Waarom doe ik wat ik doe, en waarom doe ik niet wat ik niet doe. Hoeveel controle hebben we over ons leven? Hoeveel denken we dat we controle hebben over ons leven? Dit zijn enkele van de fascinerende onderwerpen waar ik dagen over kan filosoferen sinds ik mijn voeding heb veranderd.
In dezelfde categorie heb ik, geloof ik iets en daarom weet ik het, of weet ik het zodat ik er in geloof? Het is moeilijk om daar een duidelijk of logisch antwoord op te geven. Er zijn zeker altijd beide kanten van het verhaal voor mij geweest. Voordat ik mijn eetgewoonten veranderde wist ik eigenlijk niets over het onderwerp, dus waar geloofde ik in, wat wist ik of waar begon ik in te geloven?
Ik wist niets (of dat is wat ik veronderstelde) en nam gewoon over, zoals de aap, wat iedereen deed en nam aan dat, dat goed voor me was. Nu geloofde ik altijd in iets (wat ik me herinner), dat was dat er steeds wel beter was. Niet zo’n slecht geloof als ik erop terugkijk. Hoe wist ik nu vanuit mijn geloof, wat beter voor mij zou zijn?
Zoals ik al heb beschreven, heeft (of maakt) iedereen zijn eigen waarheid. Natuurlijk heeft ieder zijn opvoeding een invloed. De eerste 7 jaar van een leven zijn blijkbaar vooral observaties door een kind dat direct in het onderbewustzijn gaat. Dus ja, als dit niet zo positief was en er een of ander trauma van over is, dan is het waarschijnlijk een goede richting om het proces van verwerking te starten. Zelf heb ik voor heel wat van deze dingen hulp gezocht. Daarnaast ben ik zelf op een gegeven moment begonnen met het lezen van boeken, enkele referenties zijn hier te vinden. Ik vond het geen waarheden die ik absoluut moest weten, ik vond het meer om een richting te krijgen van waaruit ik mijn antwoorden kon zoeken.
Eén van de richtingen die ik vrij snel ontdekte die wonderen deed, die waarschijnlijk ook in mijn onderbewustzijn zaten, was het verhogen van de groente-inname en het verminderen of zelfs verwijderen van het verwerkte voedsel. Iets wat mij natuurlijk leek en mij altijd zo is verteld. Het verhogen van de groente-inname was vrij gemakkelijk en eenvoudig. Ik heb nog nooit iets slechts gehoord over groenten, nooit iemand horen zeggen, wees voorzichtig met die groenten omdat je er misschien te veel van zou kunnen eten. Heb ik deze stap genomen, of heeft het leven me deze stap laten nemen, maakt eigenlijk niet uit, ik ben vooral dankbaar dat de stap is genomen en het bracht me een beetje dichter bij mijn interne motor.
Het verwijderen van het verwerkte voedsel daarentegen was een hele uitdaging. Het zat in alles wat ik at. Ik was gewend om veel verwerkt voedsel te eten zoals; brood, pasta’s, granen… In plaats van ze allemaal in één keer te verwijderen, begon ik met één, dus ik verwijderde het brood en begon het effect te voelen dat het op mij had. Waarmee vervang ik het brood? Nou, met meer groenten natuurlijk, dan zou het een win-win zijn. Dus voor de lunch maakte ik grote smakelijke salades in plaats van mijn gewone brood. Voor de pasta begin ik het geleidelijk te verminderen, in plaats van 2 keer per week, ga ik naar 1 keer per week. Ik zocht ook naar alternatieven voor de pasta en kwam zelfs pasta tegen die volledig van groenten was gemaakt (een andere win-win situatie.
Door langzaam en zeker al dat verwerkte voedsel uit mijn dagelijkse gewoontes te verwijderen, veranderde er één ding enorm, ik voelde me veel beter dan voorheen. Zo begon ik vanuit mijn eigen gevoel te weten wat beter voor me is. Ik begon ook beter te leven en meer in contact te komen met de kleine motor die diep in ieder van ons zit. Ik voelde van nature wat goed voor me was. Keer op keer begon ik ook de voordelen te zien van het luisteren ernaar, het nemen van het als een gids voor mijn leven en proberen om deze kleine stappen voort te zetten in wat ik denk dat de beste richting voor mijzelf is.
