Bijna een jaar geen nieuwe berichten, betekent dat dat er sindsdien niets is gebeurd? Of is er zoveel gebeurd dat er gewoon geen tijd was? Eerder het tweede, hoewel tijd gemaakt kan worden, vond ik ook dat ik er niets zinnigs over kon delen, ik zat ‘in het oog van de storm ́.
Tot nu toe heb ik vooral geschreven over hoe dieper je in jezelf kunt kijken, hoe meer je zult ontdekken over jezelf, en hoe meer je ontdekt over jezelf, hoe meer schoonheid je zult zien.
De dag dat je weet dat alles in jou zit, dat jij de schepper van alles bent, dat is wat ik zou zeggen, als de dag dat je leven echt begint.
Iets waar ik vrij snel achter kwam was dat met alle verbazingwekkende ontdekkingen die ik over mezelf heb gedaan, zolang ik het allemaal voor mezelf houd en er niemand anders bij betrek, het me dieper in mezelf brengt en het allemaal heel leefbaar is.
Maakt dat alles meteen kristalhelder? Mmh laten we zeggen dat het klaarder wordt….
En dan de vraag die bij alles gesteld wordt, lost het al je problemen op? Nou veel van de persoonlijke dingen wel, nu in contact met anderen, of het nu familie, vrienden, collega’s, klanten zijn… komen er wel vlug andere problemen naar boven.
De grootste moeilijkheid na deze ontdekkingen was om ze in perspectief te plaatsen met anderen en vooral om in mijn eigen centrum te blijven. Zolang ik alleen ben gaat dit vrij gemakkelijk, maar als ik in contact kom met anderen is er iets meer voor nodig.
Eigenlijk lijkt het ook allemaal steeds sneller te gaan door het contact met anderen. In mijn eentje zou ik er heel lang over doen om diezelfde inzichten en gevoelens te ontdekken. In mijn volgende posts zal ik het hebben over wat de ontdekkingen bij mij, vooral in relatie met anderen, mij nog meer over mezelf hebben laten ontdekken.
Bijna 6 maanden stilte op deze website, ik was vooral bezig met innerlijke zelfontdekking en ik had het niet echt nodig om te delen, omdat de ontdekkingen meestal erg persoonlijk waren.
Zoals ik reeds gezegd heb op deze blog, ik ben geen dokter, geen wetenschapper, geen intellectueel… en ik ga zeker niet zeggen dat wat hier geschreven staat, de ultieme waarheid is en de manier waarop het moet gebeuren. Ik ben gewoon een eenvoudig levend wezen dat zelf dingen heeft ontdekt die ik de eerste 35 jaar van mijn leven niet voor mogelijk hield.
Omdat het zo veel van mijn problemen heeft opgelost, vaak heel eenvoudig is, vind ik het meer dan normaal dat ik mijn positieve ervaring via deze blog deel en voor iedereen toegankelijk maak. Ik ben helemaal geen schrijver, nu voelde het zo goed om te doen dat ik de blog ben begonnen en misschien kan het ook andere mensen helpen op hun reis, net zoals de info me geholpen heeft. Natuurlijk begrijp ik heel goed dat iedereen op zijn of haar eigen reis is en de informatie meeneemt die hem of haar op dat moment zal helpen.
Ik probeer zelf mijn waarheid te vinden door gewoon logisch na te denken en het zelf uit te proberen. Dit begint vaak met informatie van inspirerende mensen om me heen, of bekende citaten waarin ik zelf vind dat er misschien meer waarheid in zit dan ik denk. “Geloof niets, waar je het ook leest of wie het ook gezegd heeft, het maakt niet uit of ik het gezegd heb, tenzij het akkoord gaat met je eigen reden en je eigen gezond verstand,” zei de Boeddha.
Mijn motto in het leven is, “Wees elke dag gewoon de beste versie van mezelf en wees de verandering die ik wil zien in alle aspecten van de wereld” (citaat, Mahatma Gandhi).
Om dit elke dag te laten gebeuren, moet ik natuurlijk dingen in mijn leven veranderen: “Als ik niets verander, verandert er niets…“.
Ik heb wel gemerkt dat de blog en de informatie niet zo goed vindbaar is voor derden. Dus het hing altijd in mijn hoofd, is de blog en informatie duidelijk genoeg, toegankelijk genoeg … en mijn antwoord was altijd, nee. In mijn zoektocht om het makkelijker, duidelijker en toegankelijker te maken, kwam het bij me op, laten we er een boek van maken.
Dus hier ben ik heel blij om de eerste versie hiervan te delen, om over de hele wereld te verspreiden voor degenen die het nodig hebben. Natuurlijk sta ik ook meer dan open voor alle feedback en opmerkingen die jullie over dit onderwerp hebben.
Ik voel me vandaag beter dan ooit, op alle aspecten van mijn leven.
Veel leesplezier en ik hoop dat het u en uw naasten kan helpen om u nog beter te voelen.
