaar min of meer altijd hetzelfde is gebleven, mijn voeding. Het is dus door geleidelijk dingen aan mijn voeding te veranderen dat ik experimenteel heb kunnen ontdekken welke positieve of negatieve invloed ze op mij hadden. In deze post ga ik dus mijn bijna 10 jaar van experimenteren in die richting, laten bepalen van wat gezonde voeding voor mij is.
Wat is gezonde voeding voor mij?
Natuurlijk is het bij mij allemaal begonnen in de richting van meer groenten en fruit. Hieruit, en gezien alle positieve veranderingen die ik in mijn leven heb ontdekt, zou ik kunnen zeggen dat ik de ideale gezonde voeding heb gevonden.
Misschien… nu sinds ik mijn eetpatroon heb veranderd in 2014, heb ik altijd in alles een instelling gehad, dat ik nooit te jong ben om te leren en dat ik niets vanzelfsprekend als waarheid aanneem. Dus dat is voor mij de belangrijkste eerste tip die ik zou kunnen geven aan mensen die op zoek zijn naar de ultieme gezonde voeding, neem niets aan als de ultieme waarheid. Zoals Steve Jobs zou zeggen: “Blijf dwaas, blijf nieuwsgierig” of zoals de Boeddha zei: “Geloof niets, het maakt niet uit waar je het leest of wie het gezegd heeft, het maakt niet uit of ik het gezegd heb, tenzij het overeenkomt met je eigen verstand en je eigen gezond verstand.” Dus zoek je eigen waarheid en wat werkt voor jou als uniek wezen op deze aarde.
2. Hoe verder het product van de werkelijke natuur is verwijderd, hoe minder goed ik erop functioneer. Als ik in oktober een appel van de boom pluk omdat hij rijp is, een mooie kleur heeft en heerlijk suikerig smaakt, dan is er waarschijnlijk niet veel betere voeding die ik op dat moment voor mijn lichaam kan krijgen. Als ik er dan ook nog met volle teugen van geniet, hem rustig opeet en hem goed kauw, is dat de beste harmonie met de natuur die ik heb kunnen vinden.
Als ik dezelfde appel, in plaats van hem rustig op te eten, in een blender stop om er een smoothie van te maken (we hebben het hier over een bewerkt product), die ik dan in een paar seconden opdrink, zal het effect van de appel, naar mijn ervaringen, veel minder zijn. Als ik dit bijvoorbeeld in mei doe met een appel uit de supermarkt, op een moment dat er eigenlijk geen appels aan de bomen hangen en zeker geen rijpe appels die vragen om gegeten te worden, dan is het effect totaal anders. Eet lokaal, seizoensgebonden en zo min mogelijk bewerkt voedsel (let op: brood, pasta en andere graanproducten zijn ook bewerkt voedsel).
3. In punt 2 hamer ik, op het vermijden dat het product ver van de werkelijke natuur afstaat, nu kan ik het ook zien als, hoe meer chemie erbij betrokken is, hoe minder goed ik er op functioneer. Zo zijn er groenten en fruit, die groeien op een moment dat ze normaal niet zouden groeien, in een voor de koper zeer aantrekkelijke vorm nu totaal niet natuurlijk … en wat men GMO’s (genetisch gemanipuleerde organisme) noemt.
Kortom het product is gemaakt om goed te verkopen, niet om mij er goed op te laten functioneren. Naast GMO’s worden dan enorme hoeveelheden bestrijdingsmiddelen (producten om ervoor te zorgen dat planten of vruchten niet worden bedreigd of aangetast) gebruikt om de opbrengst nog hoger te maken. Al deze manipulaties en producten zijn onnatuurlijk, mijn lichaam haat ze, en begint er onmiddellijk tegen te vechten als ze mijn lichaam binnenkomen, in de volksmond beter bekend als ontstekingen. Alle ontstekingen in mijn lichaam zijn stoffen die binnenkomen, die mijn lichaam niet wil en wil verjagen. Eigenlijk een perfecte reactie van mijn lichaam om me schoon te houden. Ik probeer dit werk voor mijn lichaam heel beperkt te houden. Daarom kweek ik veel groenten en fruit zelf uit biologische zaden, of koop ik minimaal lokale biologische groenten en fruit van boeren die ik ken.