Ik begon te weten dat ik er op kon vertrouwen en omdat ik het wist, geloof ik er zeker in.
Vandaag de dag zeggen mensen me vaak dat ‘de verandering te groot is’, ik kan het niet!
Als ik zou zeggen dat ik 1 km per dag beweeg, dan ben ik vandaag waarschijnlijk +1000 km van waar ik oorspronkelijk was. Dus ja, die wandeling is enorm, geen twijfel mogelijk. Waarom zou ik dat nu kunnen doen en iemand anders niet? Waarom zou ik op die weg lopen en niet iemand anders? Niet omdat ik juist mezelf ben, niet omdat sommigen me Mr.extreem noemen… Gewoon omdat ik stap voor stap ben gegaan en kleine veranderingen heb aangebracht.
Welke stap moet ik vandaag nemen? Waar moet ik beginnen? Nou, ik kan het niet beter zeggen dan Dr. Michael Klaper het zegt, voor mij was het tenminste “het is het eten!”.
Nu kan ik vanaf hier weer gaan filosoferen, ik ga iets in mijn eten veranderen omdat het leven het zo voor mij wil, omdat ik denk dat ik klaar ben voor de verandering, omdat ik me anders wil voelen… Ik zou zeggen, denk er niet zo over na, doe wat goed voor je voelt.
“Als je niet kan vliegen, loop dan. Als je niet kan lopen, wandel dan. Als je niet kan wandelen, kruip dan, maar wat je ook doe, je moet in elk geval vooruit blijven bewegen.” – Martin Luther King Jr.
Ik heb veel boeken gelezen over de Wet van de Aantrekkingskracht. En ik ben ervan overtuigd dat als ik echt geloof in iets wat ik wil, ik het op een bepaald moment in de toekomst naar me toe zal trekken. Is het nooit gebeurd dat ik op zoek was naar een nieuwe auto die ik in de toekomst zou kunnen kopen en vanaf dat moment zie ik die auto overal. Wat is er veranderd? Alleen mijn standpunt en vanaf dat moment zie ik het allemaal! Verbazingwekkend, hè?
Natuurlijk kan ik ook bang zijn voor het onbekende en blijf ik liever in de gebruikelijke situatie. Nu wil het leven het misschien zo voor mij. Aan de andere kant wordt mijn onderbewustzijn en geloof naast mijn opvoeding ook sterk beïnvloed door wat ik dagelijks zie en hoor. Ik vind het erg verontrustend dat de wereld niet meer maatregelen neemt om mensen te leren hoe ze hiermee om moeten gaan.
Het lijkt me juist dat ik ongezond verwerkt voedsel eet, dat het volkomen legaal is om te verkopen en dat het zelfs gesubsidieerd wordt. Dat de reclame ervoor om mijn hoofd vliegt. Waarom nemen we geen maatregelen over de prijs van vlees, wetende welk gewicht het heeft op het milieu? Waarom stoppen we niet met het subsidiëren van boerderijen die op grote schaal dieren kwetsen? Moet ik concluderen dat de meerderheid van de mensen dat niet wil? Of zijn ze erin geslaagd om de meerderheid van de mensen anders te laten geloven?
Het is tijd om te stoppen met denken, om weer stap voor stap in contact te komen met die kleine motor (wat anderen God, geloof, prana, levensenergie of wat dan ook zouden kunnen noemen) diep in ieder van ons, die heel goed weet wat het beste is voor ons en de andere levende wezens op deze aarde. Ik denk dat de woorden van Yuval Noah Harari dit heel goed beschrijven, dus in lijn met mijn gedachte.
“Misschien vind je het wel prima om je over te leveren aan de algoritmen en die van alles voor jou en de rest van de wereld te laten beslissen, als ze dat zo goed kunnen. Als dat zo is, maak je dan niet druk en ga er gewoon lekker voor zitten, want dan hoef je niets te doen. De algoritmen zorgen voor alles. Maar als je nog een beetje de controle wilt houden over je eigen bestaan en de toekomst van het leven op aarde, dan zul je harder je best moeten doen dan het algoritmen, Amazon en de regering, en moet je zorgen dat je jezelf leert kennen voordat zij dat doen.” – Yuval Noah Harari
#voelleven #liefde
Recente reacties