Ik groeide op met heel weinig naaktheid, iedereen was altijd bedekt met een minimum aan kleding (fysiek en psychologisch) en de cabaret dansen op de TV na middernacht met Kerstmis moet het meest extreme zijn dat ik me kan herinneren. Nu kan ik me voorstellen (zoals ik vaak zie bij kleine kinderen), dat toen ik een paar maanden of jaren oud was, het naakt rondlopen een hele leuk evenement was.
In de loop der jaren begon ik steeds meer vraagtekens te zetten bij deze (beperking). Ik zag ook steeds meer mensen in mijn entourage die artistieke naakt modellen waren en die een schoonheid uitstralen die alleen de natuur is en kan evenaren.
Door mijn veranderde eetgewoonten heb ik wel meer dingen in twijfel getrokken. Nu Amerika deed de druppel met betrekking tot naaktheid voor mij overlopen, toen mij werd verteld, dat rondlopen in een naakt bovenlichaam op sommige plaatsen strafbaar is, maar dat je er wel legaal met een pistool kunt rondlopen, kon ik mijn oren niet geloven. Waarschijnlijk probeerde ik trouw te zijn aan Ahimsa (geweldloosheid) dat me zo boeit.
We zijn er dus in geslaagd om de natuur te onderdrukken, strafbaar te maken en om één van de grootste symbolen van geweld perfect legaal te maken. Is dit het beste wat we kunnen doen? Kunnen we het als mens en maatschappij niet beter doen? Is onze liefde zo ver zoek?
Toen ik mijn voeding veranderde, was het delen van mijn ervaringen met de wereld via deze website een logische volgende stap. Ik kon deze positieve ontdekkingen niet voor mezelf houden, mijn liefde voor alle levende wezens is daar te groot voor. Ook al begrijp ik heel goed dat het alleen maar helpt voor degenen die echt zoeken. Nu maak ik deel uit van degenen die zoeken, dus ik moest dit gewoon uit eigenbelang doen.
Ik vertel alles op deze website zonder filters. Of in ieder geval zonder filters waar ik me van bewust ben. Het resultaat is dat ik me zeer naakt overgeef aan de wereld, psychologisch gezien. Een keuze die ik voor mijzelf heb gemaakt en ook de reden waarom ik niemand anders hierbij betrek (of in ieder geval niet zonder hun toestemming). Sommige mensen zouden zich gerefereerd kunnen voelen, nu ik probeer de verwijzing iets te maken wat ik alleen met die persoon deel, waardoor het voor elk andere lezer een mysterie is.
Na mijn veranderende eetgewoonten leek deze psychologische blootstelling me een morele noodzaak. Mensen mogen mijn innerlijke naaktheid zien en ik accepteer volledig hoe dat is. Voor de fysieke naaktheid had de acceptatie wat meer tijd nodig. Ervaringen zoals eerst voorzichtig in de sauna, via massages en later via tantra retraites … liet me ook langzaam overgaan naar mijn uiterlijke schoonheid en acceptatie daarvan.
Ik ontdekte dat hoe eenvoudigere, in lijn met de natuur, uit liefde… ik leef, hoe makkelijker het is om me psychologisch en fysiek naakt open te stellen. Ik laat mensen ook gemakkelijker in huis en de gordijnen zijn zelfs verdwenen (wat een negatieve energie heb ik daar vroeger aan kunnen geven…).
We zijn allemaal levende wezens, samengesteld uit 50 miljard cellen, perfect en mooi als we zijn, hoe is het mogelijk dat we ons een andere kijk op de zaak gunnen en het ook nog geloven?
Iedereen die dit leest, zou denk ik, op een bepaald moment, net als ik, op zoek zijn naar iets beters dan de huidige manier van leven. Iets met meer gevoel, iets met meer antwoorden, iets dat waarschijnlijk groter is dan onszelf…
Sinds ik in 2014 mijn voeding veranderde, heeft het me op een rustige weg in die richting gebracht. En wees gerust, ik ben nog steeds op die weg. Een geweldige weg, het enige wat misschien een beetje raar is in vergelijking met de wegen waar ik vroeger opliep, is dat het geen einddoel heeft. Ik geef toe, ik had ook wat tijd nodig om het te accepteren.
Als levend wezen heb ik veel paden bewandeld en dingen gezocht om te begrijpen wat mijn doel hier eigenlijk is. Hoe meer en dieper ik zocht, hoe minder ik vond. En wat als er niets te begrijpen valt? Wat als er niets te zoeken is? Ik ben altijd aan het zoeken, begrijpen, doelgericht, logisch… en wat als dat niet het doel is?
Zoals Morgan Freeman in de film Lucy zei, wij mensen zijn meer bezig met het “hebben” dan met “zijn“. Dus wat als we gewoon zouden moeten “zijn”? Hoe “zijn”? De beste authentieke versie van mijzelf. Ja, maar wat is de beste authentieke versie van onszelf? Voor de één is dit naar iedereen lachen en hallo zeggen, voor de ander is het in een elektrische auto rijden, voor nog andere is het zo weinig mogelijk afval creëren… ieder staat waarschijnlijk op dezelfde weg, nu gewoon op een andere locatie, waar hij of zij op dat moment moet zijn.
Ik reis op die weg, eerst beïnvloed door wat ik op mijn weg tegenkwam, wat ik natuurlijk aanvoelde, wat ik begon te ontdekken en ook bepaalde standpunten waarin ik me verdiepte zoals het boeddhisme of de levenswijze van Gandhi. Tot vorig jaar, wanneer ik de echte betekenis van yoga ontdekte (niet de lenige poses, zoals vaak in het Westen wordt aangenomen).
Via het “video-op-aanvraag” platform Jupiter Films, dat leuke alternatieve inspirerende films voorsteld, kwam ik op de film “Yogananda”. Het zette mij aan om het boek “Autobiografie van een Yogi – Paramahansa Yogananda (978-90-202-0758-3)” te lezen, gevolgd door het boek “Kiya Yoga – Hariharananda Paramahamsa (90-807988-1-9)”. Het woord yoga betekent eenheid, evenwicht of balans vooral tussen lichaam en geest, actie en rust, inspanning en ontspanning,… en zo kwam ik dan ook in contact met de Yamas en Niyamas.
De Yama’s en Niyama’s zijn de fundamenten van de yoga-gedachte en levenswijze. Na het lezen van het boek “The Yamas & Niyamas – Exploring Yoga’s Ethical Practice” van Deborah Adele, kon ik besluiten dat er echt veel (zo niet alle) dingen zijn die verband houden met de manier waarop ik mijn leven leef en de manier waarop ik op mijn weg wandel. Dus persoonlijk geloof ik dat de Yamas en Niyamas een goede gids kunnen zijn om ervoor te zorgen dat ik de ideale richting aanneem om de beste authentieke versie van mezelf te “zijn”.
De eerste vijf juwelen worden Yamas genoemd, een Sanskriet woord dat letterlijk vertaald wordt als het woord “onthouding”. Deze 5 Yama’s zijn geweldloos, waarheidsgetrouw, niet stelen, niet overtreden en niet bezitten. De laatste vijf juwelen worden de Niyama’s genoemd, of “observaties”. Deze 5 Niyama’s zijn puurheid, tevredenheid, zelfdiscipline, zelfstudie en overgave.
Natuurlijk raad ik het boek echt aan om er meer over te leren, nu hier een zeer korte uitleg over wat de Yama’s en Niyama’s betekenen.
Geweldloosheid: Geweldloosheid is een standpunt over de juiste relatie met anderen en met zichzelf dat noch opoffering, noch zelfopoffering is. Het is de leer die ons ertoe brengt om samen te leven, de goederen te delen en te doen wat we willen – zonder anderen of onszelf te schaden.