Als mensen, denk ik dat we een enorme aantrekkingskracht hebben voor alles wat eenvoudig en snel gaat. Dit is heel duidelijk te zien in de reclame waar we mee gebombardeerd worden; snel resultaat, heel eenvoudig, voor iedereen toegankelijk, goedkoop … en het is altijd de oplossing. Soms vraag ik me echt af, als ik weer zo’n reclame zie, geloven mensen dat echt nog? Gezien het feit dat alles in de consumentenmarkt draait om vraag en aanbod, vermoed ik inderdaad dat er nog steeds mensen zijn die het geloven, anders zou het aanbod er niet zijn.
Vaak is elke oplossing echter maar voor één specifiek probleem, en dus ben ik vaak gedwongen om verschillende dingen te kopen voor de grote variatie aan problemen die ik heb. Ik denk dat iedereen zich afvraagt: is er geen oplossing die al je problemen oplost? Ik heb er één ontdekt, deel hem hier graag en kan alvast aankondigen dat hij helemaal gratis is, geen consumentenmarkt voor mij dus. Gewoon iets wat ik wil delen en hopelijk andere mensen mee kan inspireren.
Als ik kijk naar het pad dat ik de afgelopen 10 jaar heb afgelegd en hier heb neergeschreven, zijn het allemaal buitengewone ontdekkingen en ervaringen die geen geld kosten. Hier worden ze kort chronologisch opgesomd:
Al deze ontdekkingen en ervaringen zijn gratis, en elk op zich vrij eenvoudig te integreren. Natuurlijk niet allemaal samen, nu zijn degenen die je het meest aanspreken waarschijnlijk het meest interessant om mee te beginnen en als de tijd rijp is, kunnen anderen worden toegevoegd.
Zijn dit de oplossingen die al je problemen oplossen, ze leidden tot mijn begrip ervan. Moeten we dit allemaal doen om de oplossing te zien, ik weet het niet, bij mij was het zo, nu is iedereen anders en misschien hebben anderen dit allemaal niet nodig om dezelfde oplossing te zien.
In ‘Waar was ik naar op zoek?’ 10 jaar geleden, schreef ik ‘Voor mezelf begon een ontdekkingsreis naar minder stress, een betere verbinding met mezelf en anderen, en gewoon een mooiere en gelukkiger manier van leven!’
En eigenlijk moet ik zeggen dat ik er nu, 10 jaar later, echt ben. Wat is nu die eenvoudige snelle oplossing voor al je problemen die ik ontdekte? Dat al je problemen door jezelf zijn gecreëerd en dus door jezelf kunnen worden opgelost. Ohw ohw Steven, dat is een beetje te simpel en daar heb ik niet zoveel aan!
Ik heb ontdekt dat hoe ik mijn leven leef en ervaar, volledig afhangt van hoe ik zelf op alles reageer. Iets waar ik geen energie aan gaf, ging simpelweg en makkelijk aan me voorbij, en iets waar ik wel warm voor liep en dus veel energie aan gaf, maakte mijn leven tot een zware opgave.
Waar ik energie aan geef en waar ik geen energie aan geef, kies ik helemaal zelf. Nu zullen velen waarschijnlijk zeggen: als ik haast heb bij de kassa in een winkel en iemand steekt me voor, dan kan ik daar behoorlijk kwaad over worden en kan ik er niets aan doen. Als je echt diep naar binnen kijkt en denkt dat je er niets aan kunt doen, dat het gewoon is zoals het is, dan is er inderdaad geen snelle oplossing voor al je problemen.
Aan de andere kant, als je instaat bent om jezelf af te vragen op het moment dat iemand je voor gaat in die situatie, wat dat met je doet en waarom je je zo voelt, als je dan eerlijk kunt antwoorden, ontdek je misschien wonderbaarlijke dingen. Om nu eerlijk te kunnen antwoorden en uit mijn hoofd te komen, moest ik wel alle bovenstaande wegen bewandelen. Het antwoord moet er een zijn vanuit het hart, als het er één is vanuit het intellectuele hoofd, is het nog geen snelle oplossing voor al je problemen.
Op het moment dat je begrijpt dat alles in jezelf zit, dat jij de schepper bent van zowel al je problemen als al je oplossingen, is dat het pad dat een snelle oplossing biedt voor al je problemen. Nu, zoals ik al zei, op het moment dat je erover nadenkt, is het niet de juiste richting. Wanneer je automatisch voelt dat het leven zich niet door jou, of tegen jou, maar voor jou afspeelt, dan is dat het moment waarop magie kan beginnen. Ik wens het ieder ten volle toe. Mogen alle levende wezens op aarde vrede, liefde en harmonie ervaren!