4. Ik vermijd alles wat van dieren afkomstig is. Ik kan vlees, melk … natuurlijk eten en er op overleven, nu wil dat niet zeggen dat het goed voor me is.
De natuur heeft voorzien dat er vele overlevingsstrategieën mogelijk zijn, nu heb ik uit ervaring ondervonden dat het dus niet het voedsel is waarop ik het langst leef en vooral gezond blijf. Het is voor mijn lichaam extreem moeilijk om alles van dierlijke oorsprong om te zetten in energie, en er gaat veel energie en ontsteking zitten in dit omzettingsproces. De dag dat ik dierlijke producten uit mijn voeding schrapte, ging mijn energie meteen enorm omhoog, omdat mijn lichaam niet zoveel energie hoefde te gebruiken om te verteren. En laten we eerlijk zijn, als er een koe in de wei staat, komt het dan bij je op om die met je handen te gaan doden om je vlees te krijgen? Denken we echt dat de koe melk geeft zodat de mens ervan kan drinken? In deze moderne tijden zouden we beter moeten weten dan dierlijke producten te consumeren.
5. In deze bijna 10 jaar heb ik ontdekt dat het leven mij geeft waar ik om vraag en nooit het tegenovergestelde. Als ik altijd beweeg, veel sport, dynamisch ben, dan past mijn lichaam zich daar in allerlei vormen op aan en vraagt om andere voeding om dit te ondersteunen. Als ik daarentegen liever niets doe en lui in mijn stoel zit, dan past mijn lichaam zich daar ook op aan en zorgt ervoor dat ik dit in de beste conditie kan doen.
Als ik vervolgens direct vanuit mijn stoel hard wil gaan sporten, of juist na het sporten lui stil wil gaan zitten, heeft mijn lichaam het daar moeilijk mee. Als ik die overgangen geleidelijk maak, dan past mijn lichaam zich daar perfect aan aan. Zo is het ook met het voedsel dat het vraagt. Merk op dat we in het algemeen niet weten hoe honger voelt, en dat is de reden waarom we in de westerse cultuur te veel eten. Als het lichaam geen honger heeft, moet je het niet voeden. Yep, zoals het weglaten van dierlijke producten de spijsvertering vergemakkelijkt, heeft regelmatig vasten dezelfde positieve effecten op het herstel van het lichaam. Ik doe regelmatig een periode van 2-3 dagen watervast, zodat ik mijn lichaam weer volledig in topconditie kan voelen. Ik probeer ook mijn dagelijkse voeding niet te verspreid in tijd van elkaar te eten, zodat mijn lichaam daarbuiten maximale rust krijgt. Zo eet ik bijvoorbeeld alleen ’s ochtends en ’s middags.
Deze 5 punten zijn de belangrijkste die ik ontdekte na bijna 10 jaar experimenteren en ideeën die ik uit deze lectuur haalde:
Tot mijn 15 jaar zag ik boeren vooral als mensen die mij niet hoefden op te zien als ik met vriendjes en vriendinnetjes op hun akker aan het spelen was. Daarna, tot mijn 30 jaar, zag ik boeren vooral als mensen die altijd klagen over te veel werk en die de straat erg vuil kunnen maken. Vanaf mijn 30ste begon ik boeren, gezien het feit dat ik in het boeren omgeving woon, vooral te zien als degenen die de giftige chemische bestrijdingsmiddelen in de lucht spuiten.
Ik begon me vooral zorgen te maken over de gezondheid van mijn kinderen, van mezelf, van onze huisdieren… en hoe ouder ik werd, hoe banger ik werd over hoeveel levende wezens bedreigd worden door deze giftige chemische bestrijdingsmiddelen in de lucht (inclusief de boer). Het maakte me echt kwaad toen ik een wandeling in de natuur maakte en een boer zijn giftige chemische bestrijdingsmiddelen aan het sproeien was. Ik begreep niet waarom de boeren dit niet begrepen, waarom ze zo leefden, ik besloot me ervoor te interesseren, het te onderzoeken om een antwoord te vinden alsook een manier zodat ze het niet meer zouden gebruiken.