Waarachtigheid: We kunnen deze uitspraak waarderen als we beginnen te oefenen met het spreken van onze waarheid zonder anderen te schaden. Als partners, waarachtigheid stopt geweldloosheid, terwijl geweldloosheid voorkomt dat waarheidsgetrouwheid een bruut wapen wordt. Als ze perfect samen dansen, creëren ze een spectaculair gezicht. De eenheid is niets minder dan diepe liefde in zijn volheid.
Niet stelen: Vaak leidt onze ontevredenheid met onszelf en ons leven ons naar buiten, met de neiging om te stelen wat niet het onze is. We stelen van de aarde, we stelen van anderen, en we stelen van onszelf.
Niet-overschrijden: Wat je ook gelooft over het Goddelijke, dit principe impliceert een bewustzijn van heiligheid in al onze acties en een aandacht voor elk moment dat zich beweegt in ons in een houding van heiligheid. Vanuit deze plaats van heiligheid wordt de grens bepaald om het overschrijden te verlaten en binnen de grenzen van genoeg te leven.
Niet bezit: Het herinnert ons eraan dat het vasthouden aan mensen en materiële voorwerpen ons alleen al zwaar weegt en het leven zwaar en teleurstellende ervaring maakt. Als we oefenen in het loslaten, bewegen we ons in de richting van vrijheid en een levensvreugde die expansief en fris is.
Zuiverheid: is een uitnodiging aan onze lichamen, onze houding, en onze acties. Het vraagt ons om te handelen zodat we meer beschikbaar zijn voor de kwaliteiten in het leven.
Tevredenheid: Al de dingen die we doen om onszelf ten volle te laten gaan, staan eigenlijk onze eigen tevredenheid en welzijn in de weg. Tevredenheid kan alleen worden gevonden in acceptatie en waardering van wat er nu is.
Zelfdiscipline: is een leidraad om doelgericht te zoeken naar het herbevestigen van je eigen karakter en het vraagt: “Is het mogelijk? Vertrouw je op de warmte? Kun je vertrouwen op het pad van de verandering zelf?
Zelfstudie: Zelfstudie vraagt ons te kijken naar de verhalen die we onszelf vertellen over onszelf en beseffen dat deze verhalen de realiteit van ons leven zijn. Uiteindelijk nodigt deze doctrine ons uit om het valse en het beperken van het zelfbeeld dat ons ego ons heeft opgedrongen en te weten wat de waarheid van ons Goddelijke Zelf is.
Overgave: herinnert ons eraan dat het leven weet wat best is voor ons. Rauwe toewijding, vertrouwen en actieve betrokkenheid, kunnen we elk moment ontvangen met een open hart. In plaats van stroomopwaarts te peddelen, is overgave een uitnodiging om mee te gaan met de onderliggende stroom, geniet van de rit en neem het standpunt in.
Andere liefdevolle citaten uit het boek:
“Bijvoorbeeld, als iemands moeder is overleden, en we verschuiven het gesprek naar ons verhaal van het verlies van onze eigen moeder maken we de situatie over ons, in plaats van aanwezig te zijn voor de andere persoon.“
“Het is eigenlijk over plezier en genot in zijn volledige ervaring. Zijn vragen voor ons: “Eet je het voedsel, of eet het voedsel u? Bent u het die de activiteit doet, of is het de activiteit die u doet? Kunt u genieten van plezier zonder overdaad? Bij het beantwoorden van deze vragen, moeten we kunnen onderscheiden wat het lichaam nodig heeft. We moeten in staat zijn om onderscheid te maken tussen wat de lichaamsbehoeften in het moment is en het verhaal dat onze geest ons vertelt. (weet je, ik heb persoonlijk opgemerkt dat suiker, zout en cafeïne meer mentale verhalen vertellen dan sla!)”
“Er is een Chinees spreekwoord dat zegt: “Mensen in het Westen, zijn altijd klaar om te leven.” Er is een opmerkelijke waarheid voor dit spreekwoord. Als we klein zijn kunnen we niet wachten om op te groeien, als we groot zijn kunnen we niet wachten om het huis uit te komen, dan kunnen we niet wachten om door de universiteit te gaan en een baan te krijgen, dan kunnen we niet wachten tot onze vakanties en uiteindelijk kunnen we niet wachten om met pensioen te gaan. Zoals het Chinese spreekwoord zegt, we leven nooit echt, we wachten gewoon.”
“Ik word herinnerd aan de wijsheid van een 116 jaar oude man, die op de vraag naar het geheim van zijn lange levensduur antwoordde, “Als het regent, laat ik het toe.””
Voor iemand die niet weet waar te beginnen, kan het lezen van de Yama’s en Niyama’s en ze stap per stap toepassen, elk op zijn ritme, de perfecte stap zijn om op de weg van de best authentieke versie van zichzelf te bewandelen.
In deze droom werd een publiciteitscampagne georganiseerd waarin me verkocht werd dat een vaccin mij alles wat ik vroeger had terugbrengt. Natuurlijk was ik een beetje sceptisch, terug naar de oude tijd die mij hier bracht? Is dat echt vooruitgang? De publiciteitscampagne was krachtig, maakte me bang en deed me geloven dat er geen andere oplossing was.
Natuurlijk droom ik altijd groot, natuurlijk, eenvoudig en vreemd genoeg zijn er altijd andere oplossingen die zich aan mij aandienen. Vanaf het begin, toen COVID-19 uitbrak, heb ik gewacht op lange termijn maatregelen. Om één of andere reden lijken deze er niet te komen, of ligt er in ieder geval niemand wakker van.
In een droom weet ik vaak heel goed dat ik spreek, het is alleen niet altijd duidelijk tegen wie ik spreek. Wie het ook is, mijn eerste eenvoudige vraag in mijn droom was waarom we niet aanmoedigen en regeren om iedereen gezonder te maken? Blijkbaar zal in goede gezondheid, met goede voeding, veel lichaamsbeweging, goede geestelijke gezondheid en bevredigende sociale contacten, alleen het lot mij uit mijn fysieke lichaam kunnen halen. En dit is dan echt iets wat ik niet kan veranderen? (ieder zijn geloof natuurlijk)
Die gezondheid, dat kan niet hé Steven, ik kan mensen niet verbieden om hun frisdrank te drinken, pak chips en hun dagelijkse frietjes te eten, het is het enige dagelijkse plezier…
Nou laten we dan beginnen met voedsel, die mooie Nutri scores (laten we ze wat serieuzer en onafhankelijker maken), alles in echt gezonde categorie gaat naar 6% BTW en alles van een bepaalde ongezondeNutri score, gaat naar 400% BTW. Kan ik nog steeds mijn frisdrank drinken, pakje chips…? natuurlijk, nu voor een prijs die me hopelijk aanmoedigt om er minder van te consumeren. Zo niet, dan zal ik heel mooi bijdragen aan alle maatregelen om anderen gezond te maken. Dan werken we al op een sociaal verantwoorde manier voor alle levende wezens op aarde.
Natuurlijk kan een bedrijf dat geen gezonde producten maakt ook geen subsidies krijgen. De gezondheid van ieder mens is een prioriteit en niet iets dat na het kapitalisme komt.
Lobbyen of fraude bij Nutri scores moet strafbaar zijn, met de gezondheid van levende wezens wordt niet gelachen. Bedrijven die verslavende stoffen als geraffineerde suiker, zout en vetten gebruiken kunnen niet anders dan op de laagste Nutri-score terechtkomen.
Iedereen moet duidelijk kunnen zien dat ze daarmee hun gezondheid in gevaar brengen, net als bij sigaretten. Belast die gigantische publiciteitscampagne ook, zodat we geld hebben om de gevolgen te corrigeren en alternatieve gezonde voedingsmiddelen op de markt te brengen.