Schrijven is iets waar ik 10 jaar geleden helemaal niet aan gedacht zou hebben, ik had er totaal geen belangstelling voor en nog minder zou ik gedacht hebben dat ik het zou kunnen. Ik ga nu niet zeggen dat ik het kan, nu heb ik het wel gedaan, ik ben tot de actie overgegaan. Als ik veranderingen in mijn dieet heb aangebracht zijn er enorm veel positieve dingen die ik heb ontdekt en er zijn veel meer dingen die ik ben gaan doen waarvan ik vroeger ‘nooit’ gezegd zou hebben. Nu wil ik, zoals met veel positieve dingen die ik ontdek, ze aan zoveel mogelijk andere mensen laten weten. Ik praat er hartstochtelijk over en probeer iedereen stiekem te overtuigen.
Over dat overtuigen heb ik geleerd dat misschien 50% wel bij mij ligt, er ligt ook 50% bij de ander. En als de ander er niet naar vraagt, er niet nieuwsgierig naar is of het niet wil weten, is er helaas geen kans op overtuiging. Een teleurstelling als ontdekking, nu een waarheid die ik volledig begrijp. Dus in plaats van dit alles in ieders gezicht te duwen, heb ik ervoor gekozen deze blog te beginnen, en het beschikbaar te maken voor iedereen die er naar op zoek is. Wie er niets over wil horen laat ik met rust, en voor wie er meer over wil weten of er met mij over wil praten staat de deur open. Het ideale compromis voor mij, om het gevoel te hebben dat ik het beste doe van wat ik kan. Schrijven bracht me deze mogelijkheid.
Jamaar Steven, je hebt niet meer geschreven sinds eind februari van dit jaar, niet goed bezig dus! Dit heeft alles te maken met de ontdekkingen die ik heb gedaan. Tot vorig jaar was ik nog bezig met een enorm aantal externe zaken, waarvan ik het meer dan logisch vond om ze te delen met de wereld en degenen die er baat bij zouden kunnen hebben. Ik heb het over verschillende voedingsmiddelen, media in het algemeen, gevoelens over mezelf… allemaal externe veranderingen, nu is het na mijn Vipassana-ervaring vorig jaar en mijn onderhoudende dagelijkse ritueel dat ik meer en meer bezig ben met mijn interne wereld. Ik wist dat er al kracht in mezelf zat nu dat die zo sterk was, was alleen het Vipassana-retraite dat me dit kon laten zien.
De positieve richting die dit voor mijzelf heeft aangenomen heb ik hier proberen uit te drukken, nu kun je die eigenlijk alleen zelf voelen, en daar zijn geen woorden voor. Vandaar dat ik ook minder de behoefte had om deze dingen op te schrijven en hier te plaatsen. Wat ik nu wel wil zeggen is dat ik niet gestopt ben met schrijven. Ik ben in mijn dagboek blijven schrijven, en heb ook verhalen geschreven over hoe ik situaties of ervaringen met anderen heb beleefd, en die dan al dan niet te delen met deze personen als ik dat intuïtief aanvoelde.
Natuurlijk probeer ik met meditatie mijn leven helderder te zien, nu ben ik ook alleen maar een man van het Westen (waar niet echt geleerd is om naar binnen te kijken) en soms kunnen andere technieken mij meer helderheid in mijn waarheid brengen. Schrijven is er één van, over welk onderwerp dan ook, het brengt rust en bezinning. Hopelijk kan het dat voor jou ook brengen! Mochten er onderwerpen zijn die ik volgens jou zou moeten delen, laat het me dan zeker weten, ik zal blijven zoeken naar hoe ik een beter mens kan zijn voor alle levende wezens op aarde! Laat schrijven de kunst zijn van je expressie.
COVID heeft me enorm veel geleerd, gek eigenlijk dat we soms door zo’n ellendige toestand heen moeten, om bepaalde dingen in te zien. Ik heb ontdekt hoeveel geweldige mensen er in mijn omgeving wonen, in welke prachtige natuur ik leef, hoe graag ik in stilte in mezelf kijk en hoezeer ik ook kan genieten van diepe gesprekken.
Diepe gesprekken en direct contact met mensen is iets wat mij veel positieve energie oplevert. De lange lockdown tijd tijdens COVID, is iets wat me dit enorm deed beseffen. Toen deze beperkingen eenmaal waren opgeheven, merkte ik hoe hard ik zocht naar retraites of plaatsen die contact en diepgaande gesprekken konden bieden.
Ik kon het, het beste verwoorden als het ingaan op mijn innerlijke natuur. Mezelf kritisch maken en openstellen voor de gevoelens, emoties en verlangens die naar boven komen als je in contact bent met andere mensen. Ik merkte dat sommige mensen hier heel open voor staan, nu dat er ook een enorm aantal zijn die hier liever niet naar gaan kijken en gewoon doorgaan zoals ze bezig zijn.
Wanneer ik mensen tegenkwam met wie ik een begin van een diepgaand gesprek had, had ik altijd de neiging hen bij mij thuis uit te nodigen om die gezellige tijd voort te zetten. Nu ons huis niet zo groot is, durfde ik dat nooit te doen omdat dit echt zou gebeuren in de ruimte waar de rest van het gezin woont. Ik zou hen betrekken, bij wat eigenlijk mijn verlangens zijn.
Ik heb veel nagedacht over samen woonprojecten, ons huis uitbreiden met een loft zodat mensen in hun ruimte konden verblijven in ons huis… verschillende richtingen heb ik verkend, nu was het telkens moeilijk om daar de juiste oplossing in te vinden. Ik zag ook dat in de zomer, wanneer ik zulke gesprekken op ons terras voerde, het weer of de kou er soms invloed op had en moeilijker maakte.
Dit bracht me tot een gulden middenweg, die wel het meest direct klikte, en ons huis wat nauwer met onze tuin kon verbinden, een “veranda”. Een veranda die helemaal aan het huis vastzit, en waar het huis van binnenuit niet is veranderd. Het kan dus echt gezien worden als een extra ruimte bij ons huis, maar niet in directe open verbinding met het huis. Dus ja hier kan een gesprek volledig los van het dagelijks ritme plaatsvinden, zonder de rest van de huiselijke sfeer aan te tasten.
Voor een algemeen sociaal contact zijn er heel wat mogelijkheden in Beauvechain, en waarvoor “Théâtre des 4 Mains” mijn voorkeur geniet. Anderzijds, voor een dieper gesprek, waar we praten, luisteren, niet oordelen, en waar we vooral onszelf verder ontdekken door interactie met de ander, is iedereen welkom in “Inner Nature“.
Een plek midden in de natuur, die ons in staat stelt om vanuit de natuurlijke buitenkracht, de innerlijke kracht die in ieder van ons zit, waar te nemen. Dus voor iedereen die zin heeft in zo’n praatje, wees welkom en laten we samen ontdekken wat het universum ons leert om de beste versie van onszelf te zijn. Je kunt altijd contact opnemen via het contactformulier.
Ook al denk ik dat ik daar heel goed in vooruit ga, het blijft een heel zware uitdaging. Alle meditatie-ervaring die ik tot nu toe heb opgedaan helpt me daar heel erg bij. Vooral om mijn eigen gevoelens, reacties en emoties te kunnen observeren. Ook al heb ik vooral in Vipassana speciale technieken geleerd, het blijft een constante leerschool met nieuwe ontdekkingen.
Zolang de dingen positief gaan, of helemaal zoals ik me had voorgesteld, dan is het heel gemakkelijk om te accepteren wat er is. Als de dingen positief gaan, nu niet zoals ik me had voorgesteld, kan het al wat moeilijker zijn om te accepteren en komt soms het “wat als” al naar boven.
Als de dingen nu negatief gaan, en waarschijnlijk niet zoals ik had gehoopt, met misschien een extra factor die het nog moeilijker maakt, dan is het echt zwaar werk om te accepteren.
Hoe moeilijk deze waarheid van het moment ook is, we kunnen het niet veranderen. Wat ik merkte is dat ik vroeger, toen ik veel meer in mijn hoofd zat, helemaal niets accepteerde, eerst de fouten aan andere gaf, aan externe factoren, soms alles aan mezelf wijtte, en dit alles bleef tegenwerken, waarbij ik mezelf soms zelf vastliep, hopeloos.
Het proces van acceptatie werd moeilijk en altijd vertraagd door alle giftige gedachten in mijn hoofd. Alle projecties die niet gingen zoals ik ze had uitgestippeld. Waarom bij mij, waarom nu, waarom hier. Deze vragen spoken nog steeds door mijn hoofd, zelfs vandaag de dag. Ik laat ze toe als ze opkomen, observeer wat ze met me doen, en probeer me vooral terug te brengen in het “nu”.
Ik ben me er terdege van bewust dat het een aangeleerde reactie is om me dingen voor te stellen, vooruit te kijken en te balen als ze zo niet verlopen. Alle mensen die me op mijn pad hebben geholpen met meditatie, mindfulness, tantra en yoga, hebben me bewezen dat ik uit mijn hoofd moet stappen en alleen moet voelen wat er in het “nu” gebeurt. Dat is de enige waarheid voor iedereen.
Nu wees gerust het blijft een uitdaging, de druk van buitenaf om toch het hoofd in te gaan is soms groot (het is geen druk, het is een les om verder te komen in het leven) en veel andere kennis ontbreekt helaas bij de meeste mensen hieromheen. Heel weinig mensen leven echt in het “nu”, en toch is het een waar geschenk aan de mensheid om dat af en toe te kunnen.
Alleen jij kunt de stap zetten om in “volledige acceptatie” in het “nu” te leven, anderen kunnen dat niet voor je doen! Laat je geest tot rust komen door de techniek die voor jou het beste werkt en ervaar wat het “nu” echt te bieden heeft.
Kijk op internet, facebook, youtube, instagram … en dan zie je allerlei foto’s of video’s die vaak laten zien hoe mooi en succesvol hun ontwerpers zijn. Mijn eerste reactie daarop, dat wil ik ook! Als ik wat zoek kan ik ook foto’s of video’s vinden waar het minder goed gaat met de mensen op de foto’s of video’s, de ‘fails’ zijn daar een voorbeeld van, nu zijn die vaak niet gekoppeld aan de ontwerpers van de video’s. Als ik dan echt goed zoek ga ik ook foto’s of video’s vinden waar mensen echt worstelen met bepaalde dingen en daar openlijk voor uitkomen. Daar is echt veel moed voor nodig, en dus zijn die foto’s of video’s in de minderheid.
Dit resulteert in het feit dat voor de meeste dingen waar ik naar op zoek ga, alles er super en heel positief uitziet. Als ik er dan aan begin en ergens mee worstel begin ik al snel te denken, waarom ik en wat doe ik verkeerd. Eigenlijk doe ik niets verkeerd, het is alleen dat, dat worstelen maar zeer zelden in het licht wordt gezet. Want het is niet echt aantrekkelijk om foto’s of filmpjes van mezelf op het net te zetten waar alles fout gaat, heel moeilijk is, ik er niet gelukkig uitzie en waar ik echt worstel met van alles en nog wat. Dat beeld van mij wil ik niet op internet zetten, en dus wis ik, of houd ik alle bewijzen daarvan voor mezelf of in heel kleine kring.
De reden dat ik hier een post over wilde schrijven, is omdat ik me daar met mijn posts waarschijnlijk ook schuldig aan maak, en meestal het positieve presenteer en aanhaal.
Hoeveel plezier en gigantische voordelen ik ook uit dit alles haal, ik heb veel, en worstel nog steeds met bijna alle zaken. Nu is mijn inzicht en zelfkennis veel groter geworden, en liggen de worstelingen waarschijnlijk op een ander niveau dan 10 jaar geleden, nu zijn die er nog steeds. Ik denk dat het leven ook speciaal voorzien is van deze worstelingen, om ons tot onze laatste dagen op de been te houden zoals Steve Jobs het zou zeggen, “Stay hungry stay foolish” geeft het inzicht dat we nooit moeten stoppen met leren en altijd nieuwe dingen moeten proberen. Het is meer hoe ik daarmee omga dat bij mij enorm is veranderd.
Hierbij wat uitleg over waar ik vandaag de dag nog mee worstel:
andere manier van eten veranderd: vandaag ben ik nog steeds op zoek naar welk voedsel in de plantaardige wereld en zonder lijden van levende wezens, op welk moment, in welke hoeveelheid … voor mij het beste is om de beste versie van mezelf te zijn. Het blijft een voortdurend experimenteren en observeren.
relatie met dieren: hoewel ik er alles aan doe om het lijden van dieren in allerlei verbanden (voedsel, kleding…) uit te bannen, ik heb zelf dieren geadopteerd, ben opvanggezin voor dieren die wachten op adoptie, kan er waarschijnlijk nog veel meer gedaan worden.
sport, ego: hoeveel ik ook van sport en het gevoel ervan hou, ik moet constateren dat ego er nog regelmatig bij komt kijken. Ik ben blij dat ik me er achteraf bewust van ben geworden, nu blijft het nog erg ego gedreven, ook al probeer ik eraan te werken om dit in de toekomst te veranderen.
Yoga, meditatie en gebed: ja ik bid, doe aan yoga en mediteer elke dag. Nu hebben we het over 20 minuten in de ochtend en 10 minuten in de avond op een gewone dag. Soms kom ik er ’s avonds niet aan toe omdat ik met het gezin in slaap wil vallen en niet eerst wil mediteren en dan alleen in bed wil liggen. Ik zou deze dingen meer en langer moeten doen op bepaalde momenten … en toch gebeurt het nog steeds niet.
Mindfulness: ik kan alleen mindfull zijn over de dingen die ik zelf besef. Ik merk nog elke dag hoeveel dingen er zijn waar anderen me op wijzen en waar ik totaal niet bij stilsta.
Seks: natuurlijk heeft tantra mijn leven enorm uitgebreid, ook het seksuele aspect. Persoonlijk voel ik me daar top in, nu hoe breng ik dat in de relatie met anderen die ook op hun ritme aan het ontdekken zijn, zeker niet gemakkelijk.
Alcohol: ik drink zelden alcohol, waarschijnlijk ergens eens in de 3 weken omdat ik voel welk effect alcohol heeft op mijn prestaties. Nu vind ik de smaak nog steeds lekker, het geeft soms ook wat troost, er zit ook een sociale kant aan, daarom drink ik soms 1 of 2 glazen ook al weet ik dat niets waarschijnlijk het antwoord is voor mijn lichaam.
Slaap: natuurlijk voel ik me perfect als ik 8 uur slaap heb, nu laten sportactiviteiten, drukke gezins schema’s en sommige werkactiviteiten dat niet altijd toe, en doe ik het met wat me voorgezet wordt of kan…. Ideaal? Niet echt.
koude douche: ik probeer zoveel mogelijk koud te douchen, nu is er soms, vooral tijdens het sporten, geen keuze om de temperatuur te regelen. Er zijn ook wel eens momenten dat mijn lichaam zwakker is, zowel fysiek als psychisch zwakker kan zijn, op die momenten kan een warme douche soms wonderen doen, die ga ik niet uit de weg.
Suiker: normaal eet ik zo goed als geen geraffineerde suikers, nu zijn er soms veganistische dessertjes waarvan ik niet weet wat erin zit en die ik niet vermijd. Als ik ze dan eet voel ik ook in mijn lichaam dat er suiker in zit. Die zou ik kunnen vermijden, nu doe ik weer op het moment wat goed voelt.
gewicht afvallen: eigenlijk ben ik niet echt bezig met afvallen, nu gaat het erom hoe ik me het beste voel met de meeste energie en daar komt gewicht zeker bij kijken. Hoe minder gewicht ik meesleep, hoe minder kans op blessures door overgewicht en hoe beter ik me voel.
Geld: geld op zich is voor mij niet echt een probleem, ook mijn relatie om ermee om te gaan is heel prettig. Waar ik wel moeite mee heb is de betekenis van geld. Wat dient om te leven, en anderen te helpen waar mogelijk. Nu worstel ik vaak met hoe ik het verdien, en wat ik ermee doe ….
Zoals je kunt lezen, is er niets dat is gegaan zonder te worstelen. En het is hetzelfde als beroemd worden, zoals Jim Carrey zegt: “Ik denk dat iedereen rijk en beroemd moet worden en alles moet doen waar ze ooit van gedroomd hebben, zodat ze zien dat het niet de oplossing is.“
Dus ja, worstelen doe ik nog steeds en met heel veel dingen. Maar wat ik in de loop der jaren heb gezien, is dat mijn relatie met worstelen is veranderd. Ik zie het niet langer als iets dat tegen me gebeurt, ik zie het meer als iets dat voor me gebeurt. Iets om me vooruit te helpen in het leven. Iets dat me elke dag een beter mens maakt.
Veel dingen, beginnen vaak als een simpele gedachte in mijn hoofd. Ik geef het aandacht, ik ben op mijn hoede, en daardoor zie ik ineens een andere wereld. De wereld is nog steeds dezelfde, alleen mijn kijk erop is veranderd en daardoor lijkt het een totaal nieuwe wereld. De wet van aantrekking werkt echt. Nu is er één grote valkuil bij dit alles, en dat is “TIJD“. Mijn geduld heeft zijn grenzen, en als ik dus zeg dat binnen 2 weken mijn intuïtie ontwikkeld moet zijn, dan gaat alles mis.
Toen ik 10 jaar geleden werkte aan de man in de spiegel, kwam ik vrij snel tot de vaststelling dat bijvoorbeeld dieren een uitstekende intuïtie hebben, en dat ik die als mens enigszins was kwijtgeraakt. Mijn doel was die weer te ontwikkelen. Eén van de redenen waarom ik dit nastreefde was ook dat ik een berekend mens was, alles moet logisch zijn, voorbedacht, zo niet dan deed ik mijn huiswerk om het in deze categorie te krijgen. Na meer dan 30 jaar leven, steeds meer informatie, werd dit een behoorlijk zware oefening voor mijn hoofd, net zoals het nu is met big data voor computers. Niet meer denken en gewoon intuïtie leek me het antwoord op een rustiger leven, nu 10 jaar later kan ik zeggen dat het inderdaad het antwoord was en nog steeds is voor mij.
Het was in het begin natuurlijk heel moeilijk om te zeggen wat intuïtie was, en wat gewoon heel snel denken was. Nu werd dit na verloop van tijd heel duidelijk uit de verscheidenheid aan onderwerpen waarmee dit werkte, de weinige moeite die het kostte om de juiste weg te vinden, en hoe ik er volledig op afgestemd was. Het was een intuïtie vanuit het hart. Dus hoe ben ik eraan begonnen, heel eenvoudig, ik gaf het mijn aandacht en de wet van aantrekking deed en doet nog steeds de rest. Zoals in de titel staat, ben ik nu 10 jaar verder en geduld zonder verwachtingen is de grootste sleutel tot dit succes, ik wilde gewoon mijn intuïtie ontwikkelen en het leven doet de rest.
Zoals hier op mijn website te lezen is, heb ik 8 jaar geleden mijn manier van eten veranderd. Waarom heb ik dit gedaan? Ik heb er niet echt een kant en klaar antwoord op. Het brengt me soms wel in contact met, is er überhaupt iets dat we zelf bepalen in dit leven? Als mens is dit wat ik wil geloven, ik heb de controle, ik ben degene die beslist… nu zien we door een beetje analyse vaak dat dit een illusie is, en dat dit waarschijnlijk de enige verklaring is die ons hoofd aankan. Swat, denk er niet te lang over na want te lang in die richting blijven hangen kan soms eng zijn, ik spreek uit ervaring.
Mijn veranderde manier van eten bracht me de onmiddelijke voordelen die ik al beschreven heb, nu is de inhoud van deze website een complete lijst van alle veranderingen die het teweegbracht. Van mijn relatie met dieren, sport, ego, yoga, gebed, mindfulness, meditatie, seks, alcohol, slaap, koude douche, suiker, gewicht afvallen, geld, vasten … De lijst is eindeloos en wordt elke dag langer…. Al deze dingen zijn ook dingen die er steeds meer voor hebben gezorgd dat mijn intuïtie en gevoel zo ontwikkeld zijn dat ze zo’n beetje mijn enige manier van leven zijn geworden. Over de meeste dingen in mijn dagelijks leven denk ik niet veel meer na, en volg ik voornamelijk mijn hart en intuïtie.
Onlangs met mijn Vipassana-ervaring bracht het me tot een innerlijke wijsheid dat ik zelf boven intuïtie zou stellen, hoewel ik diep van binnen denk dat ze zeer verbonden zijn. Ook accepteren dat alles verandert, zowel het goede als het minder goede, maakt intuïtief leven nog gemakkelijker. Maar er schuilt een enorme kracht in de ontdekking dat alles in mijzelf zit. Dat ik de schepper ben van mijn leven. Dat ik mezelf bepaalde verhalen vertel waardoor ik de wereld door een bepaalde bril bekijk. Dat ik de juiste acties onderneem om mijn leven te leiden zoals ik het moet leiden. Als we alles leven volgens de verhalen die we onszelf vertellen, is het niet onaardig om vooral de beste, meest liefdevolle verhalen in mij naar boven te halen.
“De schoonheid en waarheid ligt in je zoals je bent” of je er echt controle over hebt dat is een ander ding, en waarschijnlijk is het dan met deze kennis ook goed van gewoon te accepteren dat we ‘ZIJN‘.
De gedachte om 10 jaar geleden mijn intuïtie te ontwikkelen, levert nog elke dag zware resultaten op, het heeft me vooral mijn innerlijke kracht laten zien, de schepper van mijn leven en een gedachte en ontdekking die ik iedereen toewens.
Een vraag die ik mezelf regelmatig stel en afvraag is, of het het allemaal wel waard is? Ben ik niet op zoek naar mijn eigen problemen? Ik heb bijvoorbeeld ook het idee dat een psychiater of kinesioloog altijd wel een probleem bij mij zal vinden. Nu is het vaak zo dat als ik ergens naar op zoek ben, of me tot iets aangetrokken voel, er ergens iets is waar ik aan wil werken. Of er is iets wat ik niet meer leidend aankan.
Dat is ook vaak de reden om bijvoorbeeld naar een dokter, specialist of iemand dergelijks te gaan. Als ik in een bepaalde richting zoek, dan is dat omdat er ergens iets is waar ik niet tevreden over ben. Dus in een spirituele zoektocht zoek ik naar iets dat op dit moment in mijn leven niet echt aangenaam voor me is. Iets dat waarschijnlijk niet echt puur lichamelijk is (bestaat er wel zoiets?), anders zou de dokter een veel gemakkelijkere oplossing zijn.
In een spirituele zoektocht ben ik vaak op zoek naar gemoedsrust en zingeving in het leven. Dingen als een verbinding met alle levende wezens op aarde, zijn pas dingen die in een later stadium aan de orde komen. Om de rust in mijn hoofd te krijgen kan ik vaak gewoon beginnen met minder te doen, mijn agenda minder druk te maken en vanzelf wordt het dan rustiger in mijn hoofd. Voor de zin in het leven kan ik vooral meer dingen gaan doen waar ik echt zin in heb.
Dat is een goed begin, nu kunnen met zo’n begin, in een minder drukke agenda bijvoorbeeld, vaak al andere problemen naar boven komen waar ik me eerder niet bewust van was. Als ik dat ontdek, kan ik zeggen, die had ik eerst niet, dus door mijn zoeken creëer ik meer problemen. Dat is waar, nu echt heel kortzichtig want in werkelijkheid sta ik echt verder en heb ik al meer vrede dan voorheen. Nu is het leiden vaak zo moeilijk dat ik die vooruitgang niet meer zie.
De vraag of het de moeite waard is, is meer dan normaal, ik heb mezelf deze vraag vele malen gesteld. Elke keer moet ik concluderen dat het 100% de moeite waard is en dat ik voor geen geld terug zou willen naar de vorige situatie. Zo niet, dan ben ik waarschijnlijk in de verkeerde richting aan het zoeken, en dat is ook zeer lonende informatie.
Blijf zoeken naar je spirituele groei, alles wat je nodig hebt zit diep in je, wie niet zoekt, niet vindt. En hopen op verandering zonder iets te veranderen lijkt me een heel merkwaardige hoop.
Zoals hier te lezen is, was mijn wil om deze ervaring te hebben volledig aanwezig en mocht je dit bericht lezen om te weten of het ook jouw ding is, dan zou ik zeggen, ga liever op je gevoel af en als je het voelt, ga er dan 100% voor. Voor mij was alleen wanneer, nog niet echt beslist en 25 mei 2022 was dan eindelijk het gelukkige moment. Ter plaatse bleek dat iedereen zijn eigen inschrijf ervaring had, sommigen waren al 2 jaar aan het proberen, anderen waren er vanaf de eerste keer bij zonder enig probleem, dus misschien is mijn ervaring niet echt representatief.
Niet echt wetende wat ik kon verwachten had ik zorgvuldig al hun duidelijke instructies gelezen die ze per mail hadden bezorgd en geprobeerd ze tot in de puntjes te volgen. Eenmaal aangekomen, parkeerde ik mijn auto op de parkeerplaats, schreef me in, gaf mijn waardevolle spullen en telefoon af, ging naar de kamer en wachtte geduldig op de eerste instructies iets later op de dag. Op dat moment was er nog geen zwijgverbod en oogcontact was nog toegestaan. Dat ging even later in voor, jawel, de volgende 10 dagen. Het is heel belangrijk dit te respecteren om de ervaring over jezelf te laten gaan, niet op anderen te projecteren en het nodige resultaat te zien.
Ook al lijkt volledige stilte, geen communicatie (vocaal of via gebaren) en geen oogcontact moeilijk, toch was dit eigenlijk een van de gemakkelijkere dingen. Ik was verbaasd hoe, in een kamer van 3 met 1 toilet en badkamer, zonder vooraf afgesproken regels, we organisch en natuurlijk alles zonder al te veel problemen naar ieders noden hebben gezet. De verleiding is soms groot om iets te zeggen, maar de oplossing was er altijd zonder een woord te spreken of een gebaar te maken. Ook op de andere plaatsen van het verblijf is alles heel duidelijk zonder dat je hoeft te communiceren.
Dus er was niets moeilijks aan deze 10 dagen? O ja, omdat er geen contact is, geen andere activiteiten zoals schrijven of lezen toegestaan zijn en door enkel te mediteren, eten en wandelen in de tuin, gaat de tijd uitzonderlijk langzaam. Omdat alles zo langzaam gaat, ga ik ook heel diep in op de dingen die opkomen. De techniek bestaat er ook in mij sterk te maken, mij in staat te stellen mijn ellende zelf onder ogen te zien en er zelf mee om te gaan. Dit is natuurlijk geweldig, maar gezien dit iets nieuws voor mij was, kan ik zeggen dat er prettigere momenten in mijn leven zijn geweest tijdens dit leerproces. In die gevallen geldt: hou vol, respecteer jezelf, heb geduld en de dankbaarheid aan het eind zal dubbel zijn.
Het moment waarop stilte wel een probleem wordt, is dus het moment waarop we in het normale leven graag iets met een ander delen. Op dat moment verschuiven we onze problemen eigenlijk een beetje weg van onszelf en proberen we het ook een beetje de problemen van de andere te maken. Nu is er hier buiten de leraar niemand om iets mee te delen, en bovendien heeft de leraar ook nog een soort Boeddha-benadering om je duidelijk te maken dat alles wat je nodig hebt al diep in je zit. Op het moment heel moeilijk om naar te luisteren, aan het eind van de 10 dagen oh zo helder en zoveel dankbaarheid.
Als op dag 10, of eigenlijk dag 11 (als je de aankomst meetelt), de stilte doorbroken wordt, is dat zeker een prettig gevoel, nu deed het me heel goed voelen hoe hard ik mijn eigen kon voelen en hoe snel dat gevoel verdween. Toen we diezelfde dag gingen mediteren, bleek ook heel duidelijk dat het moeilijk was om zo snel weer in de concentratie van de voorgaande dagen te komen. Het was bijna onmogelijk. Het liet me zien hoe intens mijn aandacht de afgelopen 10 dagen naar binnen was gericht, een ervaring die nergens anders kan worden opgedaan en iets waarvan ik zou willen dat iedereen het een keer in zijn leven zou kunnen meemaken.
Hoe hard en moeilijk het soms ook was, hoe vaak het ook in me opkwam om te stoppen… ik ben immens dankbaar dat het leven me de volle periode heeft bijgehouden en dat ik de totale ervaring heb mogen meemaken. Dat ik, zoals S.N Goenka beschrijft, 10 dagen lang een eerlijke kans heb gegeven aan deze techniek. Een oogopenende ervaring die een groot zaadje plantte dat ik voor de rest van mijn leven zal meedragen en nooit zal vergeten.
Dank aan iedereen die direct en indirect deze ervaring voor mij mogelijk heeft gemaakt. Van alle vrijwilligers, oprichters… van het Dhamma Pajjota centrum, medestudenten tot oud-studenten die ook hun steentje hebben bijgedragen door hun sponsoring en bijdragen.
“Mogen alle lijdende mensen van de wereld begrijpen wat Dhamma is, mogen zij Dhamma beoefenen, mogen zij Dhamma toepassen in hun dagelijks leven en uit alle kwellingen komen van een bezoedelde geest vol negativiteiten. Mogen allen genieten van de vrede en harmonie van een zuivere geest, een geest vol mededogende liefde en welwillendheid jegens andere wezens.” – S.N. Goenka
Recente reacties