Voor de volledige geschiedenis van onze voeding en verdere details, verwijs ik graag naar het boek “Van mammoet tot big mac” van dokter Staf Henderickx. Nu de ontdekking van de landbouw, is een zeer grote verschuiving in onze geschiedenis geweest. Voor het eerst konden we dingen kweken op een plaats die we zelf kozen en moesten we gewoon zorgen voor water, grond en zonlicht. Zowat iedereen begon voedsel te kweken en sommigen begonnen het op grotere schaal te doen, de eerste boerderijen waren geboren. Haal je fruit en groenten van de plaatselijke boer, wordt ook vandaag nog als een oplossing naar voren geschoven, en dat is het ook.
Waarom koop ik geen lokale groenten en fruit van de boer?
Omdat ik geen band meer heb met de boer, ik een omweg moet maken om bij hem te kopen (omdat ik toch naar de supermarkt moet), de groenten en het fruit er in de supermarkt veel beter uitzien en ook veel goedkoper zijn. In de supermarkt vind ik ook andere interessante dingen die de boer niet heeft en dat maakt het dubbel zo efficiënt. Tijd is immers geld in deze tijden. Waar komen die groenten en fruit in de supermarkt vandaan die zo goedkoop zijn, vaak uit een lagelonenland dat wordt uitgebuit en waarvan het de enige economie is.
Ja Steven, door daar te kopen help ik bepaalde landen. Ben je er zeker van dat het eerlijke handel is en dat het helpt, of is het meer een geval van uitbuiting zodat de prijs laag kan zijn en de winstmarges voor de supermarkten groot? In heel veel gevallen is er geen positieve bijdrage voor de oorspronkelijke boer. Waarom, omdat wij onze prijs laag willen en de supermarkt maximale winst wil. Het resultaat is dat er voor de oorspronkelijke boer gewoon niets meer overblijft. En dit gaat dus niet alleen over onze lokale boer, dit gaat over alle boeren over de hele wereld.
We zijn dus van een gezonde lokale landbouw (waar alles wat de boer produceert voor de omliggende steden is) naar een hyper concurrerende markt gegaan waar de boer op zoek is naar een gewas waarin hij nog kan overleven. Voor aardappelen, wortelen, tomaten, sla…en vele andere groente of fruit, kan hij al lang niet meer concurreren met de industriële productie. Dit geldt vooral voor schoonheid (in een volkomen onnatuurlijke omgeving is het gemakkelijker om de groente een vorm te geven die aantrekkelijk is voor de koper) en prijs (de industriële omgeving en praktijken maken het mogelijk veel winstgevender te zijn).
Dit geldt echter niet voor de vitaminen die de groenten en het fruit bevatten. Natuurlijk bevatten groenten en fruit uit een natuurlijke biologische omgeving veel meer vitaminen dan hun industrieel mooie en laaggeprijsde equivalent. Maar dat is (nog) niet waar de consument vandaag wakker van ligt. Het oog wil ook wat en hoe goedkoper hoe beter… iedereen kan en zal aan zijn gezondheid op lange termijn zien of dat de goede keuze was.
Vanuit het oogpunt van de boer, als hij boer wil blijven (de meeste mensen zijn actief in het milieu waarin ze zijn grootgebracht) moet hij op zoek naar andere inkomstenbronnen waar hij nog enigszins concurrerend kan zijn. Vooral alles rond suikerproductie en het voederen van dieren (zodat iedereen zijn stukje vlees op zijn bord kan krijgen) zijn dan vaak de enige uitweg. De winst op deze producten is zo laag dat een slechte oogst fataal kan zijn. Vaak voegen deze boeren de daad bij het woord door gebruik te maken van zaden, bestrijdingsmiddelen, enz. van chemische oorsprong. Of dit nu goed is, wat ze zouden moeten doen, gezond … is bijzaak, dit is een kwestie van overleven voor de boer, en niemand kan het hem kwalijk nemen.
