Ik ben opgegroeid in een huis waar de radio dagelijks aan stond en waar ’s avonds TV werd gekeken. Als kind herinner ik me vooral dat ik op woensdag, zaterdagavond en zondagmorgen graag naar leuke programma’s keek. Toen ik opgroeide, was het vooral het soort programma’s en het uur waarop het werd uitgezonden dat mijn belangstelling voor TV sterk deed afnemen. Toen ik 21 jaar geleden het ouderlijk huis verliet, leek het dus niet meer dan normaal dat ik niet voor kabeltelevisie zou betalen. Ik keek niet langer TV of het nieuws, en het scherm werd voornamelijk gebruikt voor films die we gingen huren bij de plaatselijke videotheek. Ik zeg voornamelijk, want ik had geen DVD lezer, nee daar had ik een PS2 voor gekocht en zo werd het scherm ook nog een beetje voor iets anders gebruikt. Elk MotoGP spel op de PS2 heb ik uitgespeeld, vandaag de dag zou ik zeggen dat het een “kan niet vervelen” probleem is, toen was het puur plezier en ik heb er geen seconde spijt van.

Ondanks dat ik het nieuws niet zag, luisterde ik nog steeds naar het nieuws op de radio, vooral in de auto. Ongeveer 10 jaar geleden ontdekte ik dat het niet kijken naar het nieuws een positieve invloed op me had en dat de radio me niet veel bijbracht, behalve dan het ontdekken van nieuwe muziek. Ik besloot vanaf dat moment niet meer naar de radio te luisteren. Ik ontdekte nog steeds nieuwe muziek via vrienden, dus er was niet veel dat ik miste aan de radio. Ik heb me een jaar lang via e-mail geabonneerd op een heleboel nieuwssites om op de hoogte te blijven, maar ik ontdekte al snel dat dit niet erg nuttig was. Dus na die korte ervaring heb ik me uitgeschreven voor al die nieuwsbrieven.

Het enige lastige is dat wanneer ik andere mensen ontmoet die graag over actuele zaken praten, het wat moeilijker is om met hen te praten. Ik zeg spreken, wat erop neerkomt dat ik dan veel aandachtiger luister, nieuwsgieriger ben en vragen stel bij degene met wie ik spreek, aangezien ik er niets vanaf weet. Ja, er is enige verbazing dat ik het niet weet, maar dit slaat al snel om in passie bij de persoon om te vertellen wat hij of zij heeft gehoord.

Na TV en radio kwam natuurlijk het Internet. Een hele nieuwe bron van informatie en nieuws werd aan mij blootgesteld. Het was voor mij een zeer moeilijke aanpassing om, om te gaan met zoveel informatie die aan mijn voeten lag. Het had soms zelfs een zeer verslavend effect, aangezien er eindeloos veel informatie beschikbaar is (of in ieder geval niet wat er in een mensenleven tot je kan worden genomen) en ik er dus maar niet genoeg van kon krijgen. Ik ben hier ook op vooruit gegaan, heb mezelf beter leren kennen en kan vandaag veel gezonder omgaan met alle beschikbare informatie.

In dit alles kwam Facebook, iets waar veel mensen het over hadden rond het jaar 2007. Natuurlijk ging ik er zelf ook eens een kijkje nemen en vooral ontdekken dat ik er veel personen op kon vinden met wie ik in het verleden contact heb gehad (klasgenoten, vrienden, buren…). Leuk, dan zien we ze allemaal terug en kunnen we met ze in contact komen, dat was mijn eerste gedachte. Als dit na een tijdje niet echt het geval was, dacht ik dat het te maken had met de informatie in mijn profiel, ik vulde veel persoonlijke informatie en interesses in, in de hoop weer gelijkgestemden tegen te komen. Weer moest ik ontdekken dat dit niet werkte. Het was eerder andersom, als ik iemand in het echt ontmoette, zorgde Facebook er juist voor dat ik wat meer indirect contact hield.

Al zo’n 15 jaar probeer ik erachter te komen wat Facebook zou toevoegen aan mijn leven, en ik moet concluderen dat het, net als TV en radio, informatie naar me toe stuurt die mijn leven niet echt beter maakt. De laatste paar jaar had ik, afgezien van het bekijken van de top post die facebook me voorschotelt en het plaatsen van de nieuwe berichten van mijn blog, al niet veel activiteit op Facebook. Dus ik merkte dat ik er door andere mensen over hoorde, en dus eigenlijk niets miste.

Ik heb in de loop van de tijd ook gemerkt dat facebook de informatie begint te filteren en zelf gaat bepalen wat de aandacht van de gebruiker zal krijgen. Dat geldt voor mijn blogberichten, nu geldt dat ook voor de informatie die ik te zien krijg. Heel veel kon ik zelf ontdekken, vooral door mezelf beter te leren kennen. Weten waar ik gevoelig voor ben, weten waar ik me door laat afleiden en weten wat bepaalde dingen met me doen. Mijn waarheid.

Daarom is voor mij de tijd gekomen om mijn activiteit op Facebook stop te zetten, mij er niet langer door te laten afleiden en mijn tijd volledig te wijden aan echte ontmoetingen, waaraan ik altijd de voorkeur heb gegeven. Ik sluit mijn account niet, zodat bepaalde informatie nog steeds beschikbaar zal zijn voor mensen die er naar op zoek zijn, net zoals ik ook op zoek ben geweest. Ik verwijder wel de App, zal er geen activiteit meer op hebben en zal alleen af en toe nog eens op messenger kijken, want ja, dat is net een telefoon, ideaal om af te spreken en het enige wat ik er leuk aan vind.

Bedankt voor de vele jaren te helpen aan mijzelf te leren ontdekken Facebook, ik heb er alle vertrouwen in dat zij die mij zoeken mij zullen vinden en wat mijn blog betreft, het is mogelijk om die te volgen via e-mail voor diegenen die geïnteresseerd zijn. En voor degenen die nooit een Facebook-account hebben gehad en die ik echt bewonder, dank je wel dat je zo’n mooie inspiratie bent geweest om dit te doen. 

Love you all, ciao bella.

#byefacebook #eigenwaarheid #mediainvloed