Ik herinner me nog heel goed dat enkele seconden na de geboorte van mijn eerste kind, de verpleegster mijn zoon in mijn handen gaf. Het was magisch, mooi, onbeschrijflijk en een groot en onvergetelijk moment in mijn leven. Enige tijd later, toen we het ziekenhuis verlieten, realiseerde ik me dat, hoewel we vrij goede informatie hadden gekregen, er niet echt een handleiding was gegeven over hoe je kinderen best kunt opvoeden.
Hoewel ik veel over het onderwerp heb geleerd, vraag ik me echt af of er op een gegeven moment niet een nieuwe handleiding of manier moet komen? Ter vervanging van wat vandaag de dag cultureel bekend en geaccepteerd is, en dat ik als ouder gewoon als een aap overneem door niet beter te weten.
Als ik bijvoorbeeld, kijk naar melk of voedsel in het algemeen. Kinderen hebben inderdaad voeding nodig, melk, nu van hun moeder, toch? Waarom geven we hen de melk die normaal voor een kalf bestemd is? Waarom geven we ze zakjes poeder die oplossen in water? Dat zijn vragen die ik mezelf toen niet durfde te stellen, omdat ik er eigenlijk nergens een antwoord op vond, ik deed het gewoon.
En als de kinderen wat groter zijn gaan ze naar school. Waarom leren kinderen +-20 jaar lang dingen, die ze vervolgens +-20 jaar lang weer afleren? Ik heb gehoord dat de school vooral is opgericht omdat volwassenen moesten werken en niet voor hun kinderen konden zorgen. En als dat zo is, is het dan logisch dat we ze op school opvoeden om zo snel mogelijk in de kapitalistische maatschappij terecht te komen, en niet om echt hun meest authentieke zelf te worden?
Ik ben er sterk van overtuigd dat iedereen hier, om als soort te overleven, een missie heeft die hij of zij van nature als de beste zal uitvoeren. Nu kan bijna niemand van nature ontwikkelen wat hij leuk vindt en waar hij goed in is, in feite omdat hem op school wordt geleerd precies hetzelfde te zijn als de andere kinderen, wat gewoon tegen de natuur ingaat. Waarom doe ik dan toch het bovenstaande, omdat mij dat zo geleerd is en omdat het vroeger zo was.
We hebben van generatie op generatie gekopieerd zonder te beseffen dat we onze eigen soort uitroeien. We leven op een manier die niet duurzaam is voor onze planeet. Als ik alleen al naar de vleesindustrie kijk, is er niet genoeg om alle mensen te voeden en op deze planeet te laten leven, dit zou me toch vragen moeten doen stellen?
Nu is er hoop, en ik zal zelfs enkele positieve dingen zeggen over technologie (waarvan sommigen misschien denken dat ik er een beetje tegen ben, wat echt niet het geval is). Het is goed (het kan altijd van twee kanten bekeken worden, natuurlijk) dat ik tegenwoordig nieuws krijg, niet alleen van één krant die een monopolie heeft en individueel bepaalt hoe ik het nieuws krijg. Het is eerder zo dat ik zelf kan beslissen wie mij het nieuws bezorgt en dat ik zelf kan beslissen of ik het positief of het negatief vind.
Dit zorgt ervoor dat heel wat jonge mensen nu niet meer zo goed luisteren naar wat ouders en leraren hen vertellen. Die vervelende rebelse kinderen, toch? Ze rebelleren? Niet echt, ze zijn gewoon niet meer gehersenspoeld en moeten niet meer geloven wat sommigen hen willen doen geloven. Ze kunnen op natuurlijke wijze creëren wat goed voor hen voelt en welke richting ze uit moeten. Er zijn inderdaad enkele valkuilen waartegen ze zich moeten beschermen, maar op de meeste dingen vinden ze vanzelf het antwoord.
Waarom willen sommige kinderen vegetariër worden nadat ze weten wat er gebeurt met de dieren die ze eten? Zou het niet zo kunnen zijn, dat zij geen vlees meer eten, niet omdat iemand hen dat gezegd heeft en meer omdat zij nu hun eigen natuurlijke instinct volgen?
Ik denk dat we steeds meer vraagtekens zetten bij wat we weten. Waarom weten we het? Waar komt de informatie vandaan? Meer en meer komen we tot de conclusie dat we doen wat we doen omdat iemand ons dat gezegd heeft. Waarom heb ik pas onlangs in mijn leven over voeding, Ahimsa…geleerd?
Aan de andere kant heb ik wel vanaf de eerste dag op aarde geleerd: kom voor jezelf op, vecht zelfs als het moet, want niemand anders zal het voor mij doen. Ik moest enorm ontleren van die individualiteit. Nu is het natuurlijk eng dat we vandaag de dag in een wereld leven die voor mij gemakkelijker is, als ik gewoon doe wat me gezegd wordt, dan als ik doe, wat ik voel, waarvan ik voel dat het het juiste is om te doen.
Ik geloof dat we op de één of andere manier het handboek kwijt zijn geraakt. Nu de toekomstige generaties langzaam van richting veranderen, zal ik mijn best doen om hen zo goed mogelijk te steunen. Ik ben er zeker van dat we op een gegeven moment weer op het rechte pad komen en als we dat niet doen, ben ik er zeker van dat de natuur ons daarbij zal helpen (of dat nu positief of negatief is, is een andere zaak).
De natuur zit in ons allemaal!
#Ahimsa #natuur #hoop #kinderen
Recente reacties