Ja maar Steven, de boer kan toch weigeren om die chemische producten te gebruiken, overschakelen op biologische groenten en fruit en die lokaal verkopen? Dat kan hij zeker doen, maar daarvoor heeft hij consumenten nodig die ook die producten kopen. Zolang er geen consumenten zijn, kan de boer nog zo gezond en vitaminerijk voedsel produceren, hij zal er niet van kunnen leven. Pas als de consument zijn leven in eigen hand neemt, alles in supermarkten links laat liggen en op zoek gaat naar gezond en vitaminerijk voedsel, kunnen we een win-win situatie creëren. De boer kan doen waar hij van houdt, tegen eerlijke voorwaarden, in een gezonde omgeving en de consument krijgt waar zijn lichaam het best op functioneert.
Voor sommige dingen is medicatie echt een geweldige uitvinding van wetenschappers, nu is het persoonlijk altijd mijn doel geweest om zonder medicatie te leven, en als dat niet mogelijk is, het absolute minimum . Natuurlijk is mijn overtuiging waarschijnlijk geïnspireerd door Hippocrates die zei: “Laat voeding uw medicijn zijn, en medicijn uw voeding.“. Over voeding als medicijn heb ik hier al een post neergeschreven, en hoewel voeding voor mij het begin was om dit alles te ervaren, ga ik hier nog wat meer schrijven over lichamelijke verwondingen waarbij ik zeer interessante natuurlijke ontdekkingen heb gedaan.
Bij het veranderen van mijn voeding, waren het vooral de verbeteringen van de 4 zintuigen; voelen, zien, horen en ruiken die me in staat stelden om een meer natuurlijke weg te gaan zonder medicatie. Vandaag is het alleen de Uveitis die ik soms moet behandelen met druppels cortisone. Nu ben ik op zoek naar natuurlijke alternatieven, en ik heb ze juist nog niet gevonden. Ik blijf ervan overtuigd dat elke blessure een fysieke en mentale kant heeft.
Als ik zeg dat ik rugpijn heb, kan ik dat misschien koppelen aan een bepaalde activiteit die ik heb gedaan, maar vaak zit er ook een meer mentale oorzaak achter. Om dit met een voorbeeld te illustreren, als ik op mijn gemak in mijn tuin lig, en iemand komt mij vragen om te helpen iets superzwaars te dragen. Dan heb ik gemerkt dat als ik dit met liefde en volle intentie doe, ik zelden gekwetst word. Als ik daarentegen ga helpen dragen, tegen mijn zin, met veel boosheid in mij, dan komt er achteraf bijna altijd pijn bij kijken. Ziet u! Ik wist het mentaliteit… Natuurlijk, in beide gevallen is de situatie vergelijkbaar, het is alleen mijn kijk en vooroordelen die in beide situaties veranderen en die uit mijn ervaring bijdragen aan hoe ik me achteraf voel.
Als preventie kan ik dan proberen om met een positieve, liefdevolle inzet dingen in mijn leven te bereiken, het zal zeker helpen, nu is het natuurlijk geen garantie op een pijnvrij leven. Als ik dan toch een blessure oploop, is het heel belangrijk om te begrijpen dat dit, zoals enorm veel dingen in het leven, valt onder een soort van het Kübler-Ross model. Het Kübler-Ross model is een vijf-fasen model, dat stelt dat mensen in bepaalde situaties door een reeks van vijf emoties gaan (Elisabeth Kübler-Ross beschrijft dit in het rouwproces): ontkenning, woede, onderhandelen, depressie, en aanvaarding.
Ik moest persoonlijk ontdekken dat ik ook vaak door die fases ga met blessures (mallet vinger, ontstoken achillespees, verrokken kuit, verstuikte enkel…) en dat er geen shortcuts zijn, we moeten door elk proces heen. De ontkenningsfase is vaak vrij kort, bij een blessure voel en zie ik de blessure vaak, dus de ontkenningsfase is heel vaak van korte duur.