Als ik in een gezonde staat ben (met goede voeding, veel lichaamsbeweging, goede geestelijke gezondheid en bevredigende sociale contacten), heeft het virus vrijwel geen kans. Maar niet alleen dit virus, ook mogelijke toekomstige mutaties of varianten ervan. Is dat niet wat iedereen wil? Natuurlijk tellen degenen die hiermee geld verdienen, wat zeg ik, veel geld verdienen, niet mee. Of wacht eens even, in mijn droom zie ik dat hun geweten er onbewust mee worstelt. Voel je vrij om je bij ons aan te sluiten, laten we samen een betere wereld bouwen.
In mijn droom heb ik ook gekeken naar de sterfgevallen in de loop der jaren voor ons land op deze website; https://www.euromomo.eu/. Daarop zag ik dat er tot 45 jaar, zelfs met onze huidige gezondheid (die naar ik aanneem veel beter zou kunnen), niet meer sterfgevallen zijn dan andere jaren. Als dat zo is, waarom gaat het leven dan niet gewoon door voor iedereen tot 45 jaar? Kan die categorie al volhouden met veel lichaamsbeweging, een goede geestelijke gezondheid en bevredigende sociale contacten. En als ze dat willen, zelf gezonde voeding.
Waarom doen we niet alle zeer strenge COVID-19 maatregelen voor iedereen boven de 45 of in slechte gezondheid? Waarom vinden we geen creatieve oplossingen voor deze meest gevoelige categorie, waar de anderen die in goede gezondheid zijn, helpen? Waarschijnlijk droom ik ervan omdat ik nog steeds onder de 45 ben…nee niet echt. Dit is een aanpak met liefde voor elkaar, liefde voor alles wat leeft. Geen aanpak om de economie min of meer draaiende te houden, ervoor te zorgen dat ik de politiek niets kan verwijzen, de rijken rijker maken, arme armer maken en sommige ziekelijke macht over andere geven.
Waarom lijkt dat vaccin toch zo belangrijk? Goede voeding, veel lichaamsbeweging, een goede geestelijke gezondheid en bevredigende sociale contacten, is dit niet wat ik nu heb? In ieder geval, het is wat ik nodig heb om gezond te zijn en lang te leven. Kijk voor meer informatie hierover op “The Blue Zones“.
Het zal me niet verbazen dat de wereld het op dit moment niet zo goed doet. Veel mensen krijgen beweging en geestelijke gezondheid van sport. Alleen is dit wat we al maanden lang verbieden? Om dat te compenseren drinken we wel een frisdrank of eten we een pakje chips…en dan komt alles goed. Vandaag gaat de prioriteit naar het geld en dan naar het in leven houden van mensen met geld. Ik denk dat het tijd is voor verandering. Hoe zou de wereld zijn dat hoe gezonder je eet, hoe goedkoper en toegankelijker je eet?
Als ik in mijn droom een oudere (65+), zwaarlijvige persoon, met een grote frisdrank in de ene hand, een suikerwafel in de andere en het masker op de kin, door Leuven zie struikelen, dan moeten we als maatschappij kunnen zeggen dat deze verantwoordelijk zijn voor hun eigen gezondheid. Nu is dat op dit moment niet het geval, want deze persoon is zich er niet van bewust en wordt op een zeer hoog niveau beïnvloed waar het puur om geld gaat. Ze zijn niet bezorgd over wat er hierna gebeurt met deze persoon.
We moeten nieuwe oplossingen vinden om oudere en kwetsbare mensen te helpen en te beschermen. Want ook zij hebben behoefte aan een goede gezondheid (goede voeding, veel lichaamsbeweging, een goede geestelijke gezondheid en bevredigende sociale contacten). Het was mooi om te zien dat de toekomst van alle levende wezens op aarde in het teken staat van liefde en gezondheid.
Totdat de gigantische publiciteitscampagne terugkwam en zei dat het vaccin een betere oplossing is, gewoon een paar prikken, niets anders te doen en iedereen geloofde het. De vredes- en liefdesaanpak werd na 1969 voor de 2e keer aan de kant geschoven.
Toen werd ik helemaal bezweet wakker, een droom, een droom… dit is geen gewone droom, dit is een nachtmerrie.
Tijdens mijn meditatie die volgde op die nare droom, kwam het duidelijk naar voren dat ik zonder liefde voor mijzelf, geen liefde kan geven aan andere levende wezens. Als ik niet genoeg van mijn lichaam hou om alles te geven om gezond te zijn, wat wil ik dan dat anderen dat doen?
Ik eet geen goede voeding, hierdoor heb ik niet de energie om aan lichaamsbeweging te doen, dit zorgt er ook voor dat ik geen goede geestelijke gezondheid heb en nog minder bevredigende sociale contacten….
Kies nu voor liefde en gezondheid voor alle levende wezens, te beginnen met uzelf.
Wij zijn de verandering waar we op wachten, wij zijn de liefde die de wereld nodig heeft!
Ik heb veel gelezen en gehoord over in het “NU” leven, of gewoon “ZIJN“. Waarschijnlijk het meest interessante boek voor mij, was dat van Eckhart Tolle – “De kracht van het NU” (9789020210392). Het spreekt vaak over de voordelen ervan en waarom het zo goed is, ik kon er niet altijd in vinden hoe ik dat concreet doe in mijn moderne leven.
Uit eigen ervaring heb ik gemerkt dat het waarschijnlijk geen kant-en-klaar antwoord is, anders zou iedereen er zonder problemen in leven. Of misschien is het dat wel en ben ik er gewoon niet klaar voor, om de stappen in die richting te zetten.
Ik ontdekte dat waarschijnlijk mijn eerste grote richting naar het “NU” was om afstand te nemen van allerlei afleidingen. Afleidingen zoals ik het hier al over heb; schermen, eten, alcohol, drugs, werken en anderen de schuld geven. Als ik deze zeer beperk, elimineer, of er gewoon bewuster mee omging, bracht het me zeker in een richting om meer naar het “NU” te gaan.
Daarna was het vooral rustig aan doen, zoals ik hier beschrijf. Tijd nemen voor dingen, genieten van de weg en niet alleen van de bestemming. Het kost me veel moeite om te beseffen dat bijvoorbeeld het bespreken, plannen, organiseren… van een reis deel uitmaakt van het plezier van de reis.
Als alles rustiger verloopt, is het ook veel gemakkelijker om Mindfulness erbij te betrekken.
Al deze kleine stapjes, één voor één, maken dat ik me steeds dichter bij het “NU” voel. Ik ben niet langer verbaasd dat indianenstammen een taal hebben waarin niet wordt verwezen naar het verleden of de toekomst. We hebben het in onze taal, en denken dat het ons rijker maakt, doet het dat ook? Is het niet allemaal een illusie?
Iets wat ik onlangs ook heb ontdekt, en wat al heel hard aanwezig is in meditatie en tantra praktijk, is het beoefenen van bewust ademen om in het ‘NU‘ te zijn en te blijven. Vaak doen we een bepaalde handeling of aanraking, en als we dit doen zijn we zo hard in het verleden (fantasie of herinnering) of de toekomst (fantasie of doel) dat het ons onze adem laat inhouden. Heb je al ontdekt dat als je naar een orgasme gaat, je je adem inhoudt? Om in deze momenten meer het ‘NU‘ te accepteren, in plaats van naar een bepaald doel toe te werken, kan de ademhaling wonderen doen. Haal gewoon diep adem door de neus tot diep in de buik om u meer in het ‘NU‘ te voelen (buik gaat uit, bij het inademen en gaat naar binnen, bij het uitademen).
Nog niet zo lang geleden besteedde ik veel aandacht aan materiaal. Als iemand me 10 jaar geleden had gevraagd, Steven, wat is belangrijk in het leven? De kans was groot dat mijn antwoorden: geld, werk, thuis, familie waren… en dan dat helse cliché, een goede gezondheid waar ik zelf niet veel aan kan doen. Gezondheid is iets waar ik op moet hopen en wat veel mensen mij zullen moeten toewensen, anders zou het wel eens mis kunnen gaan.
Ik weet nu beter en vind het raar, dat niemand me dit nooit heeft uitgelegd of geleerd. Misschien wilde ik niet luisteren, of misschien was het gewoon niet het juiste moment. Toen ik dit allemaal leerde, wilde ik de boodschap verspreiden, het uitleggen aan andere mensen en kwam al snel tot de conclusie dat er niet zo veel mensen op zoek zijn naar deze dingen. Ze blijven liever binnen hun comfortzone, klagen en veranderen niets. Ik begrijp het volkomen, ik ben zo geweest.
Ik probeerde dingen te veranderen om me gewoon beter te voelen in het algemeen en dat zou een positieve invloed hebben op mijn gezondheid. Ik begon de manier waarop ik at te veranderen en bleef proberen om ervoor te zorgen dat het het hoogste voedingsniveau voor mijn lichaam had. Het is een geweldige ontdekking, het voelt goed en ik ontdek elke dag meer in deze richting. Toch realiseerde ik me dat naast voedsel, water ook een zeer belangrijke factor is in mijn leven en de manier waarop ik me voel. Eten kan ik het langst missen, dan komt er water en als er iets is waar ik echt niet zo lang (een paar minuten) zonder kan, is het lucht. Lucht die waarschijnlijk de meest essentiële behoefte aan gezondheid en leven is.
Ik ontdekte al snel dat ik magie in het leven kon brengen door alleen maar te ademen!
Toegegeven, ik ben me pas heel recentelijk bewust geworden van mijn ademhaling. Toen ik begin jaren twintig begon te werken, realiseerde ik me wel dat als de stress in allerlei levenssituaties behoorlijk zwaar zou zijn, ik diep door mijn neus, in mijn buik en weer uit zou ademen. Dit zou de situatie leefbaarder maken en me minder stress geven. Ik adem gewoon anders, dat is alles.
Ik had ook ontdekt dat als ik liep, als ik mijn adem specifiek aanpaste, ik mijn hartslag kon verlagen, ook al liep ik soms sneller. Dus, alleen al door de manier waarop ik ademde te veranderen, naar een ander tempo, dat van rustige ervaring, niet in de maat van mijn loop stappen, zelfs als ik sneller liep, meer moeite deed, toen ik bewust ademde daalde mijn hartslag.
Hoewel ik nooit verder in deze richting heb gekeken, begreep ik dat het iets bijzonders was. Toen ik de manier waarop ik at veranderde, begon ik te verkennen met yoga, meditatie… allerlei oefeningen waarin deze ademhaling een belangrijke plaats inneemt. Pas heel recentelijk, door naar de Wim Hof workshop van Dirk Janssen (alias Boempatatman) in Leuven te gaan en enkele concrete ervaringen met de ademhaling op te doen, ben ik het meer en meer gaan gebruiken en het een belangrijke plaats in mijn leven gaan geven. Ik ervaar mijn eigen ervaringen en zie hoe die nuttig kunnen zijn in mijn leven.
In het verlengde van alles heb ik het boek ‘Just Breathe’ van Dan Brulé gelezen, waardoor ik me realiseer dat inademen = leven en energie ademen is, en dat uitademen = loslaten en kalmeren is. Het boek nodigt me echt uit om deze basisparameters te verkennen, en dat is in feite wat ik van daaruit ben gaan doen. Het is echt verbazingwekkend en geestverruimend!
Vandaag pas ik de hele dag intuïtief bewust ademhalen toe. Daarom zorg ik voor veel frisse lucht in ons huis (in de slaapkamer is het raam dag en nacht, winter en zomer, open), probeer ik zoveel mogelijk van mijn activiteiten buiten door te brengen en grijp ik elke gelegenheid aan om tijd door te brengen in het bos of de bergen (waar ik vanuit ga dat de lucht nog puur is).
Ik beoefen regelmatig de Wim Hof ademhalingsmethode, bewust ademhalen tijdens vele verschillende soorten yoga: pranayama yoga, kriya yoga…, tijdens meditatie, wandelen, sportactiviteiten en ook in meditatie voor het slapen gaan.
Ademhaling heeft een zeer belangrijke plaats gekregen in mijn leven en ik ben er erg dankbaar voor.
Wat zijn uw ademhalingsoefeningen en -ervaringen, ik wil er graag over horen?
Voor de vaste lezers van mijn website zal het geen verrassing zijn dat ik vaak dingen uitprobeer en dan zie hoe het me wel of niet kan helpen in mijn leven.
In 2014, ontdekte ik dat ik mijn voeding kan veranderen en dat dit een positieve invloed kan hebben op mijn leven, één waar ik vroeger alleen maar van kon dromen. U kunt hier alles over lezen op deze website.
Ik link nu nog steeds mijn ervaring van 2014 met deze uitspraak van Bob Moawad “De beste dag van je leven is de dag waarop je je eigen leven bepaalt. Geen excuses of verontschuldigingen. Niemand om op te leunen, op te vertrouwen of de schuld te geven. Het geschenk is van jou – het is een geweldige reis – en jij alleen bent verantwoordelijk voor de kwaliteit ervan. Dit is de dag dat je leven echt begint.“
2015 was een jaar van aanpassing met veel nieuws en niet altijd gemakkelijke tijden.
2016 was een jaar van bevestiging, mijn nieuwe levensstijl ging mij steeds beter af en ik begon langzaamaan de vele voordelen te zien.
2017 was het jaar waarin ik besloot om mijn ervaring te delen en een blog begon waar ik mijn ervaring wekelijks deel, zoals ik dat nu nog steeds doe.
In 2019, ga ik van blog naar eigen website en het jaar dat ik één jaar koud douche.
2020, natuurlijk douche ik nog steeds met koud water. Aangezien douchen op verplaatsing slechts sporadisch door COVID-19 gebeurt, is het nog meer dan in 2019.
2020 was een ontdekking van een heel andere aard.
Natuurlijk was er COVID-19, nu heb ik er al genoeg over geschreven op deze website en een overzicht is hieronder te vinden:
Nee, mijn ontdekking in 2020 was van een heel andere aard en waarschijnlijk toch ook verbonden ermee (vooral in de rustige alleenstaande momenten en van de andere kant, is niet alles verbonden?).
Aan het begin van het jaar had ik enkele bijzondere gevoelens (wat sommigen ook wel verwonding, letsel, pijn of ziekte noemen). Die gevoelens zaten vooral in de pezen (hamervinger, achillespees, carpaal tunnel, tenniselleboog…) en ook wat in de rug. Gevoelens waarvan ik door deze blik, min of meer een idee heb waar ze mee verbonden zouden zijn. Nu heb ik ze allemaal ondergaan met de informatie die ik toen had en heb ik geprobeerd, om geduld te hebben.
Totdat ik op een gegeven moment via via in contact kwam met iemand, waar ik heel erg naar opkijk. Het contact alleen al was voor mij heel bijzonder, nu resoneert wat hij zei volledig met mij. Hij zei: “Heb je er wel eens over nagedacht, hoe je over die gevoelens denkt (of hoe je denkt in het algemeen), en hoe dat negatief denken er misschien iets mee te maken heeft“?
Ik ben hem daar eeuwig dankbaar voor. Het opende mijn ogen in een richting waar ik nog nooit eerder naar had gekeken. Ik realiseerde me al snel dat veel van mijn gevoelens gewoon in mijn hoofd rondhingen.
Een voorbeeld:
Ik heb vandaag pijn in mijn rug, dus morgen als ik opsta kom ik als een kreupele uit bed. En raad eens wat, vaak was dat ook zo!
Als ik dan gewoon accepteer dat ik nu rugpijn heb, dat de toekomst is wat het is, en veel beter zal zijn dan voorheen en dit zonder vooroordelen. Op het moment dat ik verder ging met zo’n gedachte, gebeurden er wonderen.
Zo’n moment kan misschien wel vergeleken worden met wat ik vroeger soms per toeval had. Bij het ’s morgens opstaan, en pas na een paar minuten (uren) besefte ik dat ik gisteren rugpijn had. Op een moment dat ik daar hard aan dacht, kwam vaak een paar seconden later, de pijn meteen weer terug. Eigenaardig, en hier juist toen ik er niet aan dacht, was de pijn verdwenen…
Ik heb wel ervaren dat het, net zoals het direct terugkomt, ook vaak heel snel kan vertrekken.
Om de achterliggende gedachten wat meer te begrijpen, las ik het boek van Bruce Lipton – “De biologie van de overtuiging”, nu was ik al helemaal overtuigd toen men het me vertelde, en het boek was slechts een bevestiging voor mij.
Vanaf dat moment zijn veel van mijn gevoelens, en sommige waarvan de artsen zelf hadden gezegd dat ze nooit zouden genezen, verdwenen. Gelukkig heb ik de artsen daar nooit in geloofd (als je deze zin niet begrijpt, zou ik het boek of als start het youtube filmpje hieronder van Bruce Lipton zeker aanbevelen).
De trigger vraag die ik sindsdien veel heb gekregen is, heb je nooit meer gevoelens (wat sommigen verwonding, pijn of ziekte noemen) Steven?
Natuurlijk wel, die gevoelens zijn mijn manier om vooruit te komen, ze zijn mijn kompas van het leven, ik heb alleen een heel andere relatie met hen dan ik vroeger had.
Dank u geweldig leven, dank u wonderbaarlijke energie, dank u voorbeeldige cellen, dank u sterk lichaam… om me het hier en nu, zo geweldig te laten ervaren.
Zoals ik hier heb uitgelegd zijn ernstige ziekten, kanker … dingen die ik moeilijk kan geloven dat de natuur ze voor ons heeft gecreëerd. Toch heb ik het gevoel dat het meer en meer aanwezig is, en dat het steeds dichter bij mij en mijn geliefden komt. Wie in deze wereld heeft niet iemand met een ernstige ziekte, kanker… in zijn entourage?
Van alle mensen met wie ik in contact ben gekomen sinds mijn eetgewoonten zijn veranderd, trok Ty Bollinger op een gegeven moment mijn aandacht met zijn documentaire “The Truth About Cancer“. Is het de waarheid? Ik weet het niet, alles wat ik weet is dat de antwoorden die ik tot nu toe heb gelezen, voor mij niet aanvaardbaar zijn; ‘deze ziekte is vrij uniek, we weten het niet, we werken eraan…’. Ik vind het persoonlijk moeilijk om zo’n antwoord te accepteren. Dus alle andere informatie is meer dan welkom voor mij en ik zal er mijn eigen waarheid van maken, wat iedereen doet, is het niet?
Dus ben ik begonnen met het luisteren naar hun 9 daagse gratis video’s vol met artsen, onderzoekers, experts en overlevenden die je precies laten zien hoe zij kanker kunnen voorkomen en behandelen. Gedurende de hele documentaire kon ik, naast het feit dat ze uitstekende communicatiemiddelen hebben (het zal moeilijk zijn om een aflevering te missen als ik mijn e-mails controleer), niet echt een echte advertentie vinden en dat is voor mij altijd een goed teken van open communicatie.
Wat het eten betreft, zat er natuurlijk veel in dat ik heb ontdekt sinds mijn eetgewoonten zijn veranderd. Nu heeft het me duidelijk laten zien dat het niet één ding is, het is niet als gezond voedsel en alles zal geweldig zijn. Het zal helpen en het is een goede stap in de goede richting, nu is het echt een combinatie van zo ongeveer alles wat zo leuk is in de moderne levensstijl.
Geen schone lucht gefilterd door bomen, geen schoon water, vervuiling, elektromagnetische golven, stress, alles wat altijd sneller gaat…zijn allemaal factoren die er direct of indirect aan bijdragen volgens zijn documentaire en onderzoek.
Het grootste is natuurlijk het geld. Wanneer mensen een ongelooflijke hoeveelheid geld gaan verdienen op basis van de ziektes van anderen, wordt het echt moeilijk om die anderen het gratis natuurlijke alternatief aan te bieden. Hier zullen ze proberen de waarheid zo lang mogelijk te verbergen, en dat is echt wat ik voelde tijdens mijn ontdekking (je kan het de mensen ook niet kwalijk nemen want ze beseffen zelf niet dat het dat is wat ze doen)…
Op het extreme niveau, naast lucht, voedsel, gewoontes… gaat dit zelfs naar de kleren die we dragen, die te strak om ons lichaam zitten. Ze namen bijvoorbeeld de uitleg van de beha die zo strak om het lichaam zit, dat het niet echt goed is voor de bloedsomloop van het hele leven in het lichaam en op de een of andere manier zou kunnen bijdragen aan borstkanker.
Een ander ding dat me deed schrikken was de mentale kant. Wanneer een patiënt sterk gelooft dat hij of zij een bepaalde ziekte heeft, neemt de kans op het daadwerkelijk ontwikkelen van de ziekte toe. Dus als een dokter me dat daadwerkelijk verteld, heeft dat invloed op de toekomstige ontwikkeling van de ziekte in mijn lichaam.
Zoals Henry Ford zei: “Als je denkt dat je het kunt of denkt dat je het niet kunt, dan heb je gelijk”.
Is dit allemaal de waarheid?
Nogmaals, ik weet het niet, zoals ik al eerder zei, ik denk dat iedereen zijn eigen waarheid heeft of creëert. Ik kan alleen maar hopen dat het positief is, Henry Ford’s uitspraak in gedachten gehouden.
Wat ik wel weet is dat ik het erg waardeer dat Ty en zijn team dit alles beschikbaar stellen aan zoveel mensen over de hele wereld. Zodat ze allemaal hun eigen waarheid kunnen creëren en op zijn minst de andere kant van het verhaal hebben. Een andere kant die volgens mij zeer verborgen is vanwege de extreme lobby op hoog niveau over het grote geld spijtig genoeg. Wat geen geld oplevert verliest vlug de aandacht van de industrie.
“De menselijke natuur zorgt voor voldoende wantrouwen ten opzichte van alles wat buitenaards is, zodat er geen kunstmatige toevoer nodig is”. – Calvin Coolidge
In wat ik mijn vorige leven zou kunnen noemen, was ik onbewust geobsedeerd door materiaal en bezittingen. Het waren mijn kleren, mijn speelgoed, mijn eten, mijn motor, mijn auto, mijn huis… en het was niet altijd gemakkelijk om te delen, als dat al mogelijk was.
Ik was er zo aan gehecht dat ik er alles aan zou doen om ze zo lang mogelijk in mijn bezit te houden. Ik zou dingen op speciale plaatsen zetten, zodat ik er zeker van was dat niet veel mensen ze zouden vinden. Ik kocht sloten die, zelfs met gespecialiseerd gereedschap, zeer lang duurde om geopend te kunnen worden. Ik zou een maniak van alarmsystemen zijn en geen enkele verzekering zou goed genoeg zijn om ervoor te zorgen dat ik niets zou verliezen.
Het zou me veel geld kosten om de apparatuur en bezittingen te kopen, nog meer om ze te verzekeren, en de angst om ze op een bepaald moment te verliezen zou moeilijk zijn om mee te leven. Waarom zou het moeilijk zijn om mee te leven? Waarom kan ik het niet gewoon laten gaan en het accepteren? Vrijheid? Onthechting van materiaal en bezittingen?
Als ik er vandaag op terugkijk, lijkt het allemaal te maken te hebben met mijn energieniveau. Vroeger gooide ik dood, kunstmatig en energieloos voedsel in mezelf. Hoe kan ik verwachten positieve dingen te voelen met zulk afval in mijn lichaam? Ik voelde helemaal niets, het was alsof de wereld steeds tegen me was. Ik was, wat ik had, en ik moest dat allemaal beschermen, anders zou ik niets meer zijn (dacht ik onbewust). Het feit dat ik op een dag zou sterven en dat er op een dag geen enkele link tussen mij en de bezittingen zou zijn, ontging me volledig.
Toen ik mijn eetgewoonten begon te veranderen zoals ik hier beschrijf, voelde het echt alsof ik nieuwe energie in mijn lichaam gooide. Het voelde alsof mijn lichaam synchroon liep en een verbinding met de natuur vond. In mijn ogen zou het een normaal fenomeen kunnen zijn als ik groenten en fruit eet die de natuur ons geeft…. Ik begon te genieten van een nieuw soort vrijheid die ik nog nooit eerder had ervaren. Ik was wie ik was en daar heb ik niets anders voor nodig.
Mijn kleren zijn gewoon dingen die ik gebruik om mezelf te bedekken (zoals cultureel bepaald waar ik op aarde woon). Ik hield alleen die waar ik me echt goed in voelde, wist dat het fair-trade handel was en het liefst met berichten erop die ik steun. Niets, heeft meer te maken met merken die ik zo hard denk echt nodig te hebben, anders ben ik een mislukking zoals ik vroeger dacht. Als ik ze allemaal zou verliezen, zou het een goed moment zijn voor een schoonmaakbeurt. De enige uitzonderingen voor mij persoonlijk zijn mijn sportkleding, Burton (hoewel ze wat ethische en fairtrade artikelen hebben) voor snowboard en Nike voor mijn basketbalschoenen. De rest koop ik alleen wat ik nodig heb, idealiter lokaal, ethisch, fairtrade en van natuurlijke materialen.
Mijn speelgoed, is gewoon speelgoed. Het is de manier waarop ik over ze denk die ze maakt wat ze zijn. Als ik de denk- en emotionele kant wegneem, zijn ze gewoon vervangbaar speelgoed.
Mijn motor(s), was zeker een deel van het speelgoed, nu gezien de grootte en de waarde ervan, heb ik het altijd als iets bijzonders beschouwd. Ik heb genoten en geniet nog steeds van het rijden op de motor. Het gevoel is zo bijzonder en het is één van die dingen die boven de normale natuurlijke gevoelen staan. Het is kunstmatig en de prijs die ik moet betalen voor de sensatie maakt het vandaag de dag minder aantrekkelijk voor mij.
Ik heb vandaag ook sensaties vanuit een natuurlijk oogpunt, die veel sterker zijn dan rijden met de motor. Het enige wat er onvervangbaar aan is, zijn de super momenten die we samen met onze vrienden hebben doorgebracht met de motor. Nu vandaag realiseer ik me beter dan ooit tevoren dat de motor daarvoor geen must is, nu vroeger hielp het.
Mijn auto, is gewoon een object om me wat sneller van het ene naar het andere punt te verplaatsen. Is het nodig dat mijn leven zo snel gaat? Soms wel, soms niet, meestal weet ik het gewoon niet.
Mijn huis is de plek waar de familie is en waar ik probeer een verdere band met de natuur op te bouwen. Ik vind het geweldig daar met de familie, nu ben ik er zeker van dat we een huis kunnen creëren op een andere locatie, net als vele anderen mensen en wat vrij standaard is bij de dieren.
Mijn eten is erg kostbaar voor mij en ik ben zeer dankbaar voor de energie die het me geeft. Ik hou van eten, ik hou net zoveel van eten als mijn lichaam me zegt dat het nodig heeft. Iets wat volledig is veranderd is dat het ook een plezier is om het te delen of zelfs te maken voor iemand anders. Dit was iets heel moeilijks, het delen van dingen waar ik naar verlangde (verslaafd) en waarvoor ik niet de energie had om ze zelf te maken.
Alles is tijdelijk in het leven, het is bewegende energie, niets is van mij en in alles vinden we de schoonheid van de natuur die ons alles geeft wat we nodig hebben.
Als mens zijn we erin geslaagd om negatieve energieën uit de natuur te creëren en we zijn gespecialiseerd in het maken van ons verlangen naar deze negatieve energieën.
Het veranderen van mijn inname van energie via andere voedingsmiddelen (groenten en fruit) heeft me dat doen beseffen en langzaam en zeker van mijn slechte energie ontdaan.
Vanaf dat moment ben ik ook door het leven gegaan met een visie op delen, in plaats van een visie op het hebben en zeker ook het loslaten ervan.
Leo Babauta schreef erover als: “Stel je je huis voor, vol rommel, vol met bezittingen… en stel je nu de meeste van die bezittingen voor die wegdrijven. Je blijft achter met een veel minder rommelige ruimte, een woonkamer met slechts een paar mooie spullen die je liefhebt en gebruikt. Het is leuk, om de rust van een ruimte te hebben die niet bezaaid is met een veelheid aan bezittingen. Dit is het beeld dat je in je hoofd moet hebben als je overweegt om bezittingen los te laten… omdat het moeilijk kan zijn om dingen los te laten.”
Hij gaat verder: “Loslaten gaat over het realiseren dat we ergens aan gehecht zijn, meestal door angst of verlangen. We denken dat als we iets loslaten, we iets belangrijks verliezen. Maar in werkelijkheid winnen we ook iets door los te laten – door het opgeven van waardevolle bezittingen winnen we ruimte, gemoedsrust, tijd, geld (het kost veel om veel te bezitten).”
Laten we eens kijken hoe we de redenen die we aan bezittingen vasthouden kunnen loslaten:
Sentimenteel: De waarheid is, dat noch onze liefde voor de persoon, noch hun liefde voor ons, noch onze herinneringen, in het bezit zijn. De liefde is in ons, en zo ook de herinneringen. Het loslaten van het bezit betekent niet dat we de liefde of de herinneringen verliezen. Misschien helpt een digitale foto ons te herinneren – neem wat kiekjes, upload ze naar Picasa of Flickr of iCloud of zoiets, en je hebt altijd de herinneringen. Concentreer je dan op het geven van liefde aan je dierbaren.
Beveiliging: In werkelijkheid maken bezittingen ons niet veiliger – ze geven alleen de illusie van veiligheid. Als je meer dingen om je heen hebt, is het niet waarschijnlijker dat je moeilijke financiële tijden zult overleven. In feite maakt het kopen ervan de kans groter dat je moeilijke tijden zult doorstaan, omdat je jezelf in de schulden steekt. Ook zult u het bijna zeker niet nodig hebben op een dag. Ik heb me van duizenden dingen ontdaan en ik heb er nog nooit spijt van gehad. Als je het echt nodig hebt op een dag (je zult het niet nodig hebben), kun je het altijd lenen, of het in het ergste geval weer kopen.
Uitstel: In plaats van na te denken over de hele berg rommel die je moet wegwerken (en eerlijk gezegd kun je op dit moment niet alle rommel wegwerken), concentreer je op wat je in de komende 5 minuten kunt doen. Dat is klein genoeg dat het niet overweldigend is – neem gewoon een stap. En dan nog een.
Angst voor verspilling: Het is niet verkwistend om iets aan iemand anders te geven – het is verkwistend om het niet aan iemand anders te geven als je het niet gebruikt. En de verspilling komt niet van het weggooien van iets – de verspilling kwam in het verleden, toen je het in de eerste plaats kocht.
Als je overweegt om iets los te laten, vraag jezelf dan af: “Als ik dit niet had, hoeveel zou ik dan betalen om het te krijgen?” Meestal is het antwoord niets. En je kunt iets loslaten dat voor jou niets waard is, om de veel waardevollere rust te krijgen van een opgeruimde ruimte.
Wees voorzichtig met fruit, want het bevat veel suiker. Groenten, ik vind het niet echt lekker, nu met een halve pot mayonaise of wat suiker erbij, krijg ik ze wel binnen. Om een of andere reden bleek het gezond om een paar stukjes per dag te eten. Dit was het zicht dat ik kreeg toen ik jonger was over groenten en fruit, en vele mensen hebben dit zicht waarschijnlijk vandaag de dag nog steeds. Nu, meer dan 40 jaar later, vind ik het interessant om te weten te komen waar die informatie eigenlijk vandaan komt?
Er zit ongetwijfeld suiker in fruit, neem gewoon een stukje fruit zoals een banaan en ik zal die zoete smaak meteen proeven. De meeste mensen houden ook van suiker en zoals ik in het begin al schreef, werd het aan groenten toegevoegd om er zeker van te zijn dat ik groenten eet. Typische voorbeelden van groenten waar soms suiker is toegevoegd om ze aantrekkelijker te maken zijn wortelen, witloof… en de groenten worden ineens een stuk aantrekkelijker. Ik heb niet veel mensen ontmoet die niet van suiker houden. Voor het geval ik denk dat ik geen suiker eet, bij brood, pasta… en dgl. Kan ik maar beter twee keer nadenken. Suiker zit in alles deze dagen.
Waarom is iedereen zo dol op suiker? Blijkbaar haalt het menselijk lichaam zijn energie uit glucose, die voornamelijk uit suiker bestaat. Misschien is het logisch dat ik me aangetrokken voel tot wat me energie geeft, nietwaar? Als het me energie geeft, zou ik er dan teveel van kunnen opnemen en een explosie kunnen veroorzaken door te veel energie? Nou, het is meer alsof het lichaam de overtollige suiker niet kan verwerken en allerlei vervelende ziekten creëert door me toch te laten stoppen met het innemen van suiker.
Dit geldt voor geraffineerde suiker die vandaag de dag in bijna elk verwerkt voedsel zit. Het werd me al snel duidelijk dat ik er niet te veel van moest eten, of dat een ziekte onvermijdelijk was. Als ik een hele zak met 500 gram snoep zou eten en een bepaling maken van hoe ik me daarna voelde, zou het me heel duidelijk maken dat het niet echt goed voor me was.
Is het hetzelfde voor fruit? Als ik bijvoorbeeld 500 gram bananen eet, voel ik dan hetzelfde als die zak met 500 gram snoep? Want suiker is toch suiker? Met snoep en dergelijke had ik de test vaak gedaan, nu met fruit heb ik het nog nooit eerder gedaan. Dus besloot ik het zelf te testen. Ik heb zelfs ’s morgens en ’s middags een paar jaar lang fruit gegeten. Zoveel als ik er zin in had. Wat soms 2-3 mango’s en 6-7 bananen was, bijvoorbeeld per maaltijd. Ik heb nooit meer dan 2 soorten fruit per maaltijd gecombineerd (omdat ik geloof dat ik het anders te moeilijk voor mijn lichaam maak om het te verwerken en te absorberen) en ik combineerde alle meloenen zelf met niets. Voor meloen was de maaltijd dus altijd alleen maar meloen.
En Steven? Diabetes? Overdosis suiker? Verschillende ziektes die je aanmoedigen om te stoppen? Nou, ik moet zeggen, nee, eigenlijk het tegenovergestelde. Ik voel me super energiek en mijn spijsvertering werkte perfect na een tijdje, ik heb een natuurlijk gevoel van genoeg, dus nooit over eten en ik verloor eerder kilo’s dan dat ik aankwam. Het voelt allemaal heel goed en heel natuurlijk. Misschien omdat het voedsel zo natuurlijk is? Misschien heeft de natuur ons dat voedsel gegeven? En ook al hebben we veel geknoeid met de genetische waarde van het fruit, om het er beter uit te laten zien en om ervoor te zorgen dat het zoveel mogelijk geld oplevert, het is nog steeds iets dat in de natuur groeit. Wat ook bijna zeker is, is dat de natuur ons niet op deze manier van verwerkt voedsel heeft voorzien. Ik heb nog geen brood, snoep, pasta, cake of ander verwerkt voedsel in de natuur zien groeien.
Hoe zit het met groenten? Er wordt niet gezegd dat ze veel suiker bevatten. Er zit zeker suiker in bieten, paprika’s en wortelen… niet voor niets terug groenten die mensen vaak lekker vinden. Het overeten van groenten en het krijgen van te veel suiker is onmogelijk volgens mijn experimenten. Ik heb slakommen gegeten per maaltijd die we vroeger als gezin van 4, gedurende 2 dagen, aten. Van alle groenten die ik gegeten heb, heb ik zoveel gegeten als ik wou, en ook hier voel ik me super energiek, mijn spijsvertering werkte perfect na een tijdje, ik heb een natuurlijk gevoel van genoeg, dus nooit over eten en ik verloor kilo’s in plaats van dat ik kilo’s aankwam.
Tot nu toe heb ik het over groenten en fruit gehad die heel dicht bij hun natuurlijke staat zijn. Dat wil zeggen, misschien gewoon geschild en in stukjes gesneden. Er is een kleine waarschuwing, toen ik eenmaal begonnen was met het verwerken van het voedsel, waren al mijn bevindingen niet meer correct. Dus toen ik een smoothie maakte van fruit, of de groenten begon te verwerken of zelfs te koken, voelde ik me niet per se super energiek, mijn spijsvertering werkte ook niet zo perfect, ik heb geen natuurlijk gevoel van genoeg, en het risico van overeten ligt altijd om de hoek op de loer. Met verwerkt voedsel, omdat ik kan overeten, was het ook heel gemakkelijk om aan te komen. Het is natuurlijk de ideale manier voor een atleet om bijvoorbeeld kilo’s aan te komen om spiermassa op te bouwen, vergeet nu niet om de spieractiviteiten te doen, want zonder dat wordt het gewoon vet.
Als ik suiker ga toevoegen aan mijn verwarmde verwerkte groenten, neem bijvoorbeeld wortelen, dan hoef ik waarschijnlijk geen tekening te maken om uit te leggen dat veel van de goede eigenschappen ervan verloren zijn gegaan. Nu smaakt het natuurlijk goed en de smaakpapillen en hersenen zijn er dol op. Iets wat de voedselproducenten van verwerkt voedsel ook heel goed weten, met plezier voegen ze suiker toe, wat me nog meer doet kopen van dat voedsel. En dan ben ik verstomt dat ik me niet zo goed voel en dat ik overgewicht begin te krijgen?
Een studie die ik ook interessant vond over het gedrag van mensen in dit opzicht, was om uit te vinden wat gematigde consumptie voor elk individu betekent. De conclusie van het onderzoek was dat iedereen zijn eigen consumptie als matigd beschouwde. Dus wat echt betekent is dat als een snoepfabrikant zegt dat je met mate moet consumeren, dan weet ik perfect hoeveel ik er van zal eten en ik zal me er perfect voelen daarbij, want het is in mijn ogen gematigd.
Als ik nu terugkom op de titel, “Welke groenten en fruit zijn goed voor de mens?“
Ik zou zeggen na mijn ontdekking:
Ik eet elke groente en fruit, heb er niet echt één waarvan ik zeg, ik vind het echt niet lekker.
Sommige smaken spreken me meer aan dan andere, en ik neem aan dat dit de smaken zijn die mijn lichaam het meest nodig heeft (ik denk niet dat de natuur bestaat uit trucjes en moeilijke raadsels).
Om ervoor te zorgen dat ik eet wat mijn lichaam nodig heeft, zorg ik ervoor dat ik veel en een grote verscheidenheid aan voedsel, fruit en groenten heb (zo niet, dan doe ik de oefening in de plaatselijke bio winkel). Als ik honger heb, ga ik voor het voedsel staan, voel, ruik en eet ik zoveel van het onbewerkte voedsel als ik wil.
Natuurlijk gebruik ik soms fruit en groenten om zelf verwerkt voedsel te maken in de vorm van smoothie, vruchtenpuree, hummus, tabouleh, pesto… en geniet van die heerlijke smaak. Nu zal ik er altijd voor zorgen dat dit een kleiner deel van mijn totale maaltijd is. Als het verwerkte voedsel de overhand begint te krijgen, begin ik me over het algemeen minder goed te voelen.
Dit was mijn ervaring met mijn experiment met groenten en fruit en natuurlijk heeft iedereen zijn eigen waarheid.
Is er echt geen nadeel aan deze manier van eten? Niet echt een nadeel, nu in het begin, toen ik hiermee begon, was ik op zoek naar het gevoel van ‘vol te zijn’ van het verleden. In deze zoektocht kan ik soms enorme hoeveelheden groenten en fruit eten. Dan moet ik er rekening mee houden dat dit voedsel ook rijk is aan veel water, dat in een tijd, vooral wanneer mijn lichaam niet gewend is om het te krijgen en te absorberen, zich wil ontdoen van de overvloed aan vloeistof die ik gegeten heb. Dus soms was het moeilijk dit op te houden en niet naar het toilet te gaan. Het is het beste om voor de vergadering of andere evenementen naar het toilet te gaan. Na verloop van tijd verspreidde ik mijn maaltijden steeds meer, ik vermeed overeten en nu heb ik geen probleem meer van dringend naar het toilet te gaan.
Overal waar ik ga, voel ik me vandaag perfect bij het eten van groenten en fruit, ik blijf fit, kom niet aan, verlies ik geen gewicht en eet ik zoveel eten als ik wil van het eten dat ik het lekkerst vind.
Voor mij voelt het als één van de grote natuurlijke ontdekkingen van het leven!
Dat ik het milieu vervuil is niet moeilijk te zien, ik vermoed zelf dat de meeste mensen er niet meer aan denken en dat zicht al als normaal bestempelen.
Het feit dat:
Er wordt aangekondigd dat we minder activiteit (zowel fysiek als motorisch) moeten doen vanwege de CO²-vervuiling.
Dat bijna geen enkel water drinkbaar of gezond is om in te gaan zwemmen.
Dat we overal in de natuur afval vinden.
Dat de zomers steeds droger worden (ideaal voor een zwembad is zelfs de normale reflex…).
…
zijn zulke signalen dat we het mis hebben en toch doen we er niets aan.
Ik denk dat het vroeger nog erger was, want ik ben al opgegroeid met een mentaliteit voor een beter milieu. Ik probeer steeds om afval te verminderen, milieuvriendelijke auto’s te kopen, zonne-energie te promoten, het waterverbruik te verminderen… eerlijk gezegd voelde ik me tot nu toe geweldig en haalde ik er het meeste uit wat ik kon doen, vond ik! In de tussentijd heb ik geleerd dat ik altijd kan verbeteren en dat wat ik tot nu toe heb gedaan, zo belachelijk laag is.
We zien ook steeds meer opstanden en protesten voor het milieu, die nu vooral gericht zijn op anderen. Dit moet veranderen bij de anderen, politici dit en dat… vergeten dat we als een massa mensen ook verantwoordelijkheid kunnen nemen en invloed kunnen uitoefenen op het model van vraag en aanbod.
Als ik begin met het vuil dat ik op straat aantref, dan komt dat vuil natuurlijk ergens vandaan. Heel vaak komt het van goedkope industriële massa consumentenproducten waar we helemaal niet betalen voor de verpakking en de vervuiling ervan. Als een blikje frisdrank 50€ kost (dus er is geld om ervoor te zorgen dat we het kunnen opruimen van degenen die het in de natuur gooien), en ik zou diezelfde hoeveelheid in de winkel kunnen gaan halen met mijn eigen beker voor 1,5€, wat denk ik dat de mensen zullen doen? Welke keuze zullen ze maken?
Natuurlijk is de frisdrankfabrikant hier niet blij mee, want de mensen zullen gemodereerd worden bij het kopen van frisdrank. Moeten we nu met iets waarvan bewezen is dat het niet goed is voor de gezondheid en zeer vervuilend voor het milieu, betrokken raken bij de groei van zo’n bedrijf? Moeten we hen niet aanmoedigen om alternatieven te vinden? Ja, maar ik drink wel graag mijn frisdrank, ik houd graag mijn baan bij de frisdrankfabrikant… Ik hoor deze redenen heel goed, nu is dit ook de reden waarom er niets is veranderd rond dit probleem.
Voor de CO²-vervuiling schakelen veel mensen over op een elektrisch voertuig. En waar komt die elektriciteit zonder CO² dan vandaan? Ik heb begrepen dat één van de meest effectieve dingen die een individu kan doen om zijn of haar CO²-voetafdruk te verminderen, het vermijden van alle dierlijke producten is. De productie van vlees en andere dierlijke producten vormt een zware belasting voor het milieu. Het grootste deel van de landbouw in onze omgeving is niet om de broccoli of bloemkool op ons bord te krijgen, maar om suiker te maken of om dieren te voeden zodat de mensen het vlees van de dieren kunnen eten. In dat opzicht is de vleesindustrie enorm vervuilend, groter dan de transportindustrie die wij traditioneel als de meest vervuilende beschouwen. Dus als de landbouw zegt dat ze niet goed betaald worden, is dat vooral een signaal naar de suiker- en vleesindustrie.
Het goede nieuws is dat we er iets aan kunnen doen en wat haalbaar is voor iedereen die het wil doen, ook voor mij! Elke keer als ik voedsel in een restaurant bestel – elke keer als ik eet – kan ik ervoor kiezen om deze dieren en het milieu te helpen. Elke keer als ik de overstap maak van een dierlijk product naar een alternatief product, kom ik overal op voor de dieren en het milieu.
Deze stap is gemakkelijker dan ooit tevoren en wordt steeds meer mainstream nu steeds meer mensen uit alle lagen van de bevolking op deze manier de voordelen van het leven ontdekken. Het is tijd om mezelf af te vragen: als het nu mogelijk is om een leven te leiden dat gepaard gaat met heerlijk eten en drinken, een betere gezondheid, een kleinere ecologische voetafdruk en het vermijden van het doden van andere wezens – waarom zou ik dat niet doen?
Toen ik rond mijn 35 jaar meer groenten en fruit begon te eten, merkte ik dat mijn algemeen afval veel afnam. Het is vrij gemakkelijk om groenten en fruit te kopen zonder verpakking, en ik merkte al snel dat in het verleden vooral in de massaproductie en industriële producten een groot deel van de plastic verpakkingen bijdraagt tot mijn afval.
Toen ik vervolgens via documentaires ontdekte dat mijn nieuwe manier van eten ook een enorme positieve bijdrage had voor het milieu, was ik verbaasd dat ik dat nog niet eerder had gehoord. Waarschijnlijk is mijn perceptie veranderd door mijn verandering in voeding.
“Het verschil tussen mensen die verklaren dat stoppen met vlees eten makkelijk is, en zij die verklaren dat het hard is, is dat degenen die zeggen dat het makkelijk is, zijn gericht op de slachtoffers, terwijl zij die zeggen dat het moeilijk is, gericht zijn op zichzelf.” – Jules Elise
Recente reacties