Heel kort daarna kom ik dan in de fase van boosheid terecht. Waarom ik? Waarom heeft iemand anders mij dat aangedaan? Dat vergeef (vergeet) ik nooit! Opnieuw! Altijd dezelfde… herkenbare reacties? Deze fase kan soms lang duren, vooral door de projectie die ik aan mijn verwonding geef van wat dit voor mij zal betekenen gedurende een bepaalde tijd en hoe lang, hard ik zal leiden. Dingen als schreeuwen, sporten, op een boksbal slaan… kunnen soms ook helpen om de woede een uitweg te geven, in plaats van het op te kroppen.
Als ik de ontkennings- en de woede fase heb doorstaan, kan ik aan de onderhandelingsfase beginnen. Ik zie deze heel vaak hand in hand gaan met de depressie. In de onderhandelingsfase ga ik een soort schema opstellen waarvan ik denk dat het de blessure of aandoening zal laten genezen.
Hierboven staat bijvoorbeeld mijn schema met oefeningen voor mijn achillespeesklachten, nu heb ik deze ook voor rugklachten, spierklachten… Ik gebruik ook natuurlijke producten om me verder te ondersteunen in dit proces, zoals vooral ijs, tijgerbalsem, traumeel…. Soms kan mijn geloof in mijn gevoel me parten spelen, en dan is het belangrijk om externe input te zoeken. Dit kan zijn van een arts, specialist of ook gewoon een vriend. Als het geloof soms twijfelt, kan zo’n externe bevestiging boost echt helpen. Als die richting eenmaal gevonden is, kan het weer helemaal pijnvrij voelen, soms heel snel gaan. Dat wil natuurlijk niet zeggen dat de wond genezen is, vaak genezen we met de snelheid van de natuur, wat natuurlijk in schril contrast staat met de snelheid van de huidige moderne maatschappij.
Als ik mentaal sterk kan zijn om de noodzakelijke onderhandelingen binnen een bepaald tijdsbestek te doen, en er volledig in kan blijven geloven, wat er ook op mijn pad mag komen, dan ben ik heel dicht bij het stadium van acceptatie. Buiten echte breuken of open verwondingen, zijn de meeste aandoeningen en de bovenstaande stadia perfect haalbaar zonder medicatie. Dus wat drijft mij om toch medicatie te nemen, mijn gevoel van gemak (een pilletje is makkelijker dan al het werk hierboven), mijn geloof dat het met medicatie sneller over zal gaan, mijn twijfel aan de krachten van mijn eigen lichaam…. Ook ik merk dit nog elke dag.
“Ontdek jezelf, leer jezelf beter kennen, accepteer wat je ontdekt en wees te allen tijde de beste versie van jezelf“, iets wat ik iedereen toewens!
Als er iets is dat ik vanaf het begin van deze post duidelijk wil maken, dan is het dat ik niet anti-wetenschap ben en dat ik bepaalde wetenschap die ertoe bijdraagt dat meer mensen langer leven, toejuich. Ik moedig ook wetenschap in het algemeen aan en wil hier vooral de aandacht vestigen op de gevaarlijke ontwikkeling van de wetenschap.
Laat ik beginnen met: wat is wetenschap?
Voor een geleerde en gedetailleerde uitleg verwijs ik graag naar wat er over te vinden is op het internet, zelf ga ik het hier zo simpel mogelijk proberen te houden. Wetenschap is voor mij kennis die men verworven heeft door ervaring, intelligentie, interpretatie… over alles waardoor men het na onderzoek beter kan begrijpen, soms kan beheersen en soms verschijnselen erdoor kan voorspellen. Vaak evolueert die kennis ook met de ervaring in de tijd.
Als ik “suiker” als voorbeeld neem, dan zien we al snel dat er al enige kennis over is opgedaan. Men weet hoe “suiker” eruit ziet, gemaakt kan worden, smaakt, hoe het in vele situaties reageert en wat het met mensen doet. Er is veel ervaring, intelligentie en interpretatie voor nodig geweest om zover te komen. Met de ervaring in de loop van de tijd hebben we geleerd dat er zoiets bestaat als diabetes, dit was niet bekend op het moment dat we wisten hoe het eruit ziet, gemaakt kan worden, smaakt … dit was pas bekend na jaren van ervaring en analyse van de voorbije realiteit (zijnde de consumptie van mensen). Dezelfde soort curve kan ook worden aangehaald voor “tabak”, bijvoorbeeld.
Het moge duidelijk zijn dat om al deze gegevens te verkrijgen, enorm veel tijd en onderzoek nodig is. Als je tijd en onderzoek zegt, zeg je ook veel geld om dat allemaal te betalen. Er is een bepaalde verhouding dat hoe meer geld je hebt, hoe sneller er in theorie resultaten kunnen worden verkregen. Laat het vandaag dus duidelijk zijn dat de dingen waar we het meest over weten, de dingen zijn waar het meeste geld aan wordt besteed.
Nu zou je kunnen denken, oh is het de regering met hun onderzoeksbudgetten die zo bepalen over welke dingen we meer weten en over welke dingen we minder weten? Tot op zekere hoogte is dat waar. Sommige overheden gaan bijvoorbeeld investeren in kennis rond ruimtevaart, medische oplossingen… maak je nu geen illusies, ook al kunnen de budgetten van overheden enorm zijn, er is altijd een grens aan het geld dat bewoners bijdragen. Wat niet wil zeggen dat inwoners niet meer kunnen bijdragen omdat ze aan hun limiet zitten. Er zijn inwoners die persoonlijk veel rijker zijn dan de overheidsbudgetten. Wat mij dus tot de conclusie brengt dat particuliere investeerders de beste kaarten in handen hebben om tot de beste, snelste wetenschap te komen.
Dus mooi, als ik rijk ben, kan ik onderzoek laten doen op vragen zoals; Hoe word ik onsterfelijk? Hoe blijf ik eeuwig jong? … nou het antwoord is ja, en wees gerust dat die onderzoeken er komen. Waar komt het aanbod van plastische chirurgie vandaan denkt u? Waar er vraag is, is er aanbod. Nu kunnen we sommige dingen als mens wel willen (onsterfelijkheid, eeuwige jeugd…) maar daar hebben wetenschap en geld niet direct een antwoord op. Gelukkig laat de natuur dit niet toe, anders zou de wereld een zeer trieste plaats zijn.
Terug naar de wetenschapper, eigenlijk kan iedereen die ergens nieuwsgierig naar is als wetenschapper beschouwd worden. Hoe groeit een plant? Men kan naar kennis zoeken, zelf experimenten doen en bepaalde dingen bewijzen. Nu om iets te bewijzen, zijn er in de wetenschap een aantal controle fasen die men moet doorlopen voordat iets als wetenschap wordt aanvaard. Om deze controle fasen uit te voeren heeft men natuurlijk geld nodig, en hoe meer geld men heeft, hoe dieper en nauwkeuriger men kan gaan.
Terug naar “suiker”: als ik veel geld en macht had, kon ik suiker sensoren implanteren in mensen en perfect weten hoeveel suiker elke persoon binnenkrijgt. Als ik dat dan combineer met andere persoonlijke gegevens zoals beweging, drinken, slaap … kan ik bepaalde kennis hebben die niemand anders heeft. Als ik dan deze gegevens gebruik om bepaalde dingen aan te tonen, wordt het voor anderen heel moeilijk om dit te weerleggen omdat zij niet over dezelfde gegevens beschikken. Het is voor mij ook veel gemakkelijker om de gegevens die ik heb, en die niet kunnen worden geverifieerd, in mijn voordeel te beïnvloeden.
De wetenschapper op zich is eigenlijk briljant, en heeft vaak super onderwerpen om kennis uit te vergaren. Helaas kunnen ze door beperkte middelen hun onderzoek vaak niet doen zoals ze dat zouden willen. Neem een onderzoeker die onderzoek wil doen naar de positieve invloed van het eten van een appel voor de mens. Hij kan zelf wat experimenten doen, hij kan werken met een bepaalde controlegroep, maar hij zal zich vaak beperkt voelen door zijn middelen. Om mogelijke sponsors voor zijn onderzoek te vinden zal hij een beroep moeten doen op appelboeren en misschien op een gezond overheidsbudget.
In zijn zoektocht naar sponsors kan hij ook terechtkomen bij een industriële appelsap fabrikant die geïnteresseerd is in de gegevens die aantonen dat een appel gezond is. De sponsor zal er natuurlijk snel bij zeggen dat mensen moeten kunnen lezen dat appelsap gezond is en het liefst van hun merk. In geen geval mag uit het onderzoek (ook al is het wetenschappelijk bewezen) blijken dat het gezondheidseffect van de appel 10 keer zo groot is wanneer de appel als vrucht met schil wordt gegeten, vergeleken met het appelsap. Vaak krijgt de onderzoeker dan te horen, geen probleem als je dat ontdekt, nu die gegevens mogen onder geen beding naar buiten komen.
Stel nu dat deze wetenschapper dit niet voor zijn geweten verborgen kan houden, en het toch naar buiten wil brengen, dan moet hij waarschijnlijk weten dat, dat zijn laatste sponsor zal zijn geweest om onderzoek te doen. Bovendien zal de sponsor ook vaak een nieuwe wetenschapper naar voren schuiven om te bewijzen dat wat de wetenschapper naar buiten heeft gebracht niet echt bewijsbaar is. Deze twijfel brengt de eerste wetenschapper in diskrediet en zijn studie zal niet al te wijd verspreid worden. Alle middelen zijn dus weer in handen van de sponsor om de mensen in de door hem gewenste richting te sturen.
Wat men vandaag dus duidelijk ziet, is dat men met grote middelen onderzoek doet, vooral naar dingen die geld opleveren. Als met een bepaalde studie een bepaald bedrijf veel geld kan verdienen, zal die studie er komen en ook met een geweten in de richting van dat bepaalde bedrijf uitvallen. Eigenlijk moeten we, als we hiernaar kijken, concluderen dat men tegenwoordig niet echt meer aan studies en wetenschap doet, maar vooral aan marketing.
Velen zullen wel eens het verhaal gehoord hebben van iemand die in een coma is beland nadat zij terminale kanker had. Die tijdens die coma een gesprek heeft met een overleden persoon waarin ze elkaar volledig vergeven en ze in vrede afscheid nemen. Als deze persoon uit de coma komt, is er geen spoor meer te bekennen van de kanker. Met dergelijke ontdekkingen kunnen alleen therapeuten eventueel geld verdienen als dit verder bewezen wordt, en vaak zeggen mensen, het was een wonder en hier houdt het op. Jammer, want in wat er gebeurt zit waarschijnlijk veel wijsheid verborgen zonder industriële medicatie zoals we die nu kennen.
Een ander voorbeeld is het placebo-effect. Zou het niet mooi zijn als we iedereen konden genezen door het placebo-effect volledig te begrijpen? Nu geen zorgen, de farmaceutische industrie geeft hier veel geld aan uit. Helaas is het niet om iedereen te genezen. Om in aanmerking te komen, moet een geneesmiddel een proef doorstaan die zich bewijst tegenover een placebo-geneesmiddel. Als in zo’n studie het placebo wint van het geneesmiddel, is het voor de farmaceutische industrie heel moeilijk om hun geneesmiddel te verkopen. Dit is de reden waarom de farmaceutische industrie veel geld geeft en wil begrijpen wat er achter het placebo-effect zit. Als zij het placebo-effect kennen, kunnen zij de kloof tussen hun geneesmiddel en het placebo vergroten.
Vandaag de dag gebeurt er dus een enorme hoeveelheid wetenschap, niet om ervoor te zorgen dat we allemaal een gezonder, verrijkender, langer, aangenamer… leven zullen ervaren, maar eerder om ervoor te zorgen dat we geld zullen uitgeven aan de wetenschap die de industrie ons wil doen geloven. Dit is natuurlijk erg gevaarlijk om geld ons geloof in de toekomst te laten beïnvloeden. Sommigen zijn bang dat we op een dag in Matrix-achtige levens zullen leven, ik maak me nogal zorgen dat hoe het nu gaat met de wetenschap we daar zonder het te beseffen al in terecht zijn gekomen.
Ga op zoek naar je eigen waarheid en ontdek dat alles wat je nodig hebt al in je zit. Wees de meest authentieke en beste versie van jezelf, de mensheid heeft mensen zoals jij nodig!
Recente